Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Περί μετάβασης

Αποφασίσαμε κι αυτή τη φορά, όπως και τον Ιούλη, να πάμε μέσω Αστακού. Μεγαλύτερη μεν η ταλαιπωρία, αλλά σαφώς μικρότερο το κόστος, ακόμη και με τα 12,20 της γέφυρας, ακόμη και με την βενζίνη.

Το πρόβλημα ήταν ότι τελικά η ταλαιπωρία παραήταν μεγάλη :
Στην Εθνική Κορίνθου-Πατρών, το πράγμα πλέον έχει ξεφύγει απ' τα όρια του φαιδρού και αγγίζει το τραγικό. Σε πολύ μεγάλα κομμάτια της διαδρομής, υπάρχει μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας κι έτσι και πέσεις πίσω από φορτηγό ή από κάποιον βραδύνοο, τελείωσες κι εσύ και τα νεύρα σου. Ζητείται υπομονή απ' τους οδηγούς αλλά το κακό είναι ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να ζητηθεί υπομονή κι απ' τους πονηρούς που εισπράττουν τα διόδια. 5,80 για έναν άκρως επικίνδυνο δρόμο ο οποίος έγινε 3 φορές πιό επικίνδυνος, ε άντε στο διάολο όλοι σας λαμόγια, αλήτες που το μόνο που σκέφεστε είναι η κονόμα.

Μετά από το μαρτύριο αυτό, αντιμετπίζεις ένα παρόμοιο στον επαρχιακό δρόμο μέχρι τον Αστακό που σε αποτελειώνει. Πέρασα στιγμές μεγάλης αγωνίας για το αν τελικά θα προλάβω το καράβι. Όντας κολλημένος πίσω από φορτηγά, και έχοντας κατά νου ότι το πλοίο έφευγε στις 12:15, έβλεπα τον υπολογιστή ταξιδίου να γράφει "αναμενόμενος χρόνος άφιξης 12:13 και με έλουζε κρύος ιδρώτας. Ευτυχώς, και μόνο λόγο του ότι όταν βρήκα ανοιχτό δρόμο το "πάτησα" αρκετά, κατάφερα και φτάσαμε γύρω στις 12:00.

Κοιτάζω να δω το καράβι το οποίο υποτίθεται έπρεπε να φαίνεται σχεδόν, τίποτα. Ρωτάω γύρω στις 12:10 την κυρία στα ταμεία για την ώρα άφιξης και μου απαντά καθησυχαστικά "τώρα έρχεται, θα φύγετε κανονικά". Αυτό βέβαια δε θα ήταν εφικτό ούτε με διακτινισμό αλλά δεν έδωσα περαιτέρω συνέχεια διότι δεν υπήρχε νόημα.

Το πλοίο έφτασε εντέλει 1 παρά, και φύγαμε γύρω στις 1, με 45 λεπτά δλδ καθυστέρηση. Στην Ιθάκη φτάσαμε όχι μόνο με την αντίστοιχη καθυστέρηση αλλά με ακόμη μεγαλύτερη, διότι μας πρόλαβε το "Κεφαλλονιά" του Στρίντζη και περιμέναμε άλλο ένα 10λεπτο έξω απ' τον Πίσω Αετό να ξεφορτώσει. Για τα πανηγύρια δλδ.

Κι επειδή το ερεύνησα (έχω τη δυνατότητα να βλέπω τις κινήσεις πλοίων μέσω AIS)όταν επιστρέψαμε Πειραιά, διαπίστωσα ότι καθημερινώς το ίδιο περίπου γινόταν, άρα το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η σοβαρότητα κάποιων έχει πάει περίπατο.

Στην επιστροφή, έκανα το λάθος να μη ρωτήσω αν το πρωϊνό δρομολόγιο που επιλέξαμε θα πήγαινε κατευθείαν στον Αστακό, κι αυτό διότι είχα μείνει στα δρομολόγια-ωράρια του Ιουλίου. Α ρε κακομοίρη, κούνια που σε κούναγε. Έφαγες και πάλι τη Σάμη στο κεφάλι, κι εκεί που ξεκίνησες 9:15 το πρωί, στον Αστακό έφτασες 12:50.

Συμπέρασμα 1: Για μία φορά το χρόνο, ίσως τελικά να είναι προτιμότερο να πληρώσει κανεις παραπάνω περνώντας 4 ποιοτικότερες ώρες σε ένα καλύτερο καράβι, παρά 3-3μιση σε ένα σαφώς υποδεέστερο και με την ανάλογη ταλαιπωρία στο δρόμο. Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή κι έχοντας ακόμη νωπή την ανάμνηση της ταλαιπωρίας, έτσι τα βλέπω.

Συμπέρασμα 2: Οι ακτοπλοϊκές εταιρείες έχουν την Ιθάκη τελείως του πεταματού. Πολίτες β' κατηγορίας, παιδιά ενός κατώτερου Θεού, οι Θιακοί και όλοι οι ταξιδιώτες προς Ιθάκη, ταλαιπωρούνται σαφώς περισσότερο απ' τους Κεφαλλονίτες κι όσους εντέλει κατευθύνονται στον μεγάλο γείτονα. Νωρίτερα το πρωί απ' την Ιθάκη, αργότερα το απόγευμα ή το βράδυ η επιστροφή. Αναρωτιέμαι : Τόσο δύσκολο είναι πια να υπάρχουν εν μέσω τουριστικής περιόδου 2-3 δρομολόγια την εβδομάδα που να πηγαίνουν πρώτα στην Ιθάκη και μετά στην Κεφαλλονιά? Γιατί όχι? Γιατί ντε και καλά θα πρέπει η Ιθάκη, που τουλάχιστον στον Αστακό είναι σαφώς πιό κοντά απ' ότι η Κεφαλλονιά, να μην προτιμάται ποτέ σαν πρώτος προορισμός?

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Περί τουριστικής υποδομής

Μια νέα μικρή απόδραση στο νησί, μας επέτρεψε να προλάβουμε μέρος του αυξημένου όγκου κύματος τουριστών που (όπως μας είπαν οι ντόπιοι καταστηματάρχες) κατέκλυσε φέτος την Ιθάκη.

Πολλά τα αυτοκίνητα. Πρόβλημα το παρκάρισμα, ένα φρούτο βέβαια που δεν υπάρχει μόνο στο νησί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δε θα έπρεπε να γίνουν προσπάθειες να αντιμετωπιστεί καλύτερα.

Μεγάλο λάθος του Δήμου που δεν εφαρμόζει πια το μέτρο του κλεισίματος του περιμετρικού της κεντρικής πλατείας στο Βαθύ δρόμου, κάτι που καθιστά πολύ επικίνδυνη τη βόλτα. Από εκεί που για μερικές ώρες απ' το απόγευμα ως το βράδυ είχαμε συνηθίσει να κάνουμε τη βόλτα μας αμέριμνοι φοβούμενοι μόνο τους πιτσιρικάδες με τα ποδήλατα, τώρα καλούμαστε να περιδιαβαίνουμε με τα παιδιά μας δίπλα στο κάθε τροχοφόρο. Εξίσου επικίνδυνο και για τα παιδιά που παίζουν στην πλατεία, τα οποία σε περίπτωση που ξεχαστούν ή πέσει κάποια μπάλα και τρέξουν στο δρόμο, θα βρεθούν μπροστά στις ρόδες.

Ειπώθηκε πως αυτό γίνεται διότι έχει πλέον πεζοδρομηθεί το κομμάτι πλησίον της πλατείας, πέριξ της Εθνικής Τράπεζας. Εν πρώτοις, τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να περνούν απ' τον δήθεν πεζόδρομο (σήμανση για τον οποίο δε θυμάμαι να είδα). Εν δευτέροις, ακόμη κι αυτό να ίσχυε, προτιμότερο να δυσκολευτεί η κίνηση των οχημάτων, παρά να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Εν ολίγοις, σε περίοδο με ιδιαίτερα αυξημένη κίνηση οχημάτων, αντί οι Αρχές να περιφρουρήσουν ακόμη περισσότερο τους πεζούς βάζοντας ακόμη αυστηρότερα ωράρια στην απαγόρευση κίνησης των τροχοφόρων, έπλυναν τα χεράκια τους (sic). Αδιάφοροι ή απλά ανίκανοι? Και τα δύο πιστεύω. Όπως και νά'χει, μιλάμε για μία απαράδεκτη και ακατανόητη απόφαση, για έναν αναμφισβήτητα λάθος χειρισμό απ' την πλευρά των υπεύθυνων.

Και νά'ταν μόνον αυτός. Ακόμη βρωμάει ο Μπροστά Αετός απ' τα καμένα σκουπίδια. Δε μπορεί να κάτσει άνθρωπος. Μνημείο βλακείας το να καταφέρεις σε μία χρονιά που εν μέσω κρίσης ο τουρισμός του νησιού ήταν αυξημένος, να "θάβεις" μία απ' τις καλύτερες παραλίες σου. Συγχαρητήρια.

Όσον αφορά το νερό δε, απ' τον Οκτώβρη (λέει) θα υπάρχει καθημερινώς. Πάει κι αυτή η τουριστική περίοδος λοιπόν, άλλο ένα μείον στη συνείδηση του επισκέπτη, ο οποίος έκανε μπράτσα κουβαλώντας σε εξάδες το εμφιαλωμένο.

Έχεις λοιπόν απ' τη μια τις φιλότιμες ομολογουμένως προσπάθειες αρκετών ιδιωτών, τόσο στον τομέα των καταλυμάτων όσο και σε άλλες παραμέτρους (σίτιση, κλπ) κι απ' την άλλη οι προσπάθειες αυτές να υποσκάπτονται απ' την ολιγωρία των Αρχών.

Ευτυχές γεγονός, τα νέα για τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, στις οποίες θα αναφερθώ σε επόμενη καταχώρηση. Έλα όμως που εν έτει 2010 δε μπορεί να περιμένουμε απ' τον χιλιοταλαιπωρημένο Οδυσσέα να βγάζει το φίδι απ' την τρύπα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει δήμαρχε, διότι ακόμη κι αν έρθει ο τουρίστας να δει τα παλάτια του βασιλιά, άν δεν τον προσέξεις δε θα ξανάρθει. Είναι σαν ένα παιδικό βιβλίο που έπεσε στην αντίληψη μου τις προάλλες, και βάζει σύντροφο του Οδυσσέα στις περιπέτειες του, τον.....Καραγκιόζη.