Περί μετάβασης

Αποφασίσαμε κι αυτή τη φορά, όπως και τον Ιούλη, να πάμε μέσω Αστακού. Μεγαλύτερη μεν η ταλαιπωρία, αλλά σαφώς μικρότερο το κόστος, ακόμη και με τα 12,20 της γέφυρας, ακόμη και με την βενζίνη.

Το πρόβλημα ήταν ότι τελικά η ταλαιπωρία παραήταν μεγάλη :
Στην Εθνική Κορίνθου-Πατρών, το πράγμα πλέον έχει ξεφύγει απ' τα όρια του φαιδρού και αγγίζει το τραγικό. Σε πολύ μεγάλα κομμάτια της διαδρομής, υπάρχει μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας κι έτσι και πέσεις πίσω από φορτηγό ή από κάποιον βραδύνοο, τελείωσες κι εσύ και τα νεύρα σου. Ζητείται υπομονή απ' τους οδηγούς αλλά το κακό είναι ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να ζητηθεί υπομονή κι απ' τους πονηρούς που εισπράττουν τα διόδια. 5,80 για έναν άκρως επικίνδυνο δρόμο ο οποίος έγινε 3 φορές πιό επικίνδυνος, ε άντε στο διάολο όλοι σας λαμόγια, αλήτες που το μόνο που σκέφεστε είναι η κονόμα.

Μετά από το μαρτύριο αυτό, αντιμετπίζεις ένα παρόμοιο στον επαρχιακό δρόμο μέχρι τον Αστακό που σε αποτελειώνει. Πέρασα στιγμές μεγάλης αγωνίας για το αν τελικά θα προλάβω το καράβι. Όντας κολλημένος πίσω από φορτηγά, και έχοντας κατά νου ότι το πλοίο έφευγε στις 12:15, έβλεπα τον υπολογιστή ταξιδίου να γράφει "αναμενόμενος χρόνος άφιξης 12:13 και με έλουζε κρύος ιδρώτας. Ευτυχώς, και μόνο λόγο του ότι όταν βρήκα ανοιχτό δρόμο το "πάτησα" αρκετά, κατάφερα και φτάσαμε γύρω στις 12:00.

Κοιτάζω να δω το καράβι το οποίο υποτίθεται έπρεπε να φαίνεται σχεδόν, τίποτα. Ρωτάω γύρω στις 12:10 την κυρία στα ταμεία για την ώρα άφιξης και μου απαντά καθησυχαστικά "τώρα έρχεται, θα φύγετε κανονικά". Αυτό βέβαια δε θα ήταν εφικτό ούτε με διακτινισμό αλλά δεν έδωσα περαιτέρω συνέχεια διότι δεν υπήρχε νόημα.

Το πλοίο έφτασε εντέλει 1 παρά, και φύγαμε γύρω στις 1, με 45 λεπτά δλδ καθυστέρηση. Στην Ιθάκη φτάσαμε όχι μόνο με την αντίστοιχη καθυστέρηση αλλά με ακόμη μεγαλύτερη, διότι μας πρόλαβε το "Κεφαλλονιά" του Στρίντζη και περιμέναμε άλλο ένα 10λεπτο έξω απ' τον Πίσω Αετό να ξεφορτώσει. Για τα πανηγύρια δλδ.

Κι επειδή το ερεύνησα (έχω τη δυνατότητα να βλέπω τις κινήσεις πλοίων μέσω AIS)όταν επιστρέψαμε Πειραιά, διαπίστωσα ότι καθημερινώς το ίδιο περίπου γινόταν, άρα το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η σοβαρότητα κάποιων έχει πάει περίπατο.

Στην επιστροφή, έκανα το λάθος να μη ρωτήσω αν το πρωϊνό δρομολόγιο που επιλέξαμε θα πήγαινε κατευθείαν στον Αστακό, κι αυτό διότι είχα μείνει στα δρομολόγια-ωράρια του Ιουλίου. Α ρε κακομοίρη, κούνια που σε κούναγε. Έφαγες και πάλι τη Σάμη στο κεφάλι, κι εκεί που ξεκίνησες 9:15 το πρωί, στον Αστακό έφτασες 12:50.

Συμπέρασμα 1: Για μία φορά το χρόνο, ίσως τελικά να είναι προτιμότερο να πληρώσει κανεις παραπάνω περνώντας 4 ποιοτικότερες ώρες σε ένα καλύτερο καράβι, παρά 3-3μιση σε ένα σαφώς υποδεέστερο και με την ανάλογη ταλαιπωρία στο δρόμο. Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή κι έχοντας ακόμη νωπή την ανάμνηση της ταλαιπωρίας, έτσι τα βλέπω.

Συμπέρασμα 2: Οι ακτοπλοϊκές εταιρείες έχουν την Ιθάκη τελείως του πεταματού. Πολίτες β' κατηγορίας, παιδιά ενός κατώτερου Θεού, οι Θιακοί και όλοι οι ταξιδιώτες προς Ιθάκη, ταλαιπωρούνται σαφώς περισσότερο απ' τους Κεφαλλονίτες κι όσους εντέλει κατευθύνονται στον μεγάλο γείτονα. Νωρίτερα το πρωί απ' την Ιθάκη, αργότερα το απόγευμα ή το βράδυ η επιστροφή. Αναρωτιέμαι : Τόσο δύσκολο είναι πια να υπάρχουν εν μέσω τουριστικής περιόδου 2-3 δρομολόγια την εβδομάδα που να πηγαίνουν πρώτα στην Ιθάκη και μετά στην Κεφαλλονιά? Γιατί όχι? Γιατί ντε και καλά θα πρέπει η Ιθάκη, που τουλάχιστον στον Αστακό είναι σαφώς πιό κοντά απ' ότι η Κεφαλλονιά, να μην προτιμάται ποτέ σαν πρώτος προορισμός?

Περί τουριστικής υποδομής

Μια νέα μικρή απόδραση στο νησί, μας επέτρεψε να προλάβουμε μέρος του αυξημένου όγκου κύματος τουριστών που (όπως μας είπαν οι ντόπιοι καταστηματάρχες) κατέκλυσε φέτος την Ιθάκη.

Πολλά τα αυτοκίνητα. Πρόβλημα το παρκάρισμα, ένα φρούτο βέβαια που δεν υπάρχει μόνο στο νησί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δε θα έπρεπε να γίνουν προσπάθειες να αντιμετωπιστεί καλύτερα.

Μεγάλο λάθος του Δήμου που δεν εφαρμόζει πια το μέτρο του κλεισίματος του περιμετρικού της κεντρικής πλατείας στο Βαθύ δρόμου, κάτι που καθιστά πολύ επικίνδυνη τη βόλτα. Από εκεί που για μερικές ώρες απ' το απόγευμα ως το βράδυ είχαμε συνηθίσει να κάνουμε τη βόλτα μας αμέριμνοι φοβούμενοι μόνο τους πιτσιρικάδες με τα ποδήλατα, τώρα καλούμαστε να περιδιαβαίνουμε με τα παιδιά μας δίπλα στο κάθε τροχοφόρο. Εξίσου επικίνδυνο και για τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία, τα οποία σε περίπτωση που ξεχαστούν ή πέσει κάποια μπάλα και τρέξουν στο δρόμο, θα βρεθούν μπροστά στις ρόδες.

Ειπώθηκε πως αυτό γίνεται διότι έχει πλέον πεζοδρομηθεί το κομμάτι πλησίον της πλατείας, πέριξ της Εθνικής Τράπεζας. Εν πρώτοις, τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να περνούν απ' τον δήθεν πεζόδρομο (σήμανση για τον οποίο δε θυμάμαι να είδα). Εν δευτέροις, ακόμη κι αυτό να ίσχυε, προτιμότερο να δυσκολευτεί η κίνηση των οχημάτων, παρά να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Εν ολίγοις, σε περίοδο με ιδιαίτερα αυξημένη κίνηση οχημάτων, αντί οι Αρχές να περιφρουρήσουν ακόμη περισσότερο τους πεζούς βάζοντας ακόμη αυστηρότερα ωράρια στην απαγόρευση κίνησης των τροχοφόρων, έπλυναν τα χεράκια τους (sic). Αδιάφοροι ή απλά ανίκανοι? Και τα δύο πιστεύω. Όπως και νά'χει, μιλάμε για μία απαράδεκτη και ακατανόητη απόφαση, για έναν αναμφισβήτητα λάθος χειρισμό απ' την πλευρά των υπεύθυνων.

