Κάποτε, ο Ήλιος και Βοριάς, βλέποντας έναν άνθρωπο να προχωρά με το παλτό του στον δρόμο, έβαλαν στοίχημα για το ποιός θα καταφέρει να τον κάνει να το βγάλει. Πρώτος ο Βοριάς, άρχισε να φυσά, να λυσσομανά αλλά δεν κατάφερε τίποτα παρά μόνο να κάνει τον ανθρωπάκο να κλείσει το παλτό του μέχρι πάνω. Αποκαμωμένος, γύρισε στον Ήλιο και του είπε "αφού δεν τα κατάφερα εγώ, αποκλείεται να τα καταφέρεις εσύ!" Κι όμως............δε χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά έντονης ηλιοφάνειας και ζέστης για να πετάξει ο άνθρωπος το παλτό του. Ηθικόν δίδαγμα? Οι καλοί τρόποι κερδίζουν.
Αφορμή για την άνω εισαγωγή αποτέλεσε κάτι που μου μετέφεραν γνωστοί μου οι οποίοι επισκέφθηκαν κλαμπ στο Βαθύ, στο οποίο η ευγένεια και το επίπεδο υπηρεσιών ήταν σε σχετικά χαμηλό επίπεδο, κάτι που δεν συνάδει επ' ουδενί με τα δεδομένα και τα ήθη της Ιθάκης.
Μύκονος δεν είμαστε ούτε και θέλουμε να γίνουμε αν είναι να αντιμετωπίζουμε τα μειονεκτήματα καταστάσεων που υφίστανται σε πολύβουα νησιά. Είμαστε Θιακοί, άνθρωποι που το ελεύθερο πνεύμα το κληρονόμησαν απ' τον Οδυσσέα και δεν το υιοθέτησαν απ' τον συγγχρωτισμό με τους τουρίστες.
Θεωρώ πως για να πάει ένας τόπος μπροστά, ειδικά από τουριστικής άποψης, θα πρέπει η συμπεριφορά προς τον πελάτη (είτε τουρίστας είναι αυτός είτε ιθαγενής) να είναι στα ίδια επίπεδα και πάντα κόσμια. Πρώτα απ' όλα, ακόμη και από άποψη marketing να το πάρουμε, ο πελάτης είναι όπως ο ανθρωπάκος με το παλτό στο παραμύθι : Αν τον αγριέψεις δε θα ξαναπατήσει.
