Ένα απ' τα παλαιότερα χωριά της Ιθάκης, η θέση του οποίου αναδεικνύει για μία ακόμη φορά το πρόβλημα των πειρατών που αντιμετώπισαν οι ντόπιοι στον Μεσαίωνα. Σε υψόμετρο 340 μέτρων, με άπλετη και πανέμορφη θέα προς τις Αφάλες, τη Λευκάδα και τα υπόλοιπα νησιά της περιοχής αλλά και τις ακτές της Αιτωολοακαρνανίας.
Ο δρόμος προς το χωριό ανηφορίζει είτε απ' τον Σταυρό είτε από τον Πλατρειθιά. Ο δρόμος καλός, με άσφαλτο, λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν την είσοδο του χωριού στενεύει και σιγά σιγά αλλάζει στο γνωστό τσιμέντο. Προχωρώντας, λίγο πριν την είσοδο της πλατείας, παρατηρούμε ένα αρκετά παλιό οίκημα, ερείπιο πλέον το οποίο ομολογώ πως αγνοώ τόσο σε ποιόν ανήκει όσο και ποιός το έχτισε. Στις φωτογραφίες βλέπουμε την είσοδο με την ωσάν βενετσιάνικη μάσκα πρόσωπο πάνω από την πόρτα και την επιγραφή.
Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η εκκλησία του νεκροταφείου. Ένα νεκροταφείο στο οποίο υπάρχουν μερικοί εκ των πλέον παράξενων ταφικών μνημείων όπως τα κάτωθι για τα οποία ο θρύλος λέει πως ένα Θιακό παληκάρι που ξενιτεύτηκε και έμεινε καιρό στο εξωτερικό έχοντας να δει χρόνια τους γονείς του, γύρισε κάποτε στο νησί και τους βρήκε χωρίς όμως να τους πει ποιός είναι. Έφυγε πάλι κι οι γονείς του τελικά πέθαναν χωρίς να μάθουν ποτέ νέα του, αν ζούσε ή πέθανε. Πικραμένος απ' το γεγονός αυτό, αποφάσισε να ορθώσει τα δύο αυτά μνημεία στα οποία δυστυχώς κάποιοι κάφροι έχουν κάνει "εικαστικές παρεμβάσεις".
Η θέα προς τις Αφάλες, τον μεγάλο κόλπο στο βορειότερο μέρος του νησιού, είναι πραγματικά μαγευτική....
Στο τέλος του χωριού και προς το βουνό, ο δρόμος οδηγεί στην γνωστή εκκλησία της Παναγίας (στα Πουρναράκια). Εκεί, στην κορυφή του βουνού βρίσκουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τόσο το χωριό (η αρχική φωτό του άρθρου) όσο και to στενό της Ιθάκης (σε πρώτο πλάνο ο δρόμος που διασχίζει την Ιθάκη και ενώνει Σταυρό με Βαθύ και σε δεύτερο στο βάθος δεξιά ο κόλπος της Σάμης και ο ορεινός όγκος του Αίνου),
όσο και απέναντι, το βόρειο τμήμα της Κεφαλλονιάς όπου βρίσκεται το πασίγνωστο Φισκάρδο :
Ο δρόμος προς το χωριό ανηφορίζει είτε απ' τον Σταυρό είτε από τον Πλατρειθιά. Ο δρόμος καλός, με άσφαλτο, λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν την είσοδο του χωριού στενεύει και σιγά σιγά αλλάζει στο γνωστό τσιμέντο. Προχωρώντας, λίγο πριν την είσοδο της πλατείας, παρατηρούμε ένα αρκετά παλιό οίκημα, ερείπιο πλέον το οποίο ομολογώ πως αγνοώ τόσο σε ποιόν ανήκει όσο και ποιός το έχτισε. Στις φωτογραφίες βλέπουμε την είσοδο με την ωσάν βενετσιάνικη μάσκα πρόσωπο πάνω από την πόρτα και την επιγραφή.
Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η εκκλησία του νεκροταφείου. Ένα νεκροταφείο στο οποίο υπάρχουν μερικοί εκ των πλέον παράξενων ταφικών μνημείων όπως τα κάτωθι για τα οποία ο θρύλος λέει πως ένα Θιακό παληκάρι που ξενιτεύτηκε και έμεινε καιρό στο εξωτερικό έχοντας να δει χρόνια τους γονείς του, γύρισε κάποτε στο νησί και τους βρήκε χωρίς όμως να τους πει ποιός είναι. Έφυγε πάλι κι οι γονείς του τελικά πέθαναν χωρίς να μάθουν ποτέ νέα του, αν ζούσε ή πέθανε. Πικραμένος απ' το γεγονός αυτό, αποφάσισε να ορθώσει τα δύο αυτά μνημεία στα οποία δυστυχώς κάποιοι κάφροι έχουν κάνει "εικαστικές παρεμβάσεις".
Η θέα προς τις Αφάλες, τον μεγάλο κόλπο στο βορειότερο μέρος του νησιού, είναι πραγματικά μαγευτική....
Στο τέλος του χωριού και προς το βουνό, ο δρόμος οδηγεί στην γνωστή εκκλησία της Παναγίας (στα Πουρναράκια). Εκεί, στην κορυφή του βουνού βρίσκουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τόσο το χωριό (η αρχική φωτό του άρθρου) όσο και to στενό της Ιθάκης (σε πρώτο πλάνο ο δρόμος που διασχίζει την Ιθάκη και ενώνει Σταυρό με Βαθύ και σε δεύτερο στο βάθος δεξιά ο κόλπος της Σάμης και ο ορεινός όγκος του Αίνου),
όσο και απέναντι, το βόρειο τμήμα της Κεφαλλονιάς όπου βρίσκεται το πασίγνωστο Φισκάρδο :
1 σχόλιο:
See here or here
Δημοσίευση σχολίου