Κατ' αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω άπαντες για τα σχόλια και emails. Εν δευτέροις θα ήθελα να απολογηθώ για την μη ανανέωση της σελίδας όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, κάτι το οποίο οφείλεται σε περιορισμένο χρόνο και συνεχή ταξίδια.
Ας συνεχίσουμε σήμερα σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα, από το σημείο που αφήσαμε ανολοκλήρωτο, το λεξιλόγιο σχετικά με τα Έπιπλα και Σκεύη:
dεμέλα : το εξωτερικό επένδυμα του προσκέφαλου. Είναι λευκό και βγαίνει ώστε να πλένεται συχνά.
Στρώμα : Όχι μόνον στην κοινή του σημασία αλλά και το ύφασμα με το οποίο αυτό περιβάλλεται (πχ "έχεις γέ να μου δώκης ν' αγοράσω λίγα bράτσα στρώμα?").
Xεράμι : Μάλλινο σκέπασμα του κρεβατιού (πχ "αν είν' αλαφρί το σεdόνι να σου δώκω να βάλης απουπάνου σου κ' ένα χεράμι).
bατανία : Η κουβέρτα του κρεβατιού.
Τορνολέτο : Άσπρο ύφασμα που τοποθετείται γύρω γύρω στο κρεβάτι, κρέμεται δηλαδή ως παραπέτασμα από το στρώμα έως το πάτωμα και κρύβει το κάτω μέρος του κρεβατιού.
Φίντες : Άσπρο ύφασμα που τοποθετείται κάτω απ' το προσκέφαλο και κρέμεται προς τα πλάγια του κρεβατιού.
(Σημ : Το τορνολέτο και ο φίντες ήταν σαν είδη πολυτελείας και τοποθετούνταν συνεχώς μόνον στα αρχοντόσπιτα. Σε όλα τα σπίτια τοποθετούνταν μόνον τις ημέρες των γάμων.)
Κουνουπολόος : Κουνουπιέρα που κρεμόταν πάνω απ' το κρεβάτι για προστασία απ' τα κουνούπια.
Πάτια : Οι τάπητες γενικώς.
Στρατόνι : Στενός τάπητας αποτελούμενος από ένα φύλλο υφάσματος υφασμένο στον αργαλειό. Τοποθετούνταν στους διαδρόμους, μπροστά στα κρεβάτια αλλά και αλλού.
Κουάδρο : Το κάδρο.
Κουντρίνα : Η κουρτίνα.
Κομός (ο) : Έπιπλο με συρτάρια, το σκρίνιο.
bαούλο : Η κασέλα, το μπαούλο.
Καθήκλα : Η καρέκλα.
Αρμάρι : Το ερμάρι.
Ροτόντα : Στρογγυλό τραπζεάκι της σάλας (πχ "ούλα τα μόbιλα στη θέση τους και η ροτόντα στη μέση").
Σκαbέλο : Το κομοδίνο.
Λαβαμάνος : Ο νιπτήρας.
Γαδένα : Η λεκάνη.
Κατζέλο : Το συρτάρι.
Σκατζιά : Ράφια, πρόχειρα ράφια από σανίδες τοποθετημένα σε διάφορα δωμάτια του σπιτιού ή στα καταστήματα.
Σογάντσα : Ράφι, σκατζιά, αλλά μόνον η τοποθετημένη στο μαγειρείο.
Ντερίνα : Μικρή μεταλλική λεκανίτσα που βάζουν φρούτα, σαλάτες, κλπ.
Λουμίνι : Είδος λάμπας που καίει με λάδι χωρίς γυαλί.
Σαμανdάνι : Το κηροπήγιο.
Καdιλιέρι : Είδος λάμπας που αποτελείται από φώτα λαδιού, συνήθως τέσσερα. Έχει μία βάση και ανάβονται ένα ή περισσότερα φυτίλια.
Τσαίνικο : Το τσαγερό.
Βαντιέρα : Δίσκος (πχ "Πάρε τη βαντιέρα να τρατάρης τσί βίζιτες").
Κούπα : Ποτήρι.
Κουτεζίνι ή ρακογιάλι : Ποτηράκι μικρό για οινοπνευματώδη όπως ρακί, κονιάκ, ούζο, κλπ.
Μεσάλι : Το τραπεζομάντιλο.
Τουβαέλι : Προσόψιο, πετσέτα του φαγητού. Η λέξη προέρχεται πιθανότατα απ' το αγγλικό towel και αποτελεί μία απ' τις λίγες αγγλικές λέξεις που απέμειναν (στην Κέρκυρα λέγεται τοουέλι).
bόλια : Πετσέτα του νιψήματος (σκούπισμα χεριών).
Κανάτα : Το σύνηθες δοχείο νερού.
Κανάτι : Η μικρή κανάτα.
Κατουροκάνατο : Το δοχείον νυκτός.
bουγάδα : Το πλύσιμο πολλών ρούχων με ζεστό νερό.
Αλυσίβα : Βρασμένο νερό με στάχτη που ρίχνεται πάνω απ' τα ρούχα που βρίσκονται σε μεγάλο καλάθι, ώστε να καθαρίσουν.
Σταχτοπάνι : Χοντρό πανί ή σακκί που τοποθετείται επάνω απ' τα ρούχα της bουγάδας. Πάνω σ' αυτό ρίχνεται η αλυσίβα και αυτό είναι που εμποδίζει τη στάχτη να περνά στα ρούχα.
Κοφινολόος : Πανί που τοποθετείται γύρω γύρω απ' το σταχτοπάνι.
Σκάφη : Η σκάφη που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για πλύσιμο.
Ξεβγάνω : Πλένω τα ρούχα με καθαρό νερό μετά την bουγάδα.
Μασίνα : Το σίδερο του σιδερώματος, όταν έχει μέσα τα κάρβουνα.
Σίδερο : Το σίδερο του σιδερώματος μονοκόμματο που ζεσταίνεται στην φωτιά.
Τσίτσα : Κολοκύθι ξηρό και κούφιο, επίτηδες προετοιμασμένο για να γεμίζει κρασί. Αυτό έπαιρναν στα κτήματα αντί μπουκαλιού.
Φλασκί ή φλάσκα : Η τσίτσα. Μεταφορικώς, το κούφιο κεφάλι, το χαλασμένο κεφάλι (πχ "τη gακή σου τη φλάσκα!").
Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007
Λεξιλόγιο 3 (Έπιπλα και Σκεύη)
Μόbιλα (τα) : Όλα τα έπιπλα του σπιτιού.
Μοbίλια (h) : Eπίσης όλα τα έπιπλα του σπιτιού αλλά και ένα είδος πολύχρωμου υφάσματος που χρησιμοποιείτο στην επένδυση καναπέδων, πολυθρονών και άλλων επίπλων.
Κοκέτα : Σιδερένιο κρεβάτι
Προσκέφαλο : Μαξιλάρι.
Προσκεφαλάδα : Eπίμηκες μαξιλάρι που εκτείνεται σε όλο το πλάτος του κρεβατιού και τοποθετείται κάτω απ' το προσκέφαλο.
Μοbίλια (h) : Eπίσης όλα τα έπιπλα του σπιτιού αλλά και ένα είδος πολύχρωμου υφάσματος που χρησιμοποιείτο στην επένδυση καναπέδων, πολυθρονών και άλλων επίπλων.
Κοκέτα : Σιδερένιο κρεβάτι
Προσκέφαλο : Μαξιλάρι.
Προσκεφαλάδα : Eπίμηκες μαξιλάρι που εκτείνεται σε όλο το πλάτος του κρεβατιού και τοποθετείται κάτω απ' το προσκέφαλο.
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007
Mύθοι της Ιθάκης Νο1 (Σωροί - Βραδιά του Γκιάφη)
Οι κάτωθι ιστορίες προέρχονται από την εξιστόρηση του Ιωάννη Λιβάνη ο οποίος με τη σειρά του τις έμαθε από τον πατέρα του, Επαμεινώνδα Λιβάνη, ή κατά την Θιακή διάλεκτο και Περαχωρίτικη παρατσουκλικήν, 'Παμεινώντα το Λαδά, ο οποίος δεν βρίσκεται πια εν ζωή.
Σωροί
Πάνω από το Περαχώρι, σ' ένα οροπέδιο του Nίου, κοντά στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη (Ταξιαρχών), υπάρχει μία περιοχή που ονομάζεται Σωροί. Την ονομασία αυτή την πήρε -σύμφωνα με την παράδοση- από το εξής γεγονός :
Ήταν δύο συνέταιροι (σέμπροι) και καλλιεργούσαν μια έκταση με σιτάρι. Ο ένας εξ αυτών ήταν τυφλός. Όταν τέλειωσε η συλλογή του καρπού και αυτός συγκεντρώθηκε, έπρεπε να τον μοιράσουν στη μέση. Το μοίρασμα το έκανε αυτός που έβλεπε και έριχνε δύο φτυαριές στον δικό του σωρό και μία στου τυφλού συνέταιρου του, ενώ παράλληλα του έλεγε "βλέπεις σέμπρε?" και εκείνος απαντούσε "βλέπει ο Θιός" (ο Θεός).
Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε μέχρι την περάτωση της μοιρασιάς. Την τελευταία φορά που ρώτησε τον τυφλό και πήρε την ίδια αυτή απάντηση, ότι δηλαδή "βλέπει ο Θεός", έγιναν και οι δύο σωροί, τόσο αυτός του τυφλού όσο και αυτός του συνέταιρου του, πέτρα. Οι πέτρες αυτές, απέχουν η μία από την άλλη ελάχιστα μέτρα, έχουν το σχήμα του σωρού του σιταριού και η μία είναι διπλάσια σε μέγεθος της άλλης.
Ηθικόν δίδαγμα : Το άδικο ουκ ευλογείται.
(Στο σημείο αυτό, να προσθέσουμε ότι στο οροπέδιο που βρίσκεται εκεί κοντά, συνήθιζαν τα παιδιά του Περαχωρίου να πηγαίνουν ολοήμερη εκδρομή η οποία ξεκινούσε συνήθως από το Περαχώρι (το σχολείο ή/και άλλο κεντρικό σημείο) και μέσω μιας διαδρομής μέσω του κοινοτικού δρόμου (η παραλλαγή αυτού την οποία ακολούθησα και προσωπικά πριν χρόνια ήταν μέσω των μονοπατιών του δάσους) κατέληγε στην συγκεκριμένη τοποθεσία).
Βραδιά του Γκιάφη
Στην περιοχή της Μούντας (Πούντας), είναι το εκκλησάκι του Άη Γιάννη. Εκεί, το 1944, κατοικούσε ένα ζευγάρι γέρων κτηνοτρόφων με το επίθετο Γκιάφη. Μια βραδιά του χειμώνα, ένα πλοίο με το οποίο προσπαθούσαν να διαφύγουν οι Ιταλοί από την Κεφαλλονιά λόγω της σφοδρότατης κακοκαιρίας ναυάγησε κοντά σε εκείνο το σημείο, το οποίο είναι αρκετά απόκρημνο και βραχώδες.
Το πλοίο ήταν γεμάτο Ιταλούς και γλύτωσε μόνον ένας, ο οποίος βγήκε στην ακτή σε άθλια κατάσταση και περισυνελλέγη από το ζευγάρι. Αφού του έδωσαν καθαρά και στεγνά ρούχα, τον έδωσαν φαγητό και τον έβαλαν να κοιμηθεί. Η γριά (η σύζυγος) είδε ότι ο Ιταλός κουβαλούσε μαζί του αρκετά χρυσαφικά και νομίζοντας ότι αυτός κοιμάται λέει του άντρα της : "Δεν τον σκοτώνουμε να του πάρουμε τα χρυσαφικά?" Εκείνος απάντησε αρνητικά, λέγοντας :"Όχι γυναίκα, είναι αμαρτία". Ο Ιταλός, ο οποίος παρεμπιπτόντως όχι μόνο δεν κοιμόταν αλλά γνώριζε και ελληνικά, φυγαδεύτηκε τελικά στην Ιταλία και μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ιθάκη ανταμοίβοντας τους πλουσιοπάροχα για το καλό που του έκαναν.
Από τότε, όταν έχει πάρα πολύ κακό καιρό, στο Θιάκι λένε "χθες βράδυ είχε μια βραδιά, σαν τη βραδιά του Γκιάφη".
Σωροί
Πάνω από το Περαχώρι, σ' ένα οροπέδιο του Nίου, κοντά στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη (Ταξιαρχών), υπάρχει μία περιοχή που ονομάζεται Σωροί. Την ονομασία αυτή την πήρε -σύμφωνα με την παράδοση- από το εξής γεγονός :
Ήταν δύο συνέταιροι (σέμπροι) και καλλιεργούσαν μια έκταση με σιτάρι. Ο ένας εξ αυτών ήταν τυφλός. Όταν τέλειωσε η συλλογή του καρπού και αυτός συγκεντρώθηκε, έπρεπε να τον μοιράσουν στη μέση. Το μοίρασμα το έκανε αυτός που έβλεπε και έριχνε δύο φτυαριές στον δικό του σωρό και μία στου τυφλού συνέταιρου του, ενώ παράλληλα του έλεγε "βλέπεις σέμπρε?" και εκείνος απαντούσε "βλέπει ο Θιός" (ο Θεός).
Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε μέχρι την περάτωση της μοιρασιάς. Την τελευταία φορά που ρώτησε τον τυφλό και πήρε την ίδια αυτή απάντηση, ότι δηλαδή "βλέπει ο Θεός", έγιναν και οι δύο σωροί, τόσο αυτός του τυφλού όσο και αυτός του συνέταιρου του, πέτρα. Οι πέτρες αυτές, απέχουν η μία από την άλλη ελάχιστα μέτρα, έχουν το σχήμα του σωρού του σιταριού και η μία είναι διπλάσια σε μέγεθος της άλλης.
Ηθικόν δίδαγμα : Το άδικο ουκ ευλογείται.
(Στο σημείο αυτό, να προσθέσουμε ότι στο οροπέδιο που βρίσκεται εκεί κοντά, συνήθιζαν τα παιδιά του Περαχωρίου να πηγαίνουν ολοήμερη εκδρομή η οποία ξεκινούσε συνήθως από το Περαχώρι (το σχολείο ή/και άλλο κεντρικό σημείο) και μέσω μιας διαδρομής μέσω του κοινοτικού δρόμου (η παραλλαγή αυτού την οποία ακολούθησα και προσωπικά πριν χρόνια ήταν μέσω των μονοπατιών του δάσους) κατέληγε στην συγκεκριμένη τοποθεσία).
Βραδιά του Γκιάφη
Στην περιοχή της Μούντας (Πούντας), είναι το εκκλησάκι του Άη Γιάννη. Εκεί, το 1944, κατοικούσε ένα ζευγάρι γέρων κτηνοτρόφων με το επίθετο Γκιάφη. Μια βραδιά του χειμώνα, ένα πλοίο με το οποίο προσπαθούσαν να διαφύγουν οι Ιταλοί από την Κεφαλλονιά λόγω της σφοδρότατης κακοκαιρίας ναυάγησε κοντά σε εκείνο το σημείο, το οποίο είναι αρκετά απόκρημνο και βραχώδες.
Το πλοίο ήταν γεμάτο Ιταλούς και γλύτωσε μόνον ένας, ο οποίος βγήκε στην ακτή σε άθλια κατάσταση και περισυνελλέγη από το ζευγάρι. Αφού του έδωσαν καθαρά και στεγνά ρούχα, τον έδωσαν φαγητό και τον έβαλαν να κοιμηθεί. Η γριά (η σύζυγος) είδε ότι ο Ιταλός κουβαλούσε μαζί του αρκετά χρυσαφικά και νομίζοντας ότι αυτός κοιμάται λέει του άντρα της : "Δεν τον σκοτώνουμε να του πάρουμε τα χρυσαφικά?" Εκείνος απάντησε αρνητικά, λέγοντας :"Όχι γυναίκα, είναι αμαρτία". Ο Ιταλός, ο οποίος παρεμπιπτόντως όχι μόνο δεν κοιμόταν αλλά γνώριζε και ελληνικά, φυγαδεύτηκε τελικά στην Ιταλία και μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ιθάκη ανταμοίβοντας τους πλουσιοπάροχα για το καλό που του έκαναν.
Από τότε, όταν έχει πάρα πολύ κακό καιρό, στο Θιάκι λένε "χθες βράδυ είχε μια βραδιά, σαν τη βραδιά του Γκιάφη".
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007
Λεξιλόγιο 2 (Νόσοι-Θεραπείες)
Παρμένος : Παράλυτος.
Μαλίνο : Δυνατός πυρετός με αποτελέσματα εσωτερικά, ενίοτε και κοιλιακός τύφος.
Γυρίζει : Η μετάπτωση από μία ασθένεια σε άλλη (πχ "το κρυολόγημα του γύρισε σε περιπλεμονία").
Κουρλός : Τρελός.
Κουρλαίνομαι : Τρελαίνομαι.
bατσελάρω : Τρελαίνομαι (πχ "έκανε σωστή τη δουλειά του κ' έξαφνα εbατσελάρισε και τώρα τον έχουνε στη Gέρκυρα").
Σbαλιάρω : Τρελαίνομαι, μου στρίβει. Επίσης, κάνω λάθος.
Γλυκί : Σεληνιασμός (πχ "τον έπιασε το γλυκί του", δλδ σεληνιάστηκε). Μεταφορικώς, σημαίνει τον μεγάλο θυμό ή ότι κάποιος είναι νευρικός.
Γλυκιασμένος : Σεληνιασμένος, επιληπτικός (πχ "είναι γλυκιασμένος και κάθε τόσο τονε πιάνει").
Κουταβέλα : Ανάπηρο χέρι, άχρηστο από χτύπημα ή εκ γενετής (πχ "τού'δωκε μια γερή χτυπιά και τού'κανε το χέρι κουταβέλα").
Σγουbός : Καμπούρης.
Σγούba : Η καμπούρα (το εξόγκωμα).
Βεdερούγα : Σγούba
Μαλαφράντζα : Σύφιλη (πχ "πήρε στη Ρουμανία μια μαλαφράντζα κι' αποφτή στο τέλος εκουρλάθηκε").
Γαλλικά πάθη : Τα αφροδίσια γενικώς (πχ "ευτήνες οι ηθοποιοί είναι γιομάτες Γαλλικά πάθη").
Φαούρα : Φαγούρα.
Ρεdέρω : Κάνω εμετό.
Σερβιτσάλι : Κλύσμα.
Κλυστήρι : Kλύσμα επίσης.
Τριχοφάος : Tριχοφάγος.
Σκαροβλογιά : Βαριά μορφή ευλογιάς (θανατηφόρος).
Σκατζόχτικο : Βαριά μορφή χτικιού (φυματίωση).
Λιοbάρbαρο : Εϊδος καθάρσιου.
Λάδι : Στη συγκεκριμένη κατηγορία λεξιλογίου, συνήθως σημαίνει ρετσινόλαδο, καθάρσιο.
Αναούλα : Αναγούλα.
Λιθοπάτημα : Σπυρί στην φτέρνα, το οποίο καθώς λεγόταν έβγαινε από το πολύ περπάτημα. Για τον λόγο αυτό, η λέξη χρησιμοποιούνταν και μεταφορικώς για να δηλώσει ότι κάποιος κόπιασε (έτρεξε) πολύ για να φέρει εις πέρας μια δουλειά του (πχ "έβγαλε το λιθοπάτημα").
Κεφαλάργια : Κεφαλαλγία, πονοκέφαλος (πχ "έχω μια κεφαλάργια που θα μου φύη το κεφάλι").
Φουνdανέλα : Η λέξη βγαίνει από την ιταλική fontana (βρύση) και υποδηλώνει μια πρακτική που χρησιμοποιούνταν αντί εκδόριου και σύμφωνα με την οποία, το δέρμα ανοιγόταν σε ένα σημείο και έβαζαν μέσα ένα ρεβύθι, με αποτέλεσμα το σημείο να μένει ανοιχτό και να τρέχει υγρό συνεχώς (πχ "του βάλανε φουνdανέλα και τού'φυγε λίγο το κρυολόημα").
Ζούλισμα : Μόλωπας.
Πίνος : Ακάθαρτο, άπλυτο μαλλί ζώων το οποίο χρησιμοποιούνταν ως θεραπεία του ζουλίσματος.
Μαϊdανός : Το γνωστό χορταρικό που χρησιμοποιούνταν ως θεραπευτικό για όταν "σταματήσει το κάτουρο" (πχ "όταν σταματήσει το κάτουρο τ' ανθρώπου, κοπανίζεις μαϊdανό, το κάνεις κατάπλασμα και το βάζεις απάνου. Σε λίγο το κάτουρο κινάει μοναχό του").
Φτάρνισμα : Αναφέρεται απλώς ως δείγμα της εθιμοτυπίας που υπαγόρευε να θεωρείται "κακό" να συμβεί το βράδυ της Τυρινής. Για να φύγει το κακό, έσκιζαν το πουκάμισο αυτού που φτερνίστηκε.
Μαλίνο : Δυνατός πυρετός με αποτελέσματα εσωτερικά, ενίοτε και κοιλιακός τύφος.
Γυρίζει : Η μετάπτωση από μία ασθένεια σε άλλη (πχ "το κρυολόγημα του γύρισε σε περιπλεμονία").
Κουρλός : Τρελός.
Κουρλαίνομαι : Τρελαίνομαι.
bατσελάρω : Τρελαίνομαι (πχ "έκανε σωστή τη δουλειά του κ' έξαφνα εbατσελάρισε και τώρα τον έχουνε στη Gέρκυρα").
Σbαλιάρω : Τρελαίνομαι, μου στρίβει. Επίσης, κάνω λάθος.
Γλυκί : Σεληνιασμός (πχ "τον έπιασε το γλυκί του", δλδ σεληνιάστηκε). Μεταφορικώς, σημαίνει τον μεγάλο θυμό ή ότι κάποιος είναι νευρικός.
Γλυκιασμένος : Σεληνιασμένος, επιληπτικός (πχ "είναι γλυκιασμένος και κάθε τόσο τονε πιάνει").
Κουταβέλα : Ανάπηρο χέρι, άχρηστο από χτύπημα ή εκ γενετής (πχ "τού'δωκε μια γερή χτυπιά και τού'κανε το χέρι κουταβέλα").
Σγουbός : Καμπούρης.
Σγούba : Η καμπούρα (το εξόγκωμα).
Βεdερούγα : Σγούba
Μαλαφράντζα : Σύφιλη (πχ "πήρε στη Ρουμανία μια μαλαφράντζα κι' αποφτή στο τέλος εκουρλάθηκε").
Γαλλικά πάθη : Τα αφροδίσια γενικώς (πχ "ευτήνες οι ηθοποιοί είναι γιομάτες Γαλλικά πάθη").
Φαούρα : Φαγούρα.
Ρεdέρω : Κάνω εμετό.
Σερβιτσάλι : Κλύσμα.
Κλυστήρι : Kλύσμα επίσης.
Τριχοφάος : Tριχοφάγος.
Σκαροβλογιά : Βαριά μορφή ευλογιάς (θανατηφόρος).
Σκατζόχτικο : Βαριά μορφή χτικιού (φυματίωση).
Λιοbάρbαρο : Εϊδος καθάρσιου.
Λάδι : Στη συγκεκριμένη κατηγορία λεξιλογίου, συνήθως σημαίνει ρετσινόλαδο, καθάρσιο.
Αναούλα : Αναγούλα.
Λιθοπάτημα : Σπυρί στην φτέρνα, το οποίο καθώς λεγόταν έβγαινε από το πολύ περπάτημα. Για τον λόγο αυτό, η λέξη χρησιμοποιούνταν και μεταφορικώς για να δηλώσει ότι κάποιος κόπιασε (έτρεξε) πολύ για να φέρει εις πέρας μια δουλειά του (πχ "έβγαλε το λιθοπάτημα").
Κεφαλάργια : Κεφαλαλγία, πονοκέφαλος (πχ "έχω μια κεφαλάργια που θα μου φύη το κεφάλι").
Φουνdανέλα : Η λέξη βγαίνει από την ιταλική fontana (βρύση) και υποδηλώνει μια πρακτική που χρησιμοποιούνταν αντί εκδόριου και σύμφωνα με την οποία, το δέρμα ανοιγόταν σε ένα σημείο και έβαζαν μέσα ένα ρεβύθι, με αποτέλεσμα το σημείο να μένει ανοιχτό και να τρέχει υγρό συνεχώς (πχ "του βάλανε φουνdανέλα και τού'φυγε λίγο το κρυολόημα").
Ζούλισμα : Μόλωπας.
Πίνος : Ακάθαρτο, άπλυτο μαλλί ζώων το οποίο χρησιμοποιούνταν ως θεραπεία του ζουλίσματος.
Μαϊdανός : Το γνωστό χορταρικό που χρησιμοποιούνταν ως θεραπευτικό για όταν "σταματήσει το κάτουρο" (πχ "όταν σταματήσει το κάτουρο τ' ανθρώπου, κοπανίζεις μαϊdανό, το κάνεις κατάπλασμα και το βάζεις απάνου. Σε λίγο το κάτουρο κινάει μοναχό του").
Φτάρνισμα : Αναφέρεται απλώς ως δείγμα της εθιμοτυπίας που υπαγόρευε να θεωρείται "κακό" να συμβεί το βράδυ της Τυρινής. Για να φύγει το κακό, έσκιζαν το πουκάμισο αυτού που φτερνίστηκε.
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007
Γιδάκι
Ο πολύς ωραίος αυτός κόλπος κρύβει μία από τις καλύτερες παραλίες του νησιού, το Γιδάκι (με το κόκκινο βέλος και την ιδίου χρώματος γραμμή). Η δυσκολία της πρόσβασης κάνει την κατάδυση στα γαλαζοπράσινα νερά του ακόμη μεγαλύτερη ανταμοιβή, μια ανταμοιβή που έρχεται συνήθως μετά από 25-30 λεπτά πεζοπορίας μέσα από ένα μονοπάτι (η διαδρομή με κίτρινο) το οποίο αρχίζει από την δεξιότερη πλευρά του κόλπου του Σχίνου, φιδογυρίζει μέσα απ' τα πεύκα και τις ελιές μέχρι την κορυφή του λοφίσκου και κατόπιν κατεβαίνει προς το Γιδάκι. Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα σκαφάκια που κάνουν την διαδρομή και έχουν σαν βάση τους το Βαθύ.
Η παραλία έχει χοντρό βότσαλο, ένα είδος χρήσιμο σε όποιον ενδιαφέρεται να το δουλέψει ως καμβά ζωγραφικής το οποίο απαντάται και σε άλλες παραλίες του νησιού (πχ στον Μάρμακα όπου επίσης δεν μπορεί να πάει αυτοκίνητο). Τα νερά βαθαίνουν σχετικά απότομα ενώ οι άνεμοι που επηρεάζουν την τοποθεσία είναι οι βόρειοι-βορειοανατολικοί.
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007
Βέρντερ Βρέμης - Ολυμπιακός 1-3
Εκτός από την καταγωγή μας έχουμε στο πετσί μας τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και την ομάδα που τον αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο.
Τιμή και δόξα λοιπόν για την μεγάλη Ολυμπιακάρα, τη Θρυλάρα που κατάφερε με τον πλέον έντιμο και αντρίκιο τρόπο να πετύχει μια τόσο μεγάλη νίκη εναντίον μιας ομάδας που αποτελεί μία από τις καλύτερες της Γερμανίας.
Μπράβο σε όλους, μας έκαναν περήφανους. Μπράβο και στον Τάκη Λεμονή ο οποίος σε ανάλογους δικτυακούς τόπους έχει ακούσει τα μύρια όσα και από εμένα.
Ευχαριστούμε όλα τα παιδιά και πάντα τέτοια.
Τιμή και δόξα λοιπόν για την μεγάλη Ολυμπιακάρα, τη Θρυλάρα που κατάφερε με τον πλέον έντιμο και αντρίκιο τρόπο να πετύχει μια τόσο μεγάλη νίκη εναντίον μιας ομάδας που αποτελεί μία από τις καλύτερες της Γερμανίας.
Μπράβο σε όλους, μας έκαναν περήφανους. Μπράβο και στον Τάκη Λεμονή ο οποίος σε ανάλογους δικτυακούς τόπους έχει ακούσει τα μύρια όσα και από εμένα.
Ευχαριστούμε όλα τα παιδιά και πάντα τέτοια.
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
Λεξιλόγιο 1 (Ένδυση-Υπόδυση, Σώμα, Υγιεινή-Ομορφιά, Σπίτι
Αρκετά ενδιαφέρον στο εν λόγω πόνημα το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή του Θιακού γλωσσικού ιδιώματος, είναι το γεγονός πως ο συγγραφέας του χρησιμοποιεί τους αγγλικούς φθόγγους "b", "d" και "g" για να αποδώσει σωστότερα την προφορά των λέξεων, κάτι το οποίο προσωπικά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο μια και οι ελληνικοί φθόγγοι δεν μπορούν να αποδώσουν κάποιες λεκτικές αποχρώσεις (πχ, η λέξη "κάμπος", ενώ γράφεται με μπ, προφέρεται "b". Κακώς κατά την άποψη μου και το καταλαβαίνουμε αυτό αν δούμε πόσες διαφορετικές προφορές υπάρχουν αν γράψουμε στα αγγλικά : kampos, kabos, kambos) .
Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι οι φθόγγοι αυτοί χρησιμοποιούνται σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και όταν στην πορεία της φράσης, μία καθ' όλα κανονική φράση, θα διαβαζόταν "χοντραίνοντας" το γράμμα κάποιας λέξης. Για παράδειγμα, η λέξη "καδινάτσος", στη φράση "βάλε καλά τον καδινάτσο" γίνεται "βάλε καλά το gαδινάτσο".
Η παράθεση θα γίνει στα πρότυπα της κατηγοριοποίησης του βιβλίου μια και θεωρώ πως αυτή είναι αρκετά καλή.
Ενδυμασία και υπόδυση
Λάνα : Μάλλινο μαντύλι κεφαλής. Επίσης, μάλλινη κλωστή για κέντημα (πχ, "αγόρασα γε μου μια λάνα να dη φορέσω τα Χριστόεννα". "Πάρε μου τσι λάνες που σού'πα από του Ναπολέων").
Ποδολόα : Κομμάτι ύφασμα που έχει στριφτεί σε σχήμα κουλούρας και τοποθετείται στην κορυφή του κεφαλιού ώστε να μπορέσει η γυναίκα να φορτωθεί τη στάμνα ή κάποιο άλλο βάρος (πχ "δο μου ένα πανί να κάμω μια ποδολόα που θα φέρω τη στάμνα")
Σκορδοποδολόα : Ποδολόα κατασκευασμένη από πλεξίδες σκόρδων, δλδ απ' τα ξερά φύλλα τους. Η διαφορά με την κοινή έγκειται στο ότι η μία (σκορδοποδολόα) είναι από πριν κατασκευασμένη για τον σκοπό αυτό και για πολλές χρήσεις, ενώ η άλλη προχείρως και για την συγκεκριμένη στιγμή.
Τσιπούνι : Εσωτερικό ένδυμα του θώρακα παιδιών και γυναικών (πχ "εγώ δεν ακούω μόδες, πάρι φορώ από μέσα το τσιπούνι μου").
Μιγρέα : Ανδρική ζακέτα/ρεντιγκότα
Πούρσα : Tσέπη.
Σκαλτσούνι : Κάλτσα
Kobi : Κουμπί
Άζουλα : Κόμπιτσα. Αυτή αποτελείται από δύο τεμάχια, την αρσενική και τη θηλυκή.
Σφίgλα : Η κοινή μικρή καρφίτσα
Ασπρόσκουτα : Ασπρόρουχα
Συρταρόλι : Παντόφλα ανοιχτή στο πίσω μέρος.
Σατέμι : Σατέν
Σώμα
Φλοκί : Στρογγυλή τούφα μαλλιού κεφαλής, ενίοτε και μαλλιού για γνέσιμο (πχ "πώς καμαρώνει με κείνο το φλοκί που τσί κρέμεται", "πήρα ένα φλοκί, το έβαλα στη ρόκα και άρχισα να γνέθω")
Αητός : Μαλλί (κεφαλής) που στρίβει ακτινοειδώς.
Στόμας : Στόμα. Στη γενική : του στόμα. (πχ "να μην σωπαίνει διόλου ο στόμας του!").
Κατακλείδι : Η κάτω σιαγόνα. Στην περίπτωση του γάιδαρου το δέσιμο του φίμωτρου, καπιστριού.
Τσόκος : Εξόγκωμα στο μέσο του υνιακού οστού στο πίσω κάτω μέρος της κεφαλής. Επίσης, το πέος.
Σφαή : Ο λαιμός, κυρίως το πίσω μέρος του αλλά και ολόκληρος. Η λέξη βγαίνει φυσικά απ' το ρήμα "σφάζω" και σχετίζεται με την σφαγή των ζώων (πχ "μου πονεί η σφαή μου")
Γούργουρο : Το εμπρός μέρος του λαιμού μετά τους αδένες.
Καρίκι : Το μήλο του Αδάμ
bουρνιδόρος : Το πέος (πχ "σα bεθάνω θα σ' αφήκω το bουρνιδόρο μου κληρονομιά) (σημ. : απίστευτοι οι παλαιότεροι ώρες ώρες!)
Αρκίδια : Όρχεις. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί εδώ (και γι' αυτό συμπεριλήφθη η λέξη αυτή) είναι ότι ενώ το -ρχ- προφέρεται κανονικά σε άλλες λέξεις, πχ έρχομαι, αρχινάω, κλπ, εδώ δεν συμβαίνει.
Ποδάρια : Πόδια
Αρτσίκλα : Ολόκληρο το πόδι. Συνήθως αναφέρεται σε μεγάλα και μακριά πόδια.
Άdζα : Κνήμη, γάμπα (πχ "είδες πως εχοdρήνανε οι άdζες της?").
Έgλιση : Αδένες, ελιές.
Υγιεινή και ομορφιά
Νίβομαι : Πλένω το πρόσωπο μου (πχ "αφού νίφτηκες δεν έριχνες και λίγο νερό στο κεφάλι σου?)
Φκιασίδι : Make up.
bλούτρα ή bλούδρα : Πούδρα
Σπίτι
Κάμαρα : Δωμάτιο
Μετζάος/μετζάο : Το ισόγειο του σπιτιού.
Πορτόνι : Ο πυλώνας μάντρας ή κήπου οικίους (μικρή πορτούλα δλδ).
Πόρτεο : Το εξωτερικό πορτόνι της οικίας.
Μπασά : H είσοδος γενικά
Παρεθύρι : Παράθυρο
Μότζος : Εξώστης
Σκαλούνι : Σκαλοπάτι
bαλαούστρος/bαλαούστρο : Το στήριγμα για να ανέβει κάποιος τη σκάλα.
Αναgαίος/αναgαίο : Απόπατος. Να σημειώσουμε εδώ ότι όπως και σε άλλες περιοχές, αυτός συνήθως ήταν εξωτερικός.
Μαριdιάνα : Ηλιακό ρολόι
Μοροφίντο : Εσωτερικός τοίχος κατασκευασμένος συνήθως από σανίδια απλώς ασπρισμένα ή καλυπτόμενα από τα δύο μέρη με στρώμα αμμοκονιάματος (πχ "οι τοίχοι του σπιτιού δεν έχουνε φόβο αλλά τα μοροφίντα τα φοβάμαι").
Πατερό : Δοκός που υποβαστάζει πατώματα και στέγη.
Αναμινάλε : Παραθυράκι το οποίο εξέχει απ' τη στέγη σαν ξεχωριστός οικίσκος.
bουχαρί : Το μπουρί, ο σωλήνας που βγαίνει ο καπνός της κουζίνας.
Αναφορός : Η τρύπα που βγαίνει ο καπνός της κουζίνας όταν δεν υπάρχει bουχαρί. Συνήθως, ο αναφορός έχει ένα κεραμίδι στην τρύπα το οποίο μόλις σηκωθεί κλείνει η τρύπα και αντιθέτως, όταν γυριστεί προς τα κάτω, ανοίγει.
Αdηγός : Το αυλάκι που σχηματίζεται πίσω απ' το σπίτι όταν αυτό είναι σε πλαγιά βουνού (όπως τα περισσότερα παλιά σπίτια δλδ). Κατόπιν, με την ίδια λέξη εννοούσαν την στενή αυλή, το καντουνάκι πίσω απ' το σπίτι όπου ήταν ο απόπατος, το πλυσταριό ή/και το κοτέτσι. Ατσούπι : O μικρός πλάγιος και χωρίς παράθυρα τοίχος σπιτιού το οποίο έχει αντιθέτως μεγάλη πρόσοψη.
Κλειδωνιά : Κλειδαριά.
Καδινάτσος : Μεγάλος σύρτης για να κλείνουν οι εξώπορτες.
bλουτσούνι : Σιδερένιο εργαλείο το οποίο τοποθετείται στην άκρη του καδινάτσου, περνά αυτόν και την πόρτα και κλειδώνει με κλειδαριά.
Σαγιαδόρος : Μικρός και αδύνατος σύρτης (κυρίως σε εσωτερικές πόρτες).
Φουdραδόρος : Ξύλινος μοχλός που στερεώνει την πόρτα από πίσω αντί σιδερένιου σύρτη (καδινάτσου).
Καδινέλα : Επίμηκες ξύλο. Ιδιαιτέρως, αυτό που στερεώνει απ' έξω τα παραθυρόφυλλα.
Μύλοι : Σιδερένια στηρίγματα των παραθυρόφυλλων όταν αυτά είναι ανοιχτά.
Ρεστέλο : Χαμηλό κιγκλίδωμα σκάλας.
Ταβλάδο : Σανίδωμα πάνω απ' τη σκάλα που σχηματίζει μεγάλο κιβώτιο.
Ρετσέβερη : Η αίθουσα υποδοχής. "Η κάμαρα η ρετσέβερη" = σαλόνι, αίθουσα υποδοχής.
Καβελαριά : To ψηλότερο μέρος της στέγης. Οι στέγες είναι δύο ειδών, αυτές με δύο πλευρές που ενώνονται σε μία καβελαριά (δίρριχτες) ή με τέσσερις πλευρές που ενώνονται σε μία κορυφή (τετράρριχτες). Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν όσα κτίσθηκαν από παλαιούς κατοίκους του νησιού ενώ στη δεύτερη όσα κτίσθηκαν από πρόσφυγες της υπόλοιπης Ελλάδας οι οποίοι πήγαν στο νησί κατά την Επανάσταση του 1821.
Σούγελο : Υδρορροή από λευκοσίδηρο. Αυτά είχαν κατάληξη στις στέρνες.
Φυρίδα : Τετράγωνη τρύπα στον τοίχο, σχηματισμένη είτε από την άκρη δοκού είτε από άλλο λόγο. Η λέξη βγαίνει από το "θυρίδα", το "θ" της οποίας έγινε "φ".
Σταχτοφυρίδα : Το κενό κάτω απ' τη γωνία του μαγειρείου και κάτω απ' το φούρνο όπου ρίχνεται η στάχτη και τα ξύλα.
Λότζα : Σπιτάκι με στέγη που έχει μόνο μία πλευρά, χωρίς καβελαριά δλδ (μονόρριχτο). Τέτοιου είδους κατασκευές υπήρχαν/ουν συνήθως στα κτήματα για να μένουν ζώα ή να φυλάγονται εργαλεία, κλπ.
Παράσπιτο : Μικρό σπίτι πλάι στο μεγάλο. Αχούρι για τα ζώα κοντά στο σπίτι που μένουν οι άνθρωποι.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι οι φθόγγοι αυτοί χρησιμοποιούνται σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και όταν στην πορεία της φράσης, μία καθ' όλα κανονική φράση, θα διαβαζόταν "χοντραίνοντας" το γράμμα κάποιας λέξης. Για παράδειγμα, η λέξη "καδινάτσος", στη φράση "βάλε καλά τον καδινάτσο" γίνεται "βάλε καλά το gαδινάτσο".
Η παράθεση θα γίνει στα πρότυπα της κατηγοριοποίησης του βιβλίου μια και θεωρώ πως αυτή είναι αρκετά καλή.
Ενδυμασία και υπόδυση
Λάνα : Μάλλινο μαντύλι κεφαλής. Επίσης, μάλλινη κλωστή για κέντημα (πχ, "αγόρασα γε μου μια λάνα να dη φορέσω τα Χριστόεννα". "Πάρε μου τσι λάνες που σού'πα από του Ναπολέων").
Ποδολόα : Κομμάτι ύφασμα που έχει στριφτεί σε σχήμα κουλούρας και τοποθετείται στην κορυφή του κεφαλιού ώστε να μπορέσει η γυναίκα να φορτωθεί τη στάμνα ή κάποιο άλλο βάρος (πχ "δο μου ένα πανί να κάμω μια ποδολόα που θα φέρω τη στάμνα")
Σκορδοποδολόα : Ποδολόα κατασκευασμένη από πλεξίδες σκόρδων, δλδ απ' τα ξερά φύλλα τους. Η διαφορά με την κοινή έγκειται στο ότι η μία (σκορδοποδολόα) είναι από πριν κατασκευασμένη για τον σκοπό αυτό και για πολλές χρήσεις, ενώ η άλλη προχείρως και για την συγκεκριμένη στιγμή.
Τσιπούνι : Εσωτερικό ένδυμα του θώρακα παιδιών και γυναικών (πχ "εγώ δεν ακούω μόδες, πάρι φορώ από μέσα το τσιπούνι μου").
Μιγρέα : Ανδρική ζακέτα/ρεντιγκότα
Πούρσα : Tσέπη.
Σκαλτσούνι : Κάλτσα
Kobi : Κουμπί
Άζουλα : Κόμπιτσα. Αυτή αποτελείται από δύο τεμάχια, την αρσενική και τη θηλυκή.
Σφίgλα : Η κοινή μικρή καρφίτσα
Ασπρόσκουτα : Ασπρόρουχα
Συρταρόλι : Παντόφλα ανοιχτή στο πίσω μέρος.
Σατέμι : Σατέν
Σώμα
Φλοκί : Στρογγυλή τούφα μαλλιού κεφαλής, ενίοτε και μαλλιού για γνέσιμο (πχ "πώς καμαρώνει με κείνο το φλοκί που τσί κρέμεται", "πήρα ένα φλοκί, το έβαλα στη ρόκα και άρχισα να γνέθω")
Αητός : Μαλλί (κεφαλής) που στρίβει ακτινοειδώς.
Στόμας : Στόμα. Στη γενική : του στόμα. (πχ "να μην σωπαίνει διόλου ο στόμας του!").
Κατακλείδι : Η κάτω σιαγόνα. Στην περίπτωση του γάιδαρου το δέσιμο του φίμωτρου, καπιστριού.
Τσόκος : Εξόγκωμα στο μέσο του υνιακού οστού στο πίσω κάτω μέρος της κεφαλής. Επίσης, το πέος.
Σφαή : Ο λαιμός, κυρίως το πίσω μέρος του αλλά και ολόκληρος. Η λέξη βγαίνει φυσικά απ' το ρήμα "σφάζω" και σχετίζεται με την σφαγή των ζώων (πχ "μου πονεί η σφαή μου")
Γούργουρο : Το εμπρός μέρος του λαιμού μετά τους αδένες.
Καρίκι : Το μήλο του Αδάμ
bουρνιδόρος : Το πέος (πχ "σα bεθάνω θα σ' αφήκω το bουρνιδόρο μου κληρονομιά) (σημ. : απίστευτοι οι παλαιότεροι ώρες ώρες!)
Αρκίδια : Όρχεις. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί εδώ (και γι' αυτό συμπεριλήφθη η λέξη αυτή) είναι ότι ενώ το -ρχ- προφέρεται κανονικά σε άλλες λέξεις, πχ έρχομαι, αρχινάω, κλπ, εδώ δεν συμβαίνει.
Ποδάρια : Πόδια
Αρτσίκλα : Ολόκληρο το πόδι. Συνήθως αναφέρεται σε μεγάλα και μακριά πόδια.
Άdζα : Κνήμη, γάμπα (πχ "είδες πως εχοdρήνανε οι άdζες της?").
Έgλιση : Αδένες, ελιές.
Υγιεινή και ομορφιά
Νίβομαι : Πλένω το πρόσωπο μου (πχ "αφού νίφτηκες δεν έριχνες και λίγο νερό στο κεφάλι σου?)
Φκιασίδι : Make up.
bλούτρα ή bλούδρα : Πούδρα
Σπίτι
Κάμαρα : Δωμάτιο
Μετζάος/μετζάο : Το ισόγειο του σπιτιού.
Πορτόνι : Ο πυλώνας μάντρας ή κήπου οικίους (μικρή πορτούλα δλδ).
Πόρτεο : Το εξωτερικό πορτόνι της οικίας.
Μπασά : H είσοδος γενικά
Παρεθύρι : Παράθυρο
Μότζος : Εξώστης
Σκαλούνι : Σκαλοπάτι
bαλαούστρος/bαλαούστρο : Το στήριγμα για να ανέβει κάποιος τη σκάλα.
Αναgαίος/αναgαίο : Απόπατος. Να σημειώσουμε εδώ ότι όπως και σε άλλες περιοχές, αυτός συνήθως ήταν εξωτερικός.
Μαριdιάνα : Ηλιακό ρολόι
Μοροφίντο : Εσωτερικός τοίχος κατασκευασμένος συνήθως από σανίδια απλώς ασπρισμένα ή καλυπτόμενα από τα δύο μέρη με στρώμα αμμοκονιάματος (πχ "οι τοίχοι του σπιτιού δεν έχουνε φόβο αλλά τα μοροφίντα τα φοβάμαι").
Πατερό : Δοκός που υποβαστάζει πατώματα και στέγη.
Αναμινάλε : Παραθυράκι το οποίο εξέχει απ' τη στέγη σαν ξεχωριστός οικίσκος.
bουχαρί : Το μπουρί, ο σωλήνας που βγαίνει ο καπνός της κουζίνας.
Αναφορός : Η τρύπα που βγαίνει ο καπνός της κουζίνας όταν δεν υπάρχει bουχαρί. Συνήθως, ο αναφορός έχει ένα κεραμίδι στην τρύπα το οποίο μόλις σηκωθεί κλείνει η τρύπα και αντιθέτως, όταν γυριστεί προς τα κάτω, ανοίγει.
Αdηγός : Το αυλάκι που σχηματίζεται πίσω απ' το σπίτι όταν αυτό είναι σε πλαγιά βουνού (όπως τα περισσότερα παλιά σπίτια δλδ). Κατόπιν, με την ίδια λέξη εννοούσαν την στενή αυλή, το καντουνάκι πίσω απ' το σπίτι όπου ήταν ο απόπατος, το πλυσταριό ή/και το κοτέτσι. Ατσούπι : O μικρός πλάγιος και χωρίς παράθυρα τοίχος σπιτιού το οποίο έχει αντιθέτως μεγάλη πρόσοψη.
Κλειδωνιά : Κλειδαριά.
Καδινάτσος : Μεγάλος σύρτης για να κλείνουν οι εξώπορτες.
bλουτσούνι : Σιδερένιο εργαλείο το οποίο τοποθετείται στην άκρη του καδινάτσου, περνά αυτόν και την πόρτα και κλειδώνει με κλειδαριά.
Σαγιαδόρος : Μικρός και αδύνατος σύρτης (κυρίως σε εσωτερικές πόρτες).
Φουdραδόρος : Ξύλινος μοχλός που στερεώνει την πόρτα από πίσω αντί σιδερένιου σύρτη (καδινάτσου).
Καδινέλα : Επίμηκες ξύλο. Ιδιαιτέρως, αυτό που στερεώνει απ' έξω τα παραθυρόφυλλα.
Μύλοι : Σιδερένια στηρίγματα των παραθυρόφυλλων όταν αυτά είναι ανοιχτά.
Ρεστέλο : Χαμηλό κιγκλίδωμα σκάλας.
Ταβλάδο : Σανίδωμα πάνω απ' τη σκάλα που σχηματίζει μεγάλο κιβώτιο.
Ρετσέβερη : Η αίθουσα υποδοχής. "Η κάμαρα η ρετσέβερη" = σαλόνι, αίθουσα υποδοχής.
Καβελαριά : To ψηλότερο μέρος της στέγης. Οι στέγες είναι δύο ειδών, αυτές με δύο πλευρές που ενώνονται σε μία καβελαριά (δίρριχτες) ή με τέσσερις πλευρές που ενώνονται σε μία κορυφή (τετράρριχτες). Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν όσα κτίσθηκαν από παλαιούς κατοίκους του νησιού ενώ στη δεύτερη όσα κτίσθηκαν από πρόσφυγες της υπόλοιπης Ελλάδας οι οποίοι πήγαν στο νησί κατά την Επανάσταση του 1821.
Σούγελο : Υδρορροή από λευκοσίδηρο. Αυτά είχαν κατάληξη στις στέρνες.
Φυρίδα : Τετράγωνη τρύπα στον τοίχο, σχηματισμένη είτε από την άκρη δοκού είτε από άλλο λόγο. Η λέξη βγαίνει από το "θυρίδα", το "θ" της οποίας έγινε "φ".
Σταχτοφυρίδα : Το κενό κάτω απ' τη γωνία του μαγειρείου και κάτω απ' το φούρνο όπου ρίχνεται η στάχτη και τα ξύλα.
Λότζα : Σπιτάκι με στέγη που έχει μόνο μία πλευρά, χωρίς καβελαριά δλδ (μονόρριχτο). Τέτοιου είδους κατασκευές υπήρχαν/ουν συνήθως στα κτήματα για να μένουν ζώα ή να φυλάγονται εργαλεία, κλπ.
Παράσπιτο : Μικρό σπίτι πλάι στο μεγάλο. Αχούρι για τα ζώα κοντά στο σπίτι που μένουν οι άνθρωποι.
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007
Γλωσσικό ιδίωμα
Διάβασα πρόσφατα ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο/μελέτη σχετικά με το γλωσσικό ιδίωμα της Ιθάκης, το οποίο ονομάζεται "Η Γλώσσα της Ιθάκης" και εγράφη από τον Σπύρο Μουσούρη. Πρόκειται περί ενός αρκετά παλαιού πονήματος που φθάνει πίσω στην δεκαετία του '20 (το 1925 έλαβε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό της "Ελληνικής Γλωσσικής Εταιρείας" του έτους εκείνου).
Ομολογώ πως αρκετές εκ των εκφράσεων και λέξεων μου ήταν παντελώς άγνωστες, άλλες δε, χρησιμοποιούνται σχετικά ευρέως θα έλεγα μια και έχω ακούσει να αναφέρονται κι από μη Θιακούς, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται να αναζητηθεί το πώς και γιατί συμπεριλήφθησαν στην έρευνα αυτή μια και ο συγγραφέας αναφέρει ρητώς και κατηγορηματικώς ότι προσπάθησε να συμπεριλάβει μόνον ότι έχει σχέση με το τοπικό ιδίωμα, σε αντίθεση -όπως αναφέρει- με μια άλλη εργασία, αυτήν του Αρχιδούκα της Αυστρίας Σαλβατώρ ("Wintertage auf Itaca. Prag. Druck und Verlag von Heinr. Mercy Sohn") που περιλαμβάνει και κοινές με την υπόλοιπη χώρα εκφράσεις.
Τέλος πάντων, στον χώρο αυτό θα αναφερθούν τόσο όσες εκφράσεις θεωρούνται άγνωστες στο ευρύ κοινό όσο και κάποιες τις οποίες γνωρίζουμε αλλά γράφονται/προφέρονται με διαφορετικό τρόπο. Γενικά μιλώντας, το βιβλίο στηρίχθηκε κυρίως στα λεγόμενα των γερόντων και των γυναικών, των ανθρώπων δηλαδή εκείνων που δεν είχαν φύγει από το νησί και διατηρούσαν -την εποχή εκείνη πάντα- την τοπική ντοπιολαλιά περισσότερο ανόθευτη σε αντίθεση με τους άνδρες, αρκετοί εκ των οποίων άφηναν τον τόπο τους για άλλες πολιτείες και χώρες ως μετανάστες ή ως ναυτικοί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη εκείνη την εποχή η διεθνοποίηση είχε προχωρήσει αρκετά μια και όπως αναφέρει ο συγγραφέας δεν συναντώνταν πλέον ούτε τοπικοί χοροί αλλά ούτε και τραγούδια χορού και τάβλας. Τα περισσότερα δημώδη άσματα είχαν εισαχθεί από την Αιτωλοακαρνανία, τα μόνα ίσως "καθαρά" άσματα είναι ορισμένα μοιρολόγια.
Ομολογώ πως αρκετές εκ των εκφράσεων και λέξεων μου ήταν παντελώς άγνωστες, άλλες δε, χρησιμοποιούνται σχετικά ευρέως θα έλεγα μια και έχω ακούσει να αναφέρονται κι από μη Θιακούς, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται να αναζητηθεί το πώς και γιατί συμπεριλήφθησαν στην έρευνα αυτή μια και ο συγγραφέας αναφέρει ρητώς και κατηγορηματικώς ότι προσπάθησε να συμπεριλάβει μόνον ότι έχει σχέση με το τοπικό ιδίωμα, σε αντίθεση -όπως αναφέρει- με μια άλλη εργασία, αυτήν του Αρχιδούκα της Αυστρίας Σαλβατώρ ("Wintertage auf Itaca. Prag. Druck und Verlag von Heinr. Mercy Sohn") που περιλαμβάνει και κοινές με την υπόλοιπη χώρα εκφράσεις.
Τέλος πάντων, στον χώρο αυτό θα αναφερθούν τόσο όσες εκφράσεις θεωρούνται άγνωστες στο ευρύ κοινό όσο και κάποιες τις οποίες γνωρίζουμε αλλά γράφονται/προφέρονται με διαφορετικό τρόπο. Γενικά μιλώντας, το βιβλίο στηρίχθηκε κυρίως στα λεγόμενα των γερόντων και των γυναικών, των ανθρώπων δηλαδή εκείνων που δεν είχαν φύγει από το νησί και διατηρούσαν -την εποχή εκείνη πάντα- την τοπική ντοπιολαλιά περισσότερο ανόθευτη σε αντίθεση με τους άνδρες, αρκετοί εκ των οποίων άφηναν τον τόπο τους για άλλες πολιτείες και χώρες ως μετανάστες ή ως ναυτικοί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη εκείνη την εποχή η διεθνοποίηση είχε προχωρήσει αρκετά μια και όπως αναφέρει ο συγγραφέας δεν συναντώνταν πλέον ούτε τοπικοί χοροί αλλά ούτε και τραγούδια χορού και τάβλας. Τα περισσότερα δημώδη άσματα είχαν εισαχθεί από την Αιτωλοακαρνανία, τα μόνα ίσως "καθαρά" άσματα είναι ορισμένα μοιρολόγια.
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007
Βαθύ - Περαχώρι
Bλέπουμε μια μερική άποψη της πρωτεύουσας (Βαθύ) και συγκεκριμένα την δεξιά πλευρά της όπως μπαίνει κανείς στο λιμάνι όπου και βρίσκεται το κέντρο της πόλης και η πλατεία (η οποία ανακατασκευάσθηκε πριν λίγα χρόνια, παλαιότερα ήταν πολύ μικρότερη ενώ για ένα διάστημα είχε μετατραπεί σε πάρκινγκ, δυστυχώς όμως κατά τη γνώμη μου η αισθητική της παραμένει αμφιλεγόμενη μια και παραπέμπει στο γνωστό προβληματικό ελληνικό μοτίβο όπου λείπει η ομορφιά της απλότητας) καθώς και τις πιό βόρειες "συνοικίες". Αριστερά και πάνω βλέπουμε μέρος του Περαχωρίου το οποίο δεσπόζει πάνω απ' το Βαθύ στην αγκαλιά του βουνού.
(σημ. :η κόκκινη κηλίδα στον χάρτη αντιπροσωπεύει την θέση μας ως
παρατηρητές.Το κίτρινο βέλος δείχνει το μέρος της πρωτεύουσας
το οποίο βλέπουμε).
Η τεχνοτροπία/νοοτροπία στην κατασκευή σπιτιών που δίνει συγκεκριμένο τοπικό χρώμα, είναι νομίζω αρκετά ευδιάκριτα στοιχεία, θα γίνουν όμως ακόμη πιό ευδιάκριτα με φωτογραφίες μεμονωμένων κτιρίων και κατοικιών που θα παρατεθούν αργότερα.
Πρώτες Εντυπώσεις
Κατά έναν περίεργο τρόπο, παρ' όλο που το νησί βρίσκεται δίπλα σε ένα άλλο πολύ μεγαλύτερο το οποίο έχει σαφώς καλύτερη τουριστική υποδομή ενώ παράλληλα μπορεί να επιδείξει πολυποίκιλη φυσική ομορφιά, κι ενώ ακόμη λίγο παραπάνω βρίσκεται άλλο ένα επίσης πανέμορφο, η Ιθάκη αιχμαλωτίζει όποιον την επισκέπτεται.
Προσωπικά δεν έχω ακούσει όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάποιον να επισκέφθηκε την Ιθάκη και να μην μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό για την εμπειρία του αυτή. Εννοείται πως μιλώ για αυθεντικό, γνήσιο ενθουσιασμό και όχι αυτόν της ευγένειας που θυμίζει ελεημοσύνη, αυτόν που πολλές φορές και ο ίδιος έχω απευθύνει σε κάποιους λέγοντας "Α, από εκεί είσαι? Ωραίο νησί/τόπος/πόλη".
Γενικά μιλώντας (διότι ειδικότερα θα μιλήσουμε αργότερα), το νησί είναι αρκετά ορεινό για το μέγεθος του και δεν έχει τις μεγάλες αμμουδερές παραλίες των γειτόνων του. Αν έχεις επισκεφθεί την Κεφαλλονιά πριν, όλα στην Ιθάκη μοιάζουν σε μικρότερη κλίμακα και θα μπορούσε να πει κάποιος πως ότι υπάρχει στην Ιθάκη υπάρχει και στην Κεφαλλονιά, κάτι που όμως είναι αρκετά αποπροσανατολιστικό μια και ναι μεν υπάρχουν ομοιότητες αλλά η μορφολογία της Ιθάκης με τους πολυάριθμους μικρούς κολπίσκους, το έντονα ορεινό της (για το μέγεθος του νησιού) χρώμα καθώς επίσης και η αίσθηση του μεγαλείου που αποπνέει η ίδια της η ατμόσφαιρα, της προσδίδουν έναν "αέρα" που δεν συναντάται σε άλλο νησί του μεγέθους της. Το ίδιο συμβαίνει και με τη νοοτροπία των κατοίκων, η οποία ναι μεν ομοιάζει αρκετά με των γειτόνων μας αλλά...................άλλο Θιακός και άλλο Κεφαλλονίτης.
Γεγονός είναι ότι από μόνο του το πανέμορφο Βαθύ είναι μάλλον αρκετό ώστε να μη σου επιτραπεί να μην παρασυρθείς. Τα καλοκαιρινά βράδια που βρίσκεται κανείς στην πλευρά που είναι τα μπαράκια είναι μαγικά, μια και βλέπεις σαν καρτ ποστάλ τα φώτα του γραφικού οικισμού να καθρεφτίζονται στα νερά του φυσικού φιόρδ, πάνω στο οποίο ξαποσταίνουν τα κότερα, ενώ στο βάθος ψηλά, κάτω απ' την κορυφογραμμή του Μεροβιγλίου, φαίνονται άλλα φώτα, αυτά του Πέρα Χωριού. Κι από πάνω, αν δεν είναι σκοτεινή και έναστρη βραδιά όπου τα πάντα φαίνονται πιό καθαρά κι απ' το καλύτερο αστεροσκοπείο, το φεγγάρι, σαν μοναδικός και αποκλειστικός προβολέας, φωτίζει τα καλύτερα σημεία και τότε, το μόνο που αποζητά κανείς είναι να κρατήσει αυτή η εικόνα, αυτή η στιγμή, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Προσωπικά μου αρέσει επίσης πάρα πολύ η διαδρομή μετά το Χάνι, στο στενότερο δηλαδή σημείο της Ιθάκης, προς τον Σταυρό, όπου καθώς κινείσαι βλέπεις το στενό της Ιθάκης που τελειώνει μόλις περίπου 3 μίλια πιό πέρα, οριοθετούμενο από την Κεφαλλονιά. Ένα στενό, που γίνεται ακόμη στενότερο όσο προχωρούμε βορειότερα και φτάνει περίπου στα 1,5 μίλια, ενώ λίγο πριν απ' αυτό το έσχατο κοντινότερο σημείο, μπορούμε να δούμε απέναντι το Φισκάρδο.
Άλλο πολύ όμορφο σημείο, ένα all time classic όπως θα έλεγαν κάποιοι, είναι η θέα από το Νήριτο (το βουνό απέναντι απ' το Βαθύ προς τον Βορρά, με ύψος 808 μ.) προς όλο το νότιο τμήμα του νησιού, με το Βαθύ και το λιμάνι να είναι "πιάτο", μια θέα και ένα ύψος που θυμίζουν πάρα πολύ τη Σαντορίνη.
Θα επανέλθουμε στο θέμα εκτενέστερα....
Προσωπικά δεν έχω ακούσει όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάποιον να επισκέφθηκε την Ιθάκη και να μην μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό για την εμπειρία του αυτή. Εννοείται πως μιλώ για αυθεντικό, γνήσιο ενθουσιασμό και όχι αυτόν της ευγένειας που θυμίζει ελεημοσύνη, αυτόν που πολλές φορές και ο ίδιος έχω απευθύνει σε κάποιους λέγοντας "Α, από εκεί είσαι? Ωραίο νησί/τόπος/πόλη".
Γενικά μιλώντας (διότι ειδικότερα θα μιλήσουμε αργότερα), το νησί είναι αρκετά ορεινό για το μέγεθος του και δεν έχει τις μεγάλες αμμουδερές παραλίες των γειτόνων του. Αν έχεις επισκεφθεί την Κεφαλλονιά πριν, όλα στην Ιθάκη μοιάζουν σε μικρότερη κλίμακα και θα μπορούσε να πει κάποιος πως ότι υπάρχει στην Ιθάκη υπάρχει και στην Κεφαλλονιά, κάτι που όμως είναι αρκετά αποπροσανατολιστικό μια και ναι μεν υπάρχουν ομοιότητες αλλά η μορφολογία της Ιθάκης με τους πολυάριθμους μικρούς κολπίσκους, το έντονα ορεινό της (για το μέγεθος του νησιού) χρώμα καθώς επίσης και η αίσθηση του μεγαλείου που αποπνέει η ίδια της η ατμόσφαιρα, της προσδίδουν έναν "αέρα" που δεν συναντάται σε άλλο νησί του μεγέθους της. Το ίδιο συμβαίνει και με τη νοοτροπία των κατοίκων, η οποία ναι μεν ομοιάζει αρκετά με των γειτόνων μας αλλά...................άλλο Θιακός και άλλο Κεφαλλονίτης.
Γεγονός είναι ότι από μόνο του το πανέμορφο Βαθύ είναι μάλλον αρκετό ώστε να μη σου επιτραπεί να μην παρασυρθείς. Τα καλοκαιρινά βράδια που βρίσκεται κανείς στην πλευρά που είναι τα μπαράκια είναι μαγικά, μια και βλέπεις σαν καρτ ποστάλ τα φώτα του γραφικού οικισμού να καθρεφτίζονται στα νερά του φυσικού φιόρδ, πάνω στο οποίο ξαποσταίνουν τα κότερα, ενώ στο βάθος ψηλά, κάτω απ' την κορυφογραμμή του Μεροβιγλίου, φαίνονται άλλα φώτα, αυτά του Πέρα Χωριού. Κι από πάνω, αν δεν είναι σκοτεινή και έναστρη βραδιά όπου τα πάντα φαίνονται πιό καθαρά κι απ' το καλύτερο αστεροσκοπείο, το φεγγάρι, σαν μοναδικός και αποκλειστικός προβολέας, φωτίζει τα καλύτερα σημεία και τότε, το μόνο που αποζητά κανείς είναι να κρατήσει αυτή η εικόνα, αυτή η στιγμή, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Προσωπικά μου αρέσει επίσης πάρα πολύ η διαδρομή μετά το Χάνι, στο στενότερο δηλαδή σημείο της Ιθάκης, προς τον Σταυρό, όπου καθώς κινείσαι βλέπεις το στενό της Ιθάκης που τελειώνει μόλις περίπου 3 μίλια πιό πέρα, οριοθετούμενο από την Κεφαλλονιά. Ένα στενό, που γίνεται ακόμη στενότερο όσο προχωρούμε βορειότερα και φτάνει περίπου στα 1,5 μίλια, ενώ λίγο πριν απ' αυτό το έσχατο κοντινότερο σημείο, μπορούμε να δούμε απέναντι το Φισκάρδο.
Άλλο πολύ όμορφο σημείο, ένα all time classic όπως θα έλεγαν κάποιοι, είναι η θέα από το Νήριτο (το βουνό απέναντι απ' το Βαθύ προς τον Βορρά, με ύψος 808 μ.) προς όλο το νότιο τμήμα του νησιού, με το Βαθύ και το λιμάνι να είναι "πιάτο", μια θέα και ένα ύψος που θυμίζουν πάρα πολύ τη Σαντορίνη.
Θα επανέλθουμε στο θέμα εκτενέστερα....
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007
Ιστορία Ιθάκης 4 (Από Γαλλική Κατοχή έως και σήμερα)
Μερικά χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η περιοχή των Ιονίων ήρθε στη δικαιοδοσία της πρώτης γαλλικής Δημοκρατίας (1797-1798) με τη Συνθήκη του Campo Formio, και το νησί έγινε τιμητικά η πρωτεύουσα της περιοχής που περιελάμβανε την Κεφαλλονιά, τη Λευκάδα και μέρος της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας διαμορφώνοντας την ευρεία περιοχή της Ιθάκης.
Ο τοπικός πληθυσμός καλωσόρισε τους Γάλλους με ενθουσιασμό. Οι τελευταίοι πήραν τον έλεγχο των διοικητικών και δικαστικών συστημάτων, αλλά αργότερα η βαριά φορολογία που απαίτησαν καθώς και η σε πολλές περιπτώσεις κακή συμπεριφορά των Γάλλων στρατιωτών, προκάλεσε την αγανάκτηση των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής ιστορικής χρονικής περιόδου, οι νέες ιδέες του συστήματος και της κοινωνικής δομής επηρέασαν πολύ τους κατοίκους του νησιού. Στο τέλος του 1798, τους Γάλλους διαδέχθηκαν οι Ρώσοι και οι Τούρκοι (1798-1807), οι οποίοι ήταν σύμμαχοι εκείνη την περίοδο. Η Κέρκυρα έγινε η πρωτεύουσα της λεγόμενης Επτανήσου Πολιτείας, και η μορφή κυβέρνησης ήταν δημοκρατική με μια Σύγκλητο δεκατεσσάρων μελών στην οποία η Ιθάκη είχε έναν αντιπρόσωπο.
Ο στόλος της Ιθάκης άκμασε όταν του επετράπη να μεταφέρει φορτία μέχρι τους λιμένες της Μαύρης Θάλασσας. Το 1807, μετά από συμφωνία με την Τουρκία, τα Επτάνησα για άλλη μια φορά ήρθαν στην δικαιοδοσία των Γάλλων (1807-1809). Οι Γάλλοι άρχισαν γρήγορα να προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν τον αγγλικό στόλο, που είχε γίνει πολύ ισχυρός, με την οικοδόμηση ενός οχυρού στο Βαθύ, κάτι που όπως μας δείχνει η ιστορία του νησιού προφανώς δεν βοήθησε διότι στα 1809 η Ιθάκη περιήλθε στην κατοχή των Άγγλων.
Με την Συνθήκη των Παρισίων του 1815, η Ιθάκη αποτέλεσε μέλος του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, ένα προτεκτοράτο δηλαδή του Ηνωμένου Βασίλειου, έχοντας σαν σημαία την εξής :
Αξίζει να επισημάνουμε τον ρόλο τον οποίο διαδραμάτισε η Ιθάκη κατά τη διάρκεια του Αγώνα των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους. Οι προύχοντες της Ιθάκης συμμετείχαν στην Φιλική Εταιρεία που συνέβαλε στην οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης του '21 και οι έλληνες μαχητές βρήκαν καταφύγιο εκεί. Επιπλέον, η συμμετοχή των Ιθακήσιων κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου και οι ναυμαχίες με τα τουρκικά σκάφη στη Μαύρη Θάλασσα και το Δούναβη ήταν σημαντικές.
Με την Συνθήκη του Λονδίνου του 1864, η Ιθάκη όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα.
Σημαντικότατο γεγονός της νεότερης ιστορίας της Ιθάκης, είναι η σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το 1953 όταν ένας σεισμός κατέστρεψε τόσο αυτήν όσο και την Κεφαλλονιά, κάτι που επηρέασε τα μέγιστα την τοπική οικονομία και τις μνήμες των κατοίκων.
Κλείνουμε το σύντομο αυτό ιστορικό στα 1970, όταν το νησί Κάλαμος αποσπάστηκε διοικητικά από την Ιθάκη και πέρασε στην δικαιοδοσία της Λευκάδας.
Ο τοπικός πληθυσμός καλωσόρισε τους Γάλλους με ενθουσιασμό. Οι τελευταίοι πήραν τον έλεγχο των διοικητικών και δικαστικών συστημάτων, αλλά αργότερα η βαριά φορολογία που απαίτησαν καθώς και η σε πολλές περιπτώσεις κακή συμπεριφορά των Γάλλων στρατιωτών, προκάλεσε την αγανάκτηση των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής ιστορικής χρονικής περιόδου, οι νέες ιδέες του συστήματος και της κοινωνικής δομής επηρέασαν πολύ τους κατοίκους του νησιού. Στο τέλος του 1798, τους Γάλλους διαδέχθηκαν οι Ρώσοι και οι Τούρκοι (1798-1807), οι οποίοι ήταν σύμμαχοι εκείνη την περίοδο. Η Κέρκυρα έγινε η πρωτεύουσα της λεγόμενης Επτανήσου Πολιτείας, και η μορφή κυβέρνησης ήταν δημοκρατική με μια Σύγκλητο δεκατεσσάρων μελών στην οποία η Ιθάκη είχε έναν αντιπρόσωπο.
Ο στόλος της Ιθάκης άκμασε όταν του επετράπη να μεταφέρει φορτία μέχρι τους λιμένες της Μαύρης Θάλασσας. Το 1807, μετά από συμφωνία με την Τουρκία, τα Επτάνησα για άλλη μια φορά ήρθαν στην δικαιοδοσία των Γάλλων (1807-1809). Οι Γάλλοι άρχισαν γρήγορα να προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν τον αγγλικό στόλο, που είχε γίνει πολύ ισχυρός, με την οικοδόμηση ενός οχυρού στο Βαθύ, κάτι που όπως μας δείχνει η ιστορία του νησιού προφανώς δεν βοήθησε διότι στα 1809 η Ιθάκη περιήλθε στην κατοχή των Άγγλων.
Με την Συνθήκη των Παρισίων του 1815, η Ιθάκη αποτέλεσε μέλος του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, ένα προτεκτοράτο δηλαδή του Ηνωμένου Βασίλειου, έχοντας σαν σημαία την εξής :
Αξίζει να επισημάνουμε τον ρόλο τον οποίο διαδραμάτισε η Ιθάκη κατά τη διάρκεια του Αγώνα των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους. Οι προύχοντες της Ιθάκης συμμετείχαν στην Φιλική Εταιρεία που συνέβαλε στην οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης του '21 και οι έλληνες μαχητές βρήκαν καταφύγιο εκεί. Επιπλέον, η συμμετοχή των Ιθακήσιων κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου και οι ναυμαχίες με τα τουρκικά σκάφη στη Μαύρη Θάλασσα και το Δούναβη ήταν σημαντικές.
Με την Συνθήκη του Λονδίνου του 1864, η Ιθάκη όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα.
Σημαντικότατο γεγονός της νεότερης ιστορίας της Ιθάκης, είναι η σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το 1953 όταν ένας σεισμός κατέστρεψε τόσο αυτήν όσο και την Κεφαλλονιά, κάτι που επηρέασε τα μέγιστα την τοπική οικονομία και τις μνήμες των κατοίκων.
Κλείνουμε το σύντομο αυτό ιστορικό στα 1970, όταν το νησί Κάλαμος αποσπάστηκε διοικητικά από την Ιθάκη και πέρασε στην δικαιοδοσία της Λευκάδας.
Ιστορία Ιθάκης 3 (Aπό Μεσαίωνα έως και Οθωμανική κυριαρχία)
Τον 12ο και τον 13ο αιώνα, η Ιθάκη βρέθηκε κάτω από τον ζυγό των Νορμανδών και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια λατινικών φύλων.
Στα 1479 οι Τούρκοι κατέκτησαν την Ιθάκη, καίγοντας χωριά, σκοτώνοντας και πιάνοντας αιχμάλωτους, κάτι που οδήγησε μέρος του πληθυσμού να εγκαταλείψει το νησί. Όσοι παρέμειναν, κρύβονταν στα βουνά φοβούμενοι εκτός των άλλων τους πειρατές που λυμαίνονταν το στενό της Ιθάκης καθώς και τους κόλπους του νησιού.
Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, οι Τούρκοι, οι Ενετοί και οι Ισπανοί πρόβαλλαν διπλωματικές απαιτήσεις πάνω στην κυριαρχία του νησιού, ένα θέμα που έκλεισε εν τέλει με αυτήν να δίνεται στους Τούρκους. Όμως, οι Ενετοί είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται υπερδύναμη της εποχής δημιουργώντας τον στόλο τους και τελικά η εύθραυστη ισορροπία δυνάμεων κατέληξε σε πόλεμο (1499). Με τη βοήθεια των Ισπανών, οι Ενετοί επέβαλλαν την κυριαρχία τους όχι μόνο στην Ιθάκη αλλά και σε όλα τα Επτάνησα (εκτός της Λευκάδας, η οποία σύμφωνα με την Συνθήκη του 1503 παρέμεινε στους Τούρκους).
Στα 1479 οι Τούρκοι κατέκτησαν την Ιθάκη, καίγοντας χωριά, σκοτώνοντας και πιάνοντας αιχμάλωτους, κάτι που οδήγησε μέρος του πληθυσμού να εγκαταλείψει το νησί. Όσοι παρέμειναν, κρύβονταν στα βουνά φοβούμενοι εκτός των άλλων τους πειρατές που λυμαίνονταν το στενό της Ιθάκης καθώς και τους κόλπους του νησιού.
Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, οι Τούρκοι, οι Ενετοί και οι Ισπανοί πρόβαλλαν διπλωματικές απαιτήσεις πάνω στην κυριαρχία του νησιού, ένα θέμα που έκλεισε εν τέλει με αυτήν να δίνεται στους Τούρκους. Όμως, οι Ενετοί είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται υπερδύναμη της εποχής δημιουργώντας τον στόλο τους και τελικά η εύθραυστη ισορροπία δυνάμεων κατέληξε σε πόλεμο (1499). Με τη βοήθεια των Ισπανών, οι Ενετοί επέβαλλαν την κυριαρχία τους όχι μόνο στην Ιθάκη αλλά και σε όλα τα Επτάνησα (εκτός της Λευκάδας, η οποία σύμφωνα με την Συνθήκη του 1503 παρέμεινε στους Τούρκους).
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007
Ιστορία Ιθάκης 2 (Από Ελληνιστική Εποχή έως και Βυζαντινά Χρόνια)
Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Περιόδου (800-180 Π.Χ.), οι Κορίνθιοι παραμέλησαν το μικρό και άγονο νησί. Η ανεξάρτητη οργανωμένη ζωή συνεχίστηκε στο βόρειο και νότιο μέρος του νησιού. Στο νότιο μέρος, στην περιοχή του Αετού (ανάμεσα στον Μπροστά και Πίσω Αετό), ιδρύθηκε η πόλη Αλαλκομενές. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στην περιοχή αυτή, βρέθηκαν πολλά αντικείμενα σημαντικής ιστορικής αξίας από αυτήν την περίοδο. Μεταξύ αυτών ήταν τα νομίσματα που κόπηκαν με το όνομα Ιθάκη και την εικόνα του Οδυσσέα αναφέροντας την αυτοδιοίκηση που υπήρχε.
Στο τέλος της περιόδου αυτής, την σκυτάλη στην κυριαρχία του νησιού πήραν οι Ρωμαίοι και σύμφωνα με την γνωστή ιστορική ροή των πραγμάτων και την δημιουργία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αργότερα ήρθαν στην εξουσία οι Βυζαντινοί.
Σύμφωνα με τις διαφορετικές περιόδους, τους κατακτητές και τις περιστάσεις, ο πληθυσμός του νησιού άλλαζε. Αν και δεν υπάρχουν καθορισμένες αριθμητικές πληροφορίες μέχρι την ενετική περίοδο, θεωρείται ότι από τη Μυκηναϊκή έως την βυζαντινή περίοδο, ο αριθμός των κατοίκων ήταν αρκετές χιλιάδες, και βρίσκονταν κυρίως στο βόρειο μέρος του νησιού.
Στο τέλος της περιόδου αυτής, την σκυτάλη στην κυριαρχία του νησιού πήραν οι Ρωμαίοι και σύμφωνα με την γνωστή ιστορική ροή των πραγμάτων και την δημιουργία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αργότερα ήρθαν στην εξουσία οι Βυζαντινοί.
Σύμφωνα με τις διαφορετικές περιόδους, τους κατακτητές και τις περιστάσεις, ο πληθυσμός του νησιού άλλαζε. Αν και δεν υπάρχουν καθορισμένες αριθμητικές πληροφορίες μέχρι την ενετική περίοδο, θεωρείται ότι από τη Μυκηναϊκή έως την βυζαντινή περίοδο, ο αριθμός των κατοίκων ήταν αρκετές χιλιάδες, και βρίσκονταν κυρίως στο βόρειο μέρος του νησιού.
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007
Ιστορία Ιθάκης 1 ( Από Προϊστορική έως και Μυκηναϊκή Εποχή)
Θεωρώ ότι πριν απ' όλα, πριν από οποιαδήποτε περαιτέρω γνωριμία με το νησί, θα πρέπει να παραθέσουμε κάποια ιστορικά στοιχεία, μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της Ιθάκης (βασισμένη κυρίως στην αγγλική έκδοση της wikipedia καθώς και σε άλλα άρθρα του διαδικτύο. Για τον λόγο αυτό, οποιαδήποτε παρατήρηση και διόρθωση σε περίπτωση ανακρίβειας, όχι απλώς καλοδεχούμενη αλλά επιβεβλημένη).
Η προέλευση των πρώτων ανθρώπων που κατοίκησαν στο νησί, κάτι που συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της νεολιθικής περιόδου (4000-3000 π.Χ.), είναι άγνωστη. Τα ίχνη κτιρίων, τοιχών και ενός δρόμου της περιόδου αυτής, αποδεικνύουν ότι υπήρξε ζωή και συνέχισε να υπάρχει και κατά τη διάρκεια της πρόωρης ελληνικής εποχής (3000-2000 π.Χ.).
Στους Προμυκηναϊκούς χρόνους, (2000-1500 π.Χ.), μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε στο νότιο μέρος του νησιού. Τα κτίρια και οι τοίχοι που βρέθηκαν σε ανασκαφές παρουσιάζοντας τον τρόπο ζωής αυτής της περιόδου, είχαν παραμείνει πρωτόγονα.
Κατά τη διάρκεια της Μυκηναϊκής περιόδου (1500-1100 π.Χ.) η Ιθάκη ανήλθε στο πιό υψηλό επίπεδο αρχαίας ιστορίας της. Το νησί έγινε η πρωτεύουσα των πoλιτειών της περιοχής της Κεφαλληνίας που περιελάμβανε τα περιβάλλοντα νησιά καθώς και τα απέναντι εδάφη και αναφέρθηκε ως μια από τις ισχυρότερες πολιτείες εκείνης της εποχής. Οι Ιθακήσιοι της εποχής χαρακτηρίζονται ως μεγάλοι πλοηγοί και εξερευνητές που προβαίνουν σε τολμηρές αποστολές πέραν της Μεσογείου.
Τα Ομηρικά Έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, πιστεύεται ότι ρίχνουν κάποιο φως στην Ιθάκη της Εποχής του Χαλκού μια και αν και γενικώς θεωρούνται να έχουν συντεθεί κάπου μεταξύ 8ου και 6ου αιώνα π.Χ., είναι βασισμένα στις παλαιότερες μυθολογικές και ποιητικές παραδόσεις. Η απεικόνισή τους του Οδυσσέα και της κυριαρχίας του πέρα από την Ιθάκη και τα περιβάλλοντα νησιά και την ηπειρωτική χώρα, μπορεί να συντηρούν μερικές μνήμες της πολιτικής γεωγραφίας της εποχής.
Μετά από το τέλος της Μυκηναϊκής περιόδου, η επιρροή της Ιθάκης μίκρυνε μέχρι που πέρασε κάτω από την αρμοδιότητα του κοντινότερου μεγάλου νησιού.
Η προέλευση των πρώτων ανθρώπων που κατοίκησαν στο νησί, κάτι που συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της νεολιθικής περιόδου (4000-3000 π.Χ.), είναι άγνωστη. Τα ίχνη κτιρίων, τοιχών και ενός δρόμου της περιόδου αυτής, αποδεικνύουν ότι υπήρξε ζωή και συνέχισε να υπάρχει και κατά τη διάρκεια της πρόωρης ελληνικής εποχής (3000-2000 π.Χ.).
Στους Προμυκηναϊκούς χρόνους, (2000-1500 π.Χ.), μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε στο νότιο μέρος του νησιού. Τα κτίρια και οι τοίχοι που βρέθηκαν σε ανασκαφές παρουσιάζοντας τον τρόπο ζωής αυτής της περιόδου, είχαν παραμείνει πρωτόγονα.
Κατά τη διάρκεια της Μυκηναϊκής περιόδου (1500-1100 π.Χ.) η Ιθάκη ανήλθε στο πιό υψηλό επίπεδο αρχαίας ιστορίας της. Το νησί έγινε η πρωτεύουσα των πoλιτειών της περιοχής της Κεφαλληνίας που περιελάμβανε τα περιβάλλοντα νησιά καθώς και τα απέναντι εδάφη και αναφέρθηκε ως μια από τις ισχυρότερες πολιτείες εκείνης της εποχής. Οι Ιθακήσιοι της εποχής χαρακτηρίζονται ως μεγάλοι πλοηγοί και εξερευνητές που προβαίνουν σε τολμηρές αποστολές πέραν της Μεσογείου.
Τα Ομηρικά Έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, πιστεύεται ότι ρίχνουν κάποιο φως στην Ιθάκη της Εποχής του Χαλκού μια και αν και γενικώς θεωρούνται να έχουν συντεθεί κάπου μεταξύ 8ου και 6ου αιώνα π.Χ., είναι βασισμένα στις παλαιότερες μυθολογικές και ποιητικές παραδόσεις. Η απεικόνισή τους του Οδυσσέα και της κυριαρχίας του πέρα από την Ιθάκη και τα περιβάλλοντα νησιά και την ηπειρωτική χώρα, μπορεί να συντηρούν μερικές μνήμες της πολιτικής γεωγραφίας της εποχής.
Μετά από το τέλος της Μυκηναϊκής περιόδου, η επιρροή της Ιθάκης μίκρυνε μέχρι που πέρασε κάτω από την αρμοδιότητα του κοντινότερου μεγάλου νησιού.
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007
Φωτιά Νο3
Eπανέρχομαι σήμερα στο ίδιο θέμα με ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο, διότι οτιδήποτε αφορά την ευζωία των κατοίκων όλης της χώρας δεν μπορεί να μένει έξω από κάποιο ιστολόγιο, οποιαδήποτε κι αν είναι η θεματολογία αυτού (η αντιγραφή από το in.gr).
"Ο καθηγητής Πιερ Καρεγκά, που διδάσκει χωροταξία στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας, στην Γαλλία, λίγο έλειψε να καεί μαζί με το σπίτι του, στις 31 Αυγούστου 2003 στην περιοχή Καν-σιρ-Μερ της νότιας Γαλλίας. Λίγο αργότερα, αποφάσισε να μελετήσει σε βάθος την πυρκαγιά που τον απείλησε -πυρκαγιά η οποία αποτέφρωσε 30.000 στρέμματα δάσους, απείλησε 1.000 σπίτια και τελικώς έκαψε 12 από αυτά.
«Μελέτησα την πυρκαγιά αυτή από πολλές πλευρές και κατέληξα στο βασικό συμπέρασμα ότι η ύπαρξη κατοικιών και ζωνών χωρίς δένδρα δεν βοήθησε στην αντιμετώπιση της προόδου της φωτιάς, που είχε σύμμαχό της έναν ισχυρό ανατολικό άνεμο. Από την άλλη μεριά, η μεγάλη πλειοψηφία των πυροσβεστών κινητοποιήθηκε για την προστασία των κατοικιών και έτσι ελάχιστα μπόρεσε να δώσει μάχη εναντίον της προόδου των φλογών» (σ.σ.: κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Πάρνηθα), επισημαίνει στην μελέτη του ο Γάλλος καθηγητής. Υπογραμμίζει δε ότι, όσο πιο κατοικημένες είναι οι δασικές περιοχές, τόσο συχνότερες και πιο απειλητικές είναι οι πυρκαγιές που εκδηλώνονται. Όπως φαίνεται δε, ο Γάλλος καθηγητής δεν έχει άδικο. Αντίστοιχες έρευνες, που έγιναν στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα.
«Οι πυρκαγιές δασών είναι σε άμεση σχέση με την ύπαρξη κατοικιών γύρω από τα δάση», γράφει σε σημαντική έκθεσή του ο καθηγητής Ζαν-Σαρλ Βαλέτ, υπεύθυνος για την πρόληψη δασικών πυρκαγιών στην πόλη Αβινιόν της μεσογειακής Γαλλίας. «Όταν αυξάνουμε τις επαφές μεταξύ των ζωνών ανθρώπινης δραστηριότητας και αυτού τούτου του δάσους, αυξάνουμε άμεσα και τους κινδύνους πυρκαγιάς, η οποία σπανιότατα οφείλεται σε φυσικά αίτια». Ακόμα, επισημαίνει ότι, ενώ είναι γνωστός ο κίνδυνος, η επίδραση της κατοικίας στην εκδήλωση της φωτιάς, δηλαδή στο ξεκίνημα της πυρκαγιάς, είναι πολύ λιγότερο γνωστή.
Στο πλαίσιο αυτό, μία γαλλο-αμερικανική ομάδα η οποία εργάζεται στο Κέντρο Ερευνών και Επιμόρφωσης για το Περιβάλλον και την Κοινωνία της Εκόλ Νορμάλ του Παρισιού, πραγματοποίησε ενδιαφέρουσα μελέτη για την Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών, στην οποία καταγράφεται ο αρνητικός ρόλος των κατοικιών που βρίσκονται κοντά σε δάση στη διάδοση και επέκταση της φωτιάς, σε περίπτωση δασικής πυρκαγιάς. Με πολλές προσομοιώσεις στη διάρκεια της έρευνάς τους, οι ερευνητές πετυχαίνουν να προσδιορίσουν ποια είναι η σχέση της πυκνότητας της κατοικίας, της βλάστησης και των κατοικιών που προστατεύονται για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, με τους παράγοντες που προκαλούν σοβαρές πυρκαγιές.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μέγεθος μιας πυρκαγιάς μέσα σε μία μεταβατική ζώνη είναι, κατά κύριο λόγο, συνάρτηση του αριθμού των κατοικιών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο και της αναφλεκτικότητάς τους. Έτσι, από τη στιγμή που βγαίνουμε από τη ζώνη αυτή, οι πιθανότητες επέκτασης της φωτιάς είναι όλο και μεγαλύτερες.
Στη βάση των ευρημάτων αυτής της μελέτης, ο καθηγητής Μάϊκλ Γκιλ και ερευνητές υποστηρίζουν ότι εκείνο που προέχει στις περί των δασών κατοικημένες περιοχές είναι η ισχυρή πυροπροστασία των κατοικιών -και όχι τόσο από εύφλεκτο υλικό, όπως τα ξερά χόρτα, οι ξεροί θάμνοι κ.λπ. Όπως μας επεσήμανε ο καθηγητής Πιερ Καρεγκά, οι κίνδυνοι πυρκαγιάς στα δάση, σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται επί δέκα με αφορμή την παράνομη δόμηση στα δάση. Οι παράνομες κατοικίες είναι κατά κανόνα αμελείς, πρόχειρα κατασκευασμένες, ανασφάλιστες και, φυσικά, με ανύπαρκτη πυροπροστασία. Με άλλα λόγια, οι κατοικίες αυτές συνιστούν από μόνες τους πραγματική νάρκη για το δάσος και, όσο αυξάνονται, τόσο θα πολλαπλασιάζεται και ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών.
Τα ανωτέρω είναι πολύ κακά νέα για τους οικοπεδοφάγους και τους άρπαγες γης. Στο μέτρο που η αποκρουστική δραστηριότητά τους θα συνεχίζεται, θα θέτουν όλο και περισσότερο σε κίνδυνο τον δασικό πλούτο της χώρας, θα παραμορφώνουν το περιβάλλον και, χωρίς πλέον καμιά αμφιβολία, θα βγάζουν οι ίδιοι τα μάτια τους. Για τους οικοπεδοφάγους και τους «ιδιοκτήτες» παράνομων κατοικιών, οι τελευταίες πυρκαγιές υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό η απάντηση της φύσης στις ασχήμιες και στην παρανομία τους. Τα νέα θα είναι δε πολύ χειρότερα τους χειμώνες, διότι όλο αυτό το παράνομο οικιστικό εξάμβλωμα θα απειλείται από τις βροχές και τις καταιγίδες, αλλά και από την αποψίλωση των δασών που πραγματοποίησαν οι πρωτεργάτες του.
Υπό αυτή την έννοια, κάθε νομοταγής φορολογούμενος πολίτης τούτης της χώρας έχει κάθε δικαίωμα να θέτει το ερώτημα γιατί πρέπει να καταβάλλει ο ίδιος το κόστος της παρανομίας. Με εξαίρεση τις τριτοκοσμικές χώρες, οι οποίες ως γνωστόν είναι και τα προπύργια της διαφθοράς, σε ποια ευνομούμενη πολιτεία οι πολίτες της καλούνται να πληρώσουν το τίμημα παράνομων «περιουσιών»;
ΑΘΑΝAΣΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ"
"Ο καθηγητής Πιερ Καρεγκά, που διδάσκει χωροταξία στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας, στην Γαλλία, λίγο έλειψε να καεί μαζί με το σπίτι του, στις 31 Αυγούστου 2003 στην περιοχή Καν-σιρ-Μερ της νότιας Γαλλίας. Λίγο αργότερα, αποφάσισε να μελετήσει σε βάθος την πυρκαγιά που τον απείλησε -πυρκαγιά η οποία αποτέφρωσε 30.000 στρέμματα δάσους, απείλησε 1.000 σπίτια και τελικώς έκαψε 12 από αυτά.
«Μελέτησα την πυρκαγιά αυτή από πολλές πλευρές και κατέληξα στο βασικό συμπέρασμα ότι η ύπαρξη κατοικιών και ζωνών χωρίς δένδρα δεν βοήθησε στην αντιμετώπιση της προόδου της φωτιάς, που είχε σύμμαχό της έναν ισχυρό ανατολικό άνεμο. Από την άλλη μεριά, η μεγάλη πλειοψηφία των πυροσβεστών κινητοποιήθηκε για την προστασία των κατοικιών και έτσι ελάχιστα μπόρεσε να δώσει μάχη εναντίον της προόδου των φλογών» (σ.σ.: κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Πάρνηθα), επισημαίνει στην μελέτη του ο Γάλλος καθηγητής. Υπογραμμίζει δε ότι, όσο πιο κατοικημένες είναι οι δασικές περιοχές, τόσο συχνότερες και πιο απειλητικές είναι οι πυρκαγιές που εκδηλώνονται. Όπως φαίνεται δε, ο Γάλλος καθηγητής δεν έχει άδικο. Αντίστοιχες έρευνες, που έγιναν στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα.
«Οι πυρκαγιές δασών είναι σε άμεση σχέση με την ύπαρξη κατοικιών γύρω από τα δάση», γράφει σε σημαντική έκθεσή του ο καθηγητής Ζαν-Σαρλ Βαλέτ, υπεύθυνος για την πρόληψη δασικών πυρκαγιών στην πόλη Αβινιόν της μεσογειακής Γαλλίας. «Όταν αυξάνουμε τις επαφές μεταξύ των ζωνών ανθρώπινης δραστηριότητας και αυτού τούτου του δάσους, αυξάνουμε άμεσα και τους κινδύνους πυρκαγιάς, η οποία σπανιότατα οφείλεται σε φυσικά αίτια». Ακόμα, επισημαίνει ότι, ενώ είναι γνωστός ο κίνδυνος, η επίδραση της κατοικίας στην εκδήλωση της φωτιάς, δηλαδή στο ξεκίνημα της πυρκαγιάς, είναι πολύ λιγότερο γνωστή.
Στο πλαίσιο αυτό, μία γαλλο-αμερικανική ομάδα η οποία εργάζεται στο Κέντρο Ερευνών και Επιμόρφωσης για το Περιβάλλον και την Κοινωνία της Εκόλ Νορμάλ του Παρισιού, πραγματοποίησε ενδιαφέρουσα μελέτη για την Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών, στην οποία καταγράφεται ο αρνητικός ρόλος των κατοικιών που βρίσκονται κοντά σε δάση στη διάδοση και επέκταση της φωτιάς, σε περίπτωση δασικής πυρκαγιάς. Με πολλές προσομοιώσεις στη διάρκεια της έρευνάς τους, οι ερευνητές πετυχαίνουν να προσδιορίσουν ποια είναι η σχέση της πυκνότητας της κατοικίας, της βλάστησης και των κατοικιών που προστατεύονται για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, με τους παράγοντες που προκαλούν σοβαρές πυρκαγιές.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το μέγεθος μιας πυρκαγιάς μέσα σε μία μεταβατική ζώνη είναι, κατά κύριο λόγο, συνάρτηση του αριθμού των κατοικιών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο και της αναφλεκτικότητάς τους. Έτσι, από τη στιγμή που βγαίνουμε από τη ζώνη αυτή, οι πιθανότητες επέκτασης της φωτιάς είναι όλο και μεγαλύτερες.
Στη βάση των ευρημάτων αυτής της μελέτης, ο καθηγητής Μάϊκλ Γκιλ και ερευνητές υποστηρίζουν ότι εκείνο που προέχει στις περί των δασών κατοικημένες περιοχές είναι η ισχυρή πυροπροστασία των κατοικιών -και όχι τόσο από εύφλεκτο υλικό, όπως τα ξερά χόρτα, οι ξεροί θάμνοι κ.λπ. Όπως μας επεσήμανε ο καθηγητής Πιερ Καρεγκά, οι κίνδυνοι πυρκαγιάς στα δάση, σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται επί δέκα με αφορμή την παράνομη δόμηση στα δάση. Οι παράνομες κατοικίες είναι κατά κανόνα αμελείς, πρόχειρα κατασκευασμένες, ανασφάλιστες και, φυσικά, με ανύπαρκτη πυροπροστασία. Με άλλα λόγια, οι κατοικίες αυτές συνιστούν από μόνες τους πραγματική νάρκη για το δάσος και, όσο αυξάνονται, τόσο θα πολλαπλασιάζεται και ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών.
Τα ανωτέρω είναι πολύ κακά νέα για τους οικοπεδοφάγους και τους άρπαγες γης. Στο μέτρο που η αποκρουστική δραστηριότητά τους θα συνεχίζεται, θα θέτουν όλο και περισσότερο σε κίνδυνο τον δασικό πλούτο της χώρας, θα παραμορφώνουν το περιβάλλον και, χωρίς πλέον καμιά αμφιβολία, θα βγάζουν οι ίδιοι τα μάτια τους. Για τους οικοπεδοφάγους και τους «ιδιοκτήτες» παράνομων κατοικιών, οι τελευταίες πυρκαγιές υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό η απάντηση της φύσης στις ασχήμιες και στην παρανομία τους. Τα νέα θα είναι δε πολύ χειρότερα τους χειμώνες, διότι όλο αυτό το παράνομο οικιστικό εξάμβλωμα θα απειλείται από τις βροχές και τις καταιγίδες, αλλά και από την αποψίλωση των δασών που πραγματοποίησαν οι πρωτεργάτες του.
Υπό αυτή την έννοια, κάθε νομοταγής φορολογούμενος πολίτης τούτης της χώρας έχει κάθε δικαίωμα να θέτει το ερώτημα γιατί πρέπει να καταβάλλει ο ίδιος το κόστος της παρανομίας. Με εξαίρεση τις τριτοκοσμικές χώρες, οι οποίες ως γνωστόν είναι και τα προπύργια της διαφθοράς, σε ποια ευνομούμενη πολιτεία οι πολίτες της καλούνται να πληρώσουν το τίμημα παράνομων «περιουσιών»;
ΑΘΑΝAΣΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ"
Κυριακή 26 Αυγούστου 2007
Φωτιά Νο2
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, είχε -λέει- η Europol προειδοποιήσει ενάμιση μήνα πριν ότι επίκειται οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών. Αλήθεια ή ψέμματα δεν το γνωρίζω αλλά ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, προφανώς η πληροφόρηση δεν βοήθησε σε τίποτα.
Διότι αν -ξαναλέω- ισχύει αυτό, τί έκανε το κράτος? Δούλεψαν οι υπηρεσίες πληροφοριών, η αντιτρομοκρατική και δεν ξέρω και 'γω ποιός άλλος θα μπορούσε να αξιοποιήσει τέτοιου είδους πληροφορίες και να βοηθήσει στο να αποφευχθεί ή να μειωθεί στο ελάχιστο η καταστροφή? Δε νομίζω διότι κάτι θα είχαμε ακούσει με τα ΜΜΕ που διαθέτουμε τα οποία δεν κρατάνε τίποτα κρυφό, κάτι που αποδεικνύεται κι απ' το γεγονός ότι μόλις χθες που ανέλαβε η ΕΥΠ το πληροφορηθήκαμε αμέσως....
Διότι αν -ξαναλέω- ισχύει αυτό, τί έκανε το κράτος? Δούλεψαν οι υπηρεσίες πληροφοριών, η αντιτρομοκρατική και δεν ξέρω και 'γω ποιός άλλος θα μπορούσε να αξιοποιήσει τέτοιου είδους πληροφορίες και να βοηθήσει στο να αποφευχθεί ή να μειωθεί στο ελάχιστο η καταστροφή? Δε νομίζω διότι κάτι θα είχαμε ακούσει με τα ΜΜΕ που διαθέτουμε τα οποία δεν κρατάνε τίποτα κρυφό, κάτι που αποδεικνύεται κι απ' το γεγονός ότι μόλις χθες που ανέλαβε η ΕΥΠ το πληροφορηθήκαμε αμέσως....
Σάββατο 25 Αυγούστου 2007
Φωτιά
Άσχετο μέχρι στιγμής το θέμα αυτό με την Ιθάκη και ελπίζω να παραμείνει άσχετο αλλά είναι τέτοιο το μέγεθος της καταστροφής που νομίζω κανείς δε μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο παρά τις ζωές, τις περιουσίες, τα δάση, την οικονομία των τόπων που έχουν παραδοθεί στις φλόγες. Έχουμε βιώσει κι εμείς την καταστροφή στο νησί μας και το αγνάντεμα της φλόγας από μακριά, ένα αγνάντεμα αγωνιώδες που αναμένει να δει την κατεύθυνση της κι αν θα απειλήσει το σπίτι σου και συμπάσχουμε! Κουράγιο συνάνθρωποι, κουράγιο!
Βλάκες και προδότες, τρελλοί και οικοπεδοφάγοι, παρανοϊκοί και ηλίθιοι έχουν βαλθεί να καταστρέψουν άθελα τους ή ηθελημένα αυτόν τον δύσμοιρο τόπο που δυστυχώς είναι στα χέρια ενός λαού ο οποίος δεν αξίζει να κατοικεί σε κανένα άλλο τόπο παρά σε κάποια άνυδρη στέπα της Μογγολίας, στη Σαχάρα ή στη Σιβηρία!
Το σίγουρο είναι ότι μέσα στις διάφορες πυρκαγιές που έχουν αρχίσει λόγω της συνήθους νεοελληνικής βλακείας, λόγω της αίσθησης μας ότι τα ξέρουμε όλα και είμαστε μάγκες και ελέγχουμε την κατάσταση (όπως η ηλίθια βρωμόγρια στη Ζαχάρω που έβαλε φωτιά να κάψει τα χόρτα με ανέμους 8 μποφόρ και 40 βαθμούς θερμοκρασία ή κάποιοι άλλοι που έκαναν οξυγονοκολλήσεις...), υπάρχουν πάρα πολλές εστίες ανάφλεξης που δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να άρχισαν σε διάφορες περιοχές της χώρας με μικρή διαφορά ώρας κατά τη διάρκεια της νύχτας! Όπως επίσης δεν εξηγείται με τίποτα το ότι αρκετές εξ αυτών είναι σε δύσβατες περιοχές που -τί διάολο!- δε μπορεί κανείς να πάει να χτίσει ούτε να στείλει τα κοπάδια του να βοσκήσουν αλλά ούτε και να καλλιεργήσει!
Να είναι πολιτικοί οι λόγοι? Σίγουρα παίζει και αυτό διότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες κάθε που θα έχουμε εκλογές αυξάνεται ο αριθμός των πυρκαγιών! Να είναι ο κύριος και υπεράνω όλων λόγος αυτός? Να ισχύει ότι υπάρχει εδώ και καιρό οργανωμένο σχέδιο φθοράς της κυβέρνησης με σκοπό να ροκανίσει τη διαφορά στις δημοσκοπήσεις, ένα σχέδιο που γιγαντώθηκε μόλις έγινε γνωστή η ημερομηνία εκλογών? Ακραία θεωρία συνωμοσίας? Δε μπορώ να πω ότι με αφήνει αδιάφορο αυτή η σκέψη και δε νομίζω ότι δεν εμπεριέχει ψήγματα πραγματικότητας, απλά είναι δύσκολο ακόμη και τώρα να συλλάβει κανείς το μέγεθος της προδοσίας της χώρας!
Μια άλλη πιθανότητα που δε θα ήθελα με τίποτα να πιστέψω είναι το να έγινε αρρωστημένη μόδα η όλη φάση! Να είδε δηλαδή ο κάθε καραγκιόζης πονηρίδης ανά την Ελλάδα ότι άναψαν κάποιοι φωτιές και να βρήκε κι αυτός την ευκαιρία να βάλει φωτιά! Δε θέλω να το πιστέψω διότι μετά η ήδη χαμηλή εκτίμηση μου για τον λαό αυτό θα εξαφανιζόταν τελείως και θα οδηγούμουν στο συμπέρασμα ότι μεγάλο μέρος μας έχει καταντήσει ένα άδειο κουφάρι όπως πολύς κόσμος στις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες, ένα κουφάρι άμυαλο το οποίο μπορεί να προβεί στο χειρότερο έγκλημα απλώς και μόνο για να δηλώσει την ύπαρξη του. Είμαστε ένοχοι για τα περισσότερα δεινά μας, είμαστε κακομαθημένοι και με πολλά ελαττώματα, αλλά αυτό θα άγγιζε σχεδόν τη φημολογούμενη συνολική ευθύνη των Γερμανών στον πόλεμο, όπου όπως εικάζεται αρκετοί εξ αυτών γνώριζαν τί συνέβαινε! Μιλάμε δηλαδή για σενάρια Twin Peaks και βάλε......!
Εννοείται φυσικά πως οι ευθύνες των κυβερνώντων είναι τεράστιες. Διότι ανεξαρτήτως των αιτιών, όλα αυτά, σε συνδυασμό με την συνήθη ελληνική προχειρότητα και ανοργανωσιά των υπευθύνων, οδήγησαν σε ