Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Ο Γιώργος του Αναγνώστη

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Μετά τους σεισμούς του '53, ερχόταν στο Θιάκι απο Κεφαλονιά, πότε με το Αγγέλικα πότε με το Γλάρος ή με καίκι ένας καλόγερος, ο Αναγνώστης. Έφερνε εικονίσματα, θυμιάματα, κλπ, γυρίζοντας όλα τα σπίτια και εμάζευε από τις γυναίκες ότι μπορούσε, λεφτά τρόφιμα κλπ. Μάλιστα λέγανε πως ηταν ψευτοκαλόγερος δεν ξέρω κατά πόσο ίσχυε ή όχι. Οι μεγάλοι όμως, επειδή όλο με τις γυναίκες νταραβεριζότανε, έβαζαν εμάς τους πιτσιρικάδες και τον πειράζαμε φωνάζοντας του από μακρυά «Αναγνώστη, Αναγνώστη, όπου εύρης τρύπα χώστη»!!! Αυτός μας κυνηγούσε πετώντας μας πέτρες! Βέβαια τρώγαμε και το σχετικό ξύλο από τις μανάδες μας μετά.

Αργότερα, ο Αναγνώστης έφερνε και τον γυιο του το Γιώργο μαζί του. Η ηλικία του ήταν γύρω στα 25 όταν πρωτοήρθε και συνέχισε για χρόνια να έρχεται και μόνος του. Πολλές φορές φορώντας και ράσο. Του Γιώργου του είχε λασκάρει λίγο η βίδα, μάλιστα λέγαν ότι το έπαθε από το πολύ διάβασμα! Μιλούσε άπταιστα την καθαρεύουσα και μπορούσε, αφού ανέβαινε σε περβάζια και γενικά σε ψηλότερα μέρη, να βγάζει λόγους με τις ώρες! Δεν πείραζε κανέναν και ζούσε με την βοήθεια του ενός και του άλλου. Είχε γίνει όμως ο φόβος και ο τρόμος των εμπόρων και των επιφανών Ιθακησίων διότι αν δεν τον βοηθούσαν, τους πέρναγε λεκτικώς γενεές δεκατέσσερις. Το αντίθετο αν τον ευεργετούσαν. 

Ανέβαινε λοιπόν κάπου ψηλά και άρχιζε : «Ατασθαλίαι Γεράσιμου Δρακάτου" ή "Εκμετάλλευσις πελατών υπό Ιωάννου Αρσένη». Δεν άφηνε κανέναν. Μαζεύονταν μικροί και μεγάλοι και τον χειροκροτούσαν! Καθαρεύουσα και όλα τα νομικά επιχειρήματα! Ήταν άριστα ενημερωμένος για τα συμβαίνοντα και οι πολλές αλήθειες του δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αρεστές. Απορίας άξιον το ότι πήγαινε μπρος πίσω χωρίς να γυρίζει να βλέπει πίσω του! Δύο φορές τον είδα με τα μάτια μου να φθάνει με την όπισθεν στο χείλος να πέσει στη θάλασσα και την τελευταία στιγμή να σταματά και να προχωρά μπροστά, λες και είχε μάτια στην πλάτη!

Με την πάροδο του χρόνου όμως, για να βγάλει τους λόγους του επιζητούσε και ανέβαινε όλο και πιο ψηλά! Λασκάριζε η άτιμη η βίδα! Εφτιαχνόταν το κτίριο της Εθνικής. Είχε φτάσει πριν την σκεπή. Ήταν το τελευταιο σενάζι γύρω γύρω. Εσωτερικά είχε σκαλωσιές ακόμη! Ξαφνικά, στην κορυφή και πάνω στο σενάζι εμφανίζεται ο Γιώργης να περιδιαβαίνει πέρα δώθε χωρίς να κοιτά που πατά, ποτέ δεν πρόσεχε, και να σέρνει στα συνήθη θύματα τα εξ αμάξης! 

Ποιος λογάριαζε τώρα τι λέει, το θέμα ηταν πότε θα πέσει! Μαζεμένοι όλοι από κάτω παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα πότε θα πέσει ο Γιώργης! Πλάκωσε η Αστυνομία αλλά μόλις τον πλησίαζαν σ'αυτό το ύψος, επιτάχυνε το βήμα του και ήταν σίγουρο ότι θα πέσει! Σκέφθηκε ένας που πλησίασε κοντά του από την εσωτερική σκαλωσιά, έβγαλε ένα τάληρο, του το έδειξε λέγοντας του «Γιώργο αυτό είναι από το Δρακάτο»! Και ο αθεόφοβος σταματά τον λίβελο και αρχίζει : «Ευαιργεσία Γεράσιμου Δρακάτου»! Συνέχισε απτόητος, επαινώντας τα μέχρι πρότινος θύματα του, από τα δε χείλια του έβγαζε αφρούς ως συνήθως! Εν τέλει, αν και ακροβάτης θα έπεφτε, ο Γιώργος δεν έπεσε προς μεγάλη ανακούφιση των παρευρισκόμενων. Συνέχισε να έρχεται στο Θιάκι αλλά αφού πέθανε και ο πατέρας του, όλο και πιο αδύνατος και ρακένδυτος μέχρι που εξαφανίσθηκε στην λήθη του παρελθόντος. 

Αρκετοί θα το θυμούνται και πιθανόν να έχουν να συμπληρώσουν σ'αυτά που σας ανέφερα. Πάντως, η ρητορική του δεινότητα ήταν τόσο παροιμιώδης που καμιά φορά, αν ήθελαν να επαιν'εσουν κάποιον έλεγαν πως τα λέει σαν τον Γιώργο του Αναγνώστη!

Γιάννης Λιβάνης

Δεν υπάρχουν σχόλια: