Eξωγή

Ένα απ' τα παλαιότερα χωριά της Ιθάκης, η θέση του οποίου αναδεικνύει για μία ακόμη φορά το πρόβλημα των πειρατών που αντιμετώπισαν οι ντόπιοι στον Μεσαίωνα. Σε υψόμετρο 340 μέτρων, με άπλετη και πανέμορφη θέα προς τις Αφάλες, τη Λευκάδα και τα υπόλοιπα νησιά της περιοχής αλλά και τις ακτές της Αιτωολοακαρνανίας.

Ο δρόμος προς το χωριό ανηφορίζει είτε απ' τον Σταυρό είτε από τον Πλατρειθιά. Ο δρόμος καλός, με άσφαλτο, λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν την είσοδο του χωριού στενεύει και σιγά σιγά αλλάζει στο γνωστό τσιμέντο. Προχωρώντας, λίγο πριν την είσοδο της πλατείας, παρατηρούμε ένα αρκετά παλιό οίκημα, ερείπιο πλέον το οποίο ομολογώ πως αγνοώ τόσο σε ποιόν ανήκει όσο και ποιός το έχτισε. Στις φωτογραφίες βλέπουμε την είσοδο με την ωσάν βενετσιάνικη μάσκα πρόσωπο πάνω από την πόρτα και την επιγραφή.

Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η εκκλησία του νεκροταφείου. Ένα νεκροταφείο στο οποίο υπάρχουν μερικοί εκ των πλέον παράξενων ταφικών μνημείων όπως τα κάτωθι για τα οποία ο θρύλος λέει πως ένα Θιακό παληκάρι που ξενιτεύτηκε και έμεινε καιρό στο εξωτερικό έχοντας να δει χρόνια τους γονείς του, γύρισε κάποτε στο νησί και τους βρήκε χωρίς όμως να τους πει ποιός είναι. Έφυγε πάλι κι οι γονείς του τελικά πέθαναν χωρίς να μάθουν ποτέ νέα του, αν ζούσε ή πέθανε. Πικραμένος απ' το γεγονός αυτό, αποφάσισε να ορθώσει τα δύο αυτά μνημεία στα οποία δυστυχώς κάποιοι κάφροι έχουν κάνει "εικαστικές παρεμβάσεις".

Η θέα προς τις Αφάλες, τον μεγάλο κόλπο στο βορειότερο μέρος του νησιού, είναι πραγματικά μαγευτική....

Στο τέλος του χωριού και προς το βουνό, ο δρόμος οδηγεί στην γνωστή εκκλησία της Παναγίας (στα Πουρναράκια). Εκεί, στην κορυφή του βουνού βρίσκουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τόσο το χωριό (η αρχική φωτό του άρθρου) όσο και to στενό της Ιθάκης (σε πρώτο πλάνο ο δρόμος που διασχίζει την Ιθάκη και ενώνει Σταυρό με Βαθύ και σε δεύτερο στο βάθος δεξιά ο κόλπος της Σάμης και ο ορεινός όγκος του Αίνου),

όσο και απέναντι, το βόρειο τμήμα της Κεφαλλονιάς όπου βρίσκεται το πασίγνωστο Φισκάρδο :

Ηλιοβασίλεμα στο στενό της Ιθάκης

Στην ίδια διαδρομή, αφού περάσουμε τη διασταύρωση με τον δρόμο που ανηφορίζει ελαφρά προς Καθαρά και συνεχίσουμε προς τα κάτω για να συναντήσουμε τον δρόμο προς Βαθύ, έχουμε επίσης την ευκαιρία να ιδούμε εκπληκτικά τοπία, τα οποία όταν ο ήλιος πέφτεί γίνονται ακόμη πιό γοητευτικά και η Κεφαλλονιά απέναντι μοιάζει σαν κυρά που έχει γείρει για να κοιμηθεί (στο χάρτη με μαύρη βούλα). Το τοπίο αυτό, η θέα προς το στενό της Ιθάκης που χωρίζει τα δύο νησιά, αποτελεί μέρος της πολύ όμορφης διαδρομής προς τον Σταυρό. Η εναλλαγή των τοπίων είναι τέτοια που ενώ ανηφορίζεις προς Χάνι και έχεις άπλετη θέα προς το λιμάνι, ξαφνικά αυτό εξαφανίζεται και βλέπεις το την Κεφαλλονιά που σου κρατάει συντροφιά μέχρι τα πρώτα σπίτια του Σταυρού.

Μιας απ' τις ομορφότερες διαδρομές της Ελλάδας......

Μπροστά Αετός και Κεφαλονιά από τα Καθαρά

                      

Από το ίδιο ακριβώς σημείο που πάρθηκε η προηγούμενη φωτογραφία. Βλέπουμε μέρος του μπροστά αετού και πόσο στενή είναι η λωρίδα γης που συνδέει την Νότια με τη Βόρεια Ιθάκη, στο στενότερο σημείο της οποίας έχει δοθεί η ονομασία Χάνι. Διακρίνουμε επίσης τον δρόμο που ξεκινάει απ' τον παραλιακό και κατευθύνεται προς τον Πίσω Αετό.

Στο βάθος φαίνεται μέρος της Κεφαλλονιάς και το ψηλότερο βουνό των Ιονίων, ο Αίνος (1628 μ.).

Πανοραμική άποψη του λιμανιού από τα Καθαρά

Στον δρόμο που κυλάει από την Ανωγή και λίγο πριν σπάσει στα δύο ώστε το ένα πόδι του να κατευθυνθεί προς το Μοναστήρι των Καθαρών (Παναγίας) και το άλλο να κατηφορίσει και να βρει τον δρόμο/ραχοκοκκαλιά του νησιού που ενώνει το Βαθύ με τον Σταυρό, θα βρει κανείς πολλά σημεία για να απολαύσει την καλύτερη θέα του νησιού, αυτή την οποία παραθέτω εδώ (στο χάρτη με μαύρη βούλα).

Δεν έχει σημασία ποιά ώρα της ημέρας θα πας, τί εποχή θα είναι : Η φωτογραφία θα είναι πάντα εκπληκτική αλλά και λίγη ταυτόχρονα για να απεικονίσει την ομορφιά του τοπίου.

Από αριστερά προς τα δεξιά όπως βλέπουμε τη φωτογραφία, διακρίνουμε μέρος του κόλπου του Σχίνου τον οποίο ακολουθεί το λιμάνι, το φυσικό φιόρδ της Ιθάκης και λίγο πιό μετά, φαίνονται τα Δεξιά με το μικρό νησάκι στην είσοδο του κολπίσκου. Πάνω απ' αυτά δεσπόζει το Μεροβίγλι.