Και νά'ταν μόνον αυτός. Ακόμη βρωμάει ο Μπροστά Αετός απ' τα καμένα σκουπίδια. Δε μπορεί να κάτσει άνθρωπος. Μνημείο βλακείας το να καταφέρεις σε μία χρονιά που εν μέσω κρίσης ο τουρισμός του νησιού ήταν αυξημένος, να "θάβεις" μία απ' τις καλύτερες παραλίες σου. Συγχαρητήρια.

Όσον αφορά το νερό δε, απ' τον Οκτώβρη (λέει) θα υπάρχει καθημερινώς. Πάει κι αυτή η τουριστική περίοδος λοιπόν, άλλο ένα μείον στη συνείδηση του επισκέπτη, ο οποίος έκανε μπράτσα κουβαλώντας σε εξάδες το εμφιαλωμένο.

Έχεις λοιπόν απ' τη μια τις φιλότιμες ομολογουμένως προσπάθειες αρκετών ιδιωτών, τόσο στον τομέα των καταλυμάτων όσο και σε άλλες παραμέτρους (σίτιση, κλπ) κι απ' την άλλη οι προσπάθειες αυτές να υποσκάπτονται απ' την ολιγωρία των Αρχών.

Ευτυχές γεγονός, τα νέα για τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, στις οποίες θα αναφερθώ σε επόμενη καταχώρηση. Έλα όμως που εν έτει 2010 δε μπορεί να περιμένουμε απ' τον χιλιοταλαιπωρημένο Οδυσσέα να βγάζει το φίδι απ' την τρύπα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει δήμαρχε, διότι ακόμη κι αν έρθει ο τουρίστας να δει τα παλάτια του βασιλιά, άν δεν τον προσέξεις δε θα ξανάρθει. Είναι σαν ένα παιδικό βιβλίο που έπεσε στην αντίληψη μου τις προάλλες, και βάζει σύντροφο του Οδυσσέα στις περιπέτειες του, τον.....Καραγκιόζη.

Νερό.

Νεράκι απ' τη βρύση, ένα όνειρο ζωής που θα το περιγράφουν μια μέρα οι απόγονοι μας σε ένα έπος που θα ονομάζεται "Η Οδύσσεια του Νερού".

Μία φορά την εβδομάδα πλέον το νερό στο νησί. Ανύπαρκτος σχεδιασμός, κάκιστοι χειρισμοί, για τους οποίους θα επανέλθω μόλις μάθω νέα κατόπιν της συγκέντρωσης/συζήτησης που αναμένεται να γίνει στο νησί για το θέμα οσονούπω.

Aκρίβεια

Ελέω κρίσης, οι κρίσεις για τις τιμές (πρέπει να) είναι αυστηρότερες.

Η (πολυ καλή ομολογουμένως) βάφλα με δύο μπάλες παγωτό στο αγαπημένο στέκι της κόρης μου δίπλα στο Century, κόστισε 6μιση ευρώ, λιγότερο μεν απ' τα Haagen Dazs εδώ στην Αθήνα αλλά για Βαθύ Ιθάκης και με απλώς ανεκτού επιπέδου παγωτό, θεωρώ ότι ήταν ακριβά.

Στο νεότευκτο μεζεδοπωλείο στο λιμάνι, η ατμόσφαιρα πολύ καλή λόγω της πετυχημένης διακόσμησης και της καλής μουσικής επένδυσης, αλλά το φαγητό, τουλάχιστον αυτό που παραγγείλαμε, με κακή σχέση τιμής-αξίας. Μια πολίτικη σαλάτα όχι στα καλύτερα της και μάλιστα σε μακρόστενο πιατάκι κάτω των 20 πόντων μήκους, 5μιση ευρώ. Η φάβα που παράγγειλα, σε πιατάκι λίγο μεγαλύτερο απ' του καφέ (δε θυμάμαι τιμή αλλά φτηνή δεν ήταν). Η ποικιλία κρεατικών για 2 άτομα ήταν σε καλύτερα επίπεδα κι από τιμή στα 14 ευρώ. Το ψωμί παγωμένο. Εν ολίγοις, τέτοιες τιμές, ούτε στο Γκάζι.

Ψυχραιμία παιδιά. Οι καιροί είναι δύσκολοι, βοηθήστε λίγο τον κόσμο να κάνει διακοπές. Πιθανόν μερικοί να μη δίνουν δεκάρα μια και η πληρότητα όπως διαπίστωσα για το αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι υψηλή αλλά μην το παρακάνουμε. Δε μπορεί άλλοι, πολύ πιό τουριστικοί προορισμοί να βάζουν νερό στο κρασί τους και η Ιθάκη που μόλις τα τελευταία χρόνια ανακαλύπτεται απ' τον κόσμο, με το μέτριο ακόμη επίπεδο τουριστικής αξιοποίησης και υπηρεσιών, να συνεχίζει στο επίπεδο προηγούμενων ετών. Ψυχραιμία λοιπόν και κυρίως σεβασμό στον Έλληνα.

Bενζίνη.

Τιμή βενζίνης στα 1.728-1.729 ευρώ/λίτρο. Την ίδια στιγμή στο Καρπενήσι (απ' όπου άρχισε το ταξίδι μας φέτος) ήταν γύρω στα 1.58, ενώ στον Πειραιά στα 1.479.

Όποιος κάνει τουρισμό και μένει γύρω στη βδομάδα, μπορεί να τα καταφέρει χωρίς να βάλει ούτε σταγόνα. Άλλωστε, ο Αστακός αλλά και η Πάτρα είναι σαφώς φθηνότεροι τόποι πώλησης καυσίμων. Όσον αφορά τους ντόπιους, νά 'ναι καλά τα παπιά και τα αγροτικά.

Και σ' αυτό τον τομέα, το νησί είναι αρκετά "ριγμένο".

Μπάτε σκύλοι αλέστε...

Δέκα μέρες φέτος στο νησί. Θ' αρχίσω την καταγραφή των εντυπώσεων απ' το ακόλουθο περιστατικό το οποίο δεν τιμά τις Λιμενικές (και όχι μόνο) Αρχές :

Πρωί στην παραλία Μηνύματα, τη γνωστή ήσυχη, με τον όμορφο ίσκιο παραλία που επιλέγουν κυρίως όσοι έχουν μικρά παιδιά. Βλέπουμε σκαφάκι μόλις στα 30 μέτρα απ' την ακτή. Κοιτάζω να δω αν υπάρχει κάποια σήμανση και βλέπω μια κίτρινη σημαδούρα ένα δύο μέτρα πριν το σκάφος (προς την ακτή δηλαδή, άρα το σκάφος ήταν λίγο πιό έξω).

Καλώ το Λιμεναρχείο Ιθάκης. Ο διάλογος σχεδόν αυτούσιος :

"Παιδιά, έχει σκάφος εδώ στα Μηνύματα μόλις 30 μέτρα απ' την ακτή".
"Είναι μέσα ή έξω κύριε απ' τη σήμανση?"
"Φαίνεται να είναι λίγο απ' έξω αλλά τί σημαίνει αυτό ρε παιδιά? Ποιός έβαλε σήμανση τόσο κοντά στην παραλία?"
"Ο Δήμος Ιθάκης, εμείς δε φέρουμε ευθύνη".
"Καλώς, ευχαριστώ".

Μέχρι να πάρω το Δήμο, βλέπουμε ότι οι επιβαίνοντες στο σκάφος, κάτι ηλικιωμένοι ξένοι, έχουν βγάλει σαμπουάν και σαπούνια και ξεπλένονται απ' τη θάλασσα ρίχνοντας (φυσικά) όλα τα σαπούνια λίγα μέτρα απ' τα παιδιά μας.

Πυρ και μανία, ξαναπαίρνω το Λιμεναρχείο :

"Ρε παιδιά είπαμε, εντάξει, νόμιμοι οι άνθρωποι αλλά όχι και να πετάνε τα σαπούνια δίπλα στα παιδιά. Τόσους κολπίσκους έχει αυτό το νησί δε μπορούν να πάνε αλλού? Σας παρακαλώ στείλτε κάποιον να τους διώξει".
"Έρχεται το περιπολικό κύριε, είναι στις Φρίκες τώρα".

Όσο ήρθε κι η Τζούλια Αλεξανδράτου να μου κάνει αέρα, άλλο τόσο ήρθε και το περιπολικό.

Φωνάζω στους ξένους "Why don' t you go a little bit further to wash yourselves, we have kids here". Αρχικώς, οι ξένοι "φίλοι" μας με/μας έγραψαν στα κάκαλα τους και συνέχισαν να πλένουν τους βρώμικους πισινούς τους αλλά βλέποντας το εκ νέου θέατρο μου να κάνω ότι παίρνω τηλέφωνο και να τους δείχνω, κάπου προφανώς δε θέλησαν να το κουράσουν παραπάνω και έβαλαν μπροστά να φύγουν. "Don' t come back here again" φώναξα εκ νέου για να ακολουθήσει χειρονομία (δάχτυλον) από ένα ραμολιμέντο επιβαίνοντα του σκάφους ο οποίος προφανώς, θεωρώντας ότι μας κάνει χάρη που επισκέπτεται το νησί, θεωρεί ότι θα πρέπει να κάτσουμε να μας τον φορέσουν κιόλας. "Get the fuck out assholes" και ευτυχώς που δε μου πέρασε αμέσως απ' το μυαλό να τους πετάξω και πέτρα διότι θα το έκανα. Έφυγαν και πήγαν παραπέρα, προς τον Σχίνο.

Συνέχεια :

Λίγο αργότερα, άλλο σκάφος πλησιάζει κι αυτό κι ετοιμάζεται να φουντάρει. Ένα παληκάρι που μόλις είχε έρθει στην παραλία, βουτάει, κολυμπάει προς τα 'κει, τους λέει κάτι και φέυγουν. Πάω, του μιλάω κι αποδεικνύεται πως είναι λιμενικός. Για να μη μακρηγορώ, μου είπε πως εκείνη η κίτρινη σημαδούρα δεν ήταν σήμανση αλλά σημαδούρα βάρκας. Τα σκάφη έπρεπε να μην μπαίνουν καν στον κόλπο, να είναι δηλαδή σε μια απόσταση 200 μέτρα περίπου.

Συμπέρασμα :
Επειδή υπάρχουν και κακοί ξένοι, κακοί τουρίστες, οι οποίοι είναι ζώα ορθά και δεν ξέρουν πώς να φερθούν, θα πρέπει πρώτοι εμείς και κυρίως οι Αρχές να τους δίνουμε να καταλάβουν ότι το νησί δεν είναι ούτε Φαληράκι, ούτε Χερσόνησος, ούτε τίποτα. Επιτρέπεται να μην έχει σήμανση η πλέον δημοφιλής για τα μικρά παιδιά παραλία? Επιτρέπεται ο λιμενικός που μου απάντησε στο τηλέφωνο, να μην γνωρίζει εάν έχει σήμανση η παραλία και να με ρωτάει αν το σκάφος είναι πρό ή μετά αυτής? Επιτρέπεται (εάν όντως ισχύει) να μην έχει ευθύνη για τη σήμανση των ακτών η αρμόδια Λιμενική Αρχή αλλά ο Δήμος?

Άλλη περίπτωση κακού τουρίστα : Λίγες μέρες μετά, στην ίδια παραλία, τουρίστας έχει κατασκάψει μέρος της παραλίας μαζί με το γιο του. Τεράστια τρύπα, τόσο μεγάλη που πλέον αντί για άμμο βγαίνει χώμα το οποίο πέφτει στην παραλία και κάνει λάσπη. Λίγο πιό μακριά μου αυτός, μεταξύ μας παρεμβάλλονται αρκετοί Θιακοί απ' τους οποίους δε μιλάει κανείς. Οι γυναίκες τον κουτσομπολεύουν και τον βρίζουν αναμεταξύ τους, οι άντρες σφυράνε αδιάφορα. Σκέφτηκα να πάω να του μιλήσω αλλά κάπου αισθάνθηκα λίγο ηλίθιος. Για κάτσε ρε, παντού θα πρέπει να καθαρίζει για τον Ελληνάρα κάποιος άλλος? Δίπλα του περνάς ρε Θιακέ, γιατί δεν του μιλάς? Πιό δικό μου είναι το νησί που έρχομαι το πολύ δύο βδομάδες το χρόνο (κι ας κατάγομαι από 'κει) από εσένα που διαμένεις? Καλά να πάθετε φίλοι μου. Και του χρόνου με εκσαφέα να έρθει ο τουρίστας, να τον κοιτάτε να καταστρέφει το νησί.