Γέννηση....

Πανευτυχής μπαμπάς δύο κορασίδων πλέον μετά την πρόσθεση του νέου μέλους της οικογένειας μου, σήμερα θα ασχοληθώ με την περίσταση :

Το "καλούς απογόνους", μια ευχή που κυριαρχεί σε όλο τον Ελλαδικό χώρο και καταδεικνύει τον ρεαλισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε (και αντιμετωπίζει ακόμη) την υπόθεση του γάμου ο λαός, ισχύει και στην περίπτωση της Ιθάκης.

Στις παλιότερες εποχές, η γέννηση του παιδιού γινόταν στο σπίτι, με τη μαμμή, η οποία είχε για βοηθούς άλλες δύο γυναίκες. Η κοπή του ομφάλιου λώρου γινόταν από αυτήν και στην τοπική διάλεκτο ονομαζόταν "αφαλοκόψιμο" (εξ ου και η γνωστή απειλή "θα σε αφαλοκόψω"), ενώ ο αφαλός ("αφαλί") δενόταν με κλωστή.

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, τα αρσενικά παιδιά γίνονταν δεκτά με μεγαλύτερες "τιμές". Σ' αυτή την περίπτωση, ο ομφάλιος λώρος τοποθετούνταν σε πήλινο δοχείο και φυλασσόταν σε ασφαλές μέρος στο σπίτι. Εναλλακτικά, τον φύτευαν σε αρσενικό κυπαρρίσσι και τραγουδούσαν
"έχεις γιο, έχεις χαρά και θα γίνεις πεθερά
έχεις κόρες, έχεις πίκρες και θα γνέθεις μέρες νύχτες".

Ενδεικτικό για τη γέννηση κοριτσιού, θεωρούσαν τις πανάδες που μπορεί να έβγαζε στο πρόσωπο η έγκυος κατά την εγκυμοσύνη. Άλλο ενδεικτικό, ήταν το αν ήταν ψηλά ή χαμηλά η κοιλιά :
"Η κοιλιά που κάνει κάτου, κάνει γιο με τ' άρματα του
η κοιλιά που κάνει πέρα, κάνει μαύρη θυγατέρα".

Για άλλη μια φορά δηλαδή, διαπιστώνουμε τον λάθος τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η γυναίκα στη λαϊκή παράδοση...

Κάποιες φορές, οι κοπέλες έβαζαν πάνω τους κομμάτι απ' τον λώρο για να κάνουν αρσενικά παιδιά (θυμίζει λίγο το 'ρσενικοβότανο που πουλούσαν οι επιτήδειοι γυρολόγοι)

Μετά τη γέννηση, ακολουθούσε το σύνηθες φάσκιωμα.

Ευχές στην έγκυο : Το γνωστό "καλή λευτεριά", "καλή σιγουριά", "μ' ένα γιο".