Οι κάτωθι ιστορίες προέρχονται από την εξιστόρηση του Ιωάννη Λιβάνη ο οποίος με τη σειρά του τις έμαθε από τον πατέρα του, Επαμεινώνδα Λιβάνη, ή κατά την Θιακή διάλεκτο και Περαχωρίτικη παρατσουκλικήν, 'Παμεινώντα το Λαδά, ο οποίος δεν βρίσκεται πια εν ζωή.
Σωροί
Πάνω από το Περαχώρι, σ' ένα οροπέδιο του Nίου, κοντά στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη (Ταξιαρχών), υπάρχει μία περιοχή που ονομάζεται Σωροί. Την ονομασία αυτή την πήρε -σύμφωνα με την παράδοση- από το εξής γεγονός :
Ήταν δύο συνέταιροι (σέμπροι) και καλλιεργούσαν μια έκταση με σιτάρι. Ο ένας εξ αυτών ήταν τυφλός. Όταν τέλειωσε η συλλογή του καρπού και αυτός συγκεντρώθηκε, έπρεπε να τον μοιράσουν στη μέση. Το μοίρασμα το έκανε αυτός που έβλεπε και έριχνε δύο φτυαριές στον δικό του σωρό και μία στου τυφλού συνέταιρου του, ενώ παράλληλα του έλεγε "βλέπεις σέμπρε?" και εκείνος απαντούσε "βλέπει ο Θιός" (ο Θεός).
Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε μέχρι την περάτωση της μοιρασιάς. Την τελευταία φορά που ρώτησε τον τυφλό και πήρε την ίδια αυτή απάντηση, ότι δηλαδή "βλέπει ο Θεός", έγιναν και οι δύο σωροί, τόσο αυτός του τυφλού όσο και αυτός του συνέταιρου του, πέτρα. Οι πέτρες αυτές, απέχουν η μία από την άλλη ελάχιστα μέτρα, έχουν το σχήμα του σωρού του σιταριού και η μία είναι διπλάσια σε μέγεθος της άλλης.
Ηθικόν δίδαγμα : Το άδικο ουκ ευλογείται.
(Στο σημείο αυτό, να προσθέσουμε ότι στο οροπέδιο που βρίσκεται εκεί κοντά, συνήθιζαν τα παιδιά του Περαχωρίου να πηγαίνουν ολοήμερη εκδρομή η οποία ξεκινούσε συνήθως από το Περαχώρι (το σχολείο ή/και άλλο κεντρικό σημείο) και μέσω μιας διαδρομής μέσω του κοινοτικού δρόμου (η παραλλαγή αυτού την οποία ακολούθησα και προσωπικά πριν χρόνια ήταν μέσω των μονοπατιών του δάσους) κατέληγε στην συγκεκριμένη τοποθεσία).
Βραδιά του Γκιάφη
Στην περιοχή της Μούντας (Πούντας), είναι το εκκλησάκι του Άη Γιάννη. Εκεί, το 1944, κατοικούσε ένα ζευγάρι γέρων κτηνοτρόφων με το επίθετο Γκιάφη. Μια βραδιά του χειμώνα, ένα πλοίο με το οποίο προσπαθούσαν να διαφύγουν οι Ιταλοί από την Κεφαλλονιά λόγω της σφοδρότατης κακοκαιρίας ναυάγησε κοντά σε εκείνο το σημείο, το οποίο είναι αρκετά απόκρημνο και βραχώδες.
Το πλοίο ήταν γεμάτο Ιταλούς και γλύτωσε μόνον ένας, ο οποίος βγήκε στην ακτή σε άθλια κατάσταση και περισυνελλέγη από το ζευγάρι. Αφού του έδωσαν καθαρά και στεγνά ρούχα, τον έδωσαν φαγητό και τον έβαλαν να κοιμηθεί. Η γριά (η σύζυγος) είδε ότι ο Ιταλός κουβαλούσε μαζί του αρκετά χρυσαφικά και νομίζοντας ότι αυτός κοιμάται λέει του άντρα της : "Δεν τον σκοτώνουμε να του πάρουμε τα χρυσαφικά?" Εκείνος απάντησε αρνητικά, λέγοντας :"Όχι γυναίκα, είναι αμαρτία". Ο Ιταλός, ο οποίος παρεμπιπτόντως όχι μόνο δεν κοιμόταν αλλά γνώριζε και ελληνικά, φυγαδεύτηκε τελικά στην Ιταλία και μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ιθάκη ανταμοίβοντας τους πλουσιοπάροχα για το καλό που του έκαναν.
Από τότε, όταν έχει πάρα πολύ κακό καιρό, στο Θιάκι λένε "χθες βράδυ είχε μια βραδιά, σαν τη βραδιά του Γκιάφη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου