Ποιανού είσαι γε?

Κλασική ερώτηση των παλαιότερων που περιλαμβάνει το ακόμη κλασικότερο "γε" (με την ορθογραφία του ιδιώματος) το οποίο ξενίζει όσους δεν μιλάνε το τοπικό ιδίωμα, μου θυμίζει περισσότερο απ' όλα τη γιαγιά μου στο Περαχώρι (εξού και το βιλλάνος για όσους γνωρίζουν).....

Λοιπόν......

Το γεγονός πως το νησί έχει να δώσει πολλά περισσότερα απ' όσο είχα τη δυνατότητα να βρω στο διαδίκτυο (αναφέρομαι κυρίως στο φωτογραφικό υλικό αλλά και τα σχόλια γύρω από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τη διασκέδαση, την ιστορία τόσο την αρχαία αλλά όσο και την πρόσφατη, κλπ) με χαροποίησε μεν διότι μερικά μυστικά καλό είναι να μένουν κρυφά και να τα απολαμβάνουν μόνον όσοι διατίθενται να σπαταλήσουν λίγη περισσότερη ώρα απ' όση χρειάζεται για μια απλή εύρεση στο διαδίκτυο, με λύπησε δε, διότι αντικειμενικά παραείναι φτωχό ακόμη και για μια απλή περιήγηση.

Οι λόγοι για την μικρή έως τώρα παρουσία του νησιού στο διαδίκτυο πολλοί και διάφοροι και ανάγονται κατά την άποψη μου κυρίως στην γενικότερη μη σοβαρή ενασχόληση του ελληνικού τουρισμού με αυτό. Διότι η παρουσίαση ενός τόπου οφείλει να είναι ενδελεχής και εις βάθος και δε μπορεί επ' ουδενί να εξαντλείται σε μερικές μέτριας ποιότητας φωτογραφίες και πέντε επεξηγηματικές αράδες που δεν καταδεικνύουν τίποτε άλλο πέραν της κουτοπόνηρης ελληνικής νοοτροπίας η οποία υπαγορεύει την ελάχιστη δυνατή δουλειά για το μέγιστο δυνατό όφελος.

Κι αν όχι για τον τουρισμό αυτόν καθεαυτόν, οφείλουμε για τους εαυτούς μας και μόνον να παρουσιάσουμε τον τόπο μας όσο καλύτερα μπορούμε, προσπαθώντας όσο το δυνατόν περισσότερο να προσεγγίσουμε την ουσία του, τον τρόπο που τον αισθανόμαστε στο μυαλό μας, τον τρόπο με τον οποίο τον αισθάνονταν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και δείχνει από πού ερχόμαστε και ποιοί είμαστε.

Ετούτο το blog ελπίζω να αποτελέσει ακριβώς αυτό : Μια καλύτερη γνωριμία με την πασίγνωστη μεν, άγνωστη ουσιαστικά δε πραγματική Ιθάκη, έξω απ' το σύνηθες τουριστικό μονοπάτι που πρεσβεύουν οι περισσότεροι παραθέτοντας τα 2-3 γνωστά ξενοδοχεία και τις 2-3 γνωστές ταβέρνες. Μια γνωριμία με τον "Ήρωα με Παντούφλες" των νησιών, έναν ένδοξο αλλά φτωχό τόπο δηλαδή, ο οποίος ποτέ δεν το έβαλε κάτω παρ' όλες τις αντιξοότητες και ποτέ δεν απεμπόλησε το δικαίωμα του να αποτελεί το απόλυτο συνώνυμο του καταφύγιου και της θαλπωρής της οικογενειακής εστίας!