Πρώτες Εντυπώσεις

Κατά έναν περίεργο τρόπο, παρ' όλο που το νησί βρίσκεται δίπλα σε ένα άλλο πολύ μεγαλύτερο το οποίο έχει σαφώς καλύτερη τουριστική υποδομή ενώ παράλληλα μπορεί να επιδείξει πολυποίκιλη φυσική ομορφιά, κι ενώ ακόμη λίγο παραπάνω βρίσκεται άλλο ένα επίσης πανέμορφο, η Ιθάκη αιχμαλωτίζει όποιον την επισκέπτεται.

Προσωπικά δεν έχω ακούσει όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάποιον να επισκέφθηκε την Ιθάκη και να μην μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό για την εμπειρία του αυτή. Εννοείται πως μιλώ για αυθεντικό, γνήσιο ενθουσιασμό και όχι αυτόν της ευγένειας που θυμίζει ελεημοσύνη, αυτόν που πολλές φορές και ο ίδιος έχω απευθύνει σε κάποιους λέγοντας "Α, από εκεί είσαι? Ωραίο νησί/τόπος/πόλη".

Γενικά μιλώντας (διότι ειδικότερα θα μιλήσουμε αργότερα), το νησί είναι αρκετά ορεινό για το μέγεθος του και δεν έχει τις μεγάλες αμμουδερές παραλίες των γειτόνων του. Αν έχεις επισκεφθεί την Κεφαλλονιά πριν, όλα στην Ιθάκη μοιάζουν σε μικρότερη κλίμακα και θα μπορούσε να πει κάποιος πως ότι υπάρχει στην Ιθάκη υπάρχει και στην Κεφαλλονιά, κάτι που όμως είναι αρκετά αποπροσανατολιστικό μια και ναι μεν υπάρχουν ομοιότητες αλλά η μορφολογία της Ιθάκης με τους πολυάριθμους μικρούς κολπίσκους, το έντονα ορεινό της (για το μέγεθος του νησιού) χρώμα καθώς επίσης και η αίσθηση του μεγαλείου που αποπνέει η ίδια της η ατμόσφαιρα, της προσδίδουν έναν "αέρα" που δεν συναντάται σε άλλο νησί του μεγέθους της. Το ίδιο συμβαίνει και με τη νοοτροπία των κατοίκων, η οποία ναι μεν ομοιάζει αρκετά με των γειτόνων μας αλλά...................άλλο Θιακός και άλλο Κεφαλλονίτης.

Γεγονός είναι ότι από μόνο του το πανέμορφο Βαθύ είναι μάλλον αρκετό ώστε να μη σου επιτραπεί να μην παρασυρθείς. Τα καλοκαιρινά βράδια που βρίσκεται κανείς στην πλευρά που είναι τα μπαράκια είναι μαγικά, μια και βλέπεις σαν καρτ ποστάλ τα φώτα του γραφικού οικισμού να καθρεφτίζονται στα νερά του φυσικού φιόρδ, πάνω στο οποίο ξαποσταίνουν τα κότερα, ενώ στο βάθος ψηλά, κάτω απ' την κορυφογραμμή του Μεροβιγλίου, φαίνονται άλλα φώτα, αυτά του Πέρα Χωριού. Κι από πάνω, αν δεν είναι σκοτεινή και έναστρη βραδιά όπου τα πάντα φαίνονται πιό καθαρά κι απ' το καλύτερο αστεροσκοπείο, το φεγγάρι, σαν μοναδικός και αποκλειστικός προβολέας, φωτίζει τα καλύτερα σημεία και τότε, το μόνο που αποζητά κανείς είναι να κρατήσει αυτή η εικόνα, αυτή η στιγμή, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Προσωπικά μου αρέσει επίσης πάρα πολύ η διαδρομή μετά το Χάνι, στο στενότερο δηλαδή σημείο της Ιθάκης, προς τον Σταυρό, όπου καθώς κινείσαι βλέπεις το στενό της Ιθάκης που τελειώνει μόλις περίπου 3 μίλια πιό πέρα, οριοθετούμενο από την Κεφαλλονιά. Ένα στενό, που γίνεται ακόμη στενότερο όσο προχωρούμε βορειότερα και φτάνει περίπου στα 1,5 μίλια, ενώ λίγο πριν απ' αυτό το έσχατο κοντινότερο σημείο, μπορούμε να δούμε απέναντι το Φισκάρδο.

Άλλο πολύ όμορφο σημείο, ένα all time classic όπως θα έλεγαν κάποιοι, είναι η θέα από το Νήριτο (το βουνό απέναντι απ' το Βαθύ προς τον Βορρά, με ύψος 808 μ.) προς όλο το νότιο τμήμα του νησιού, με το Βαθύ και το λιμάνι να είναι "πιάτο", μια θέα και ένα ύψος που θυμίζουν πάρα πολύ τη Σαντορίνη.

Θα επανέλθουμε στο θέμα εκτενέστερα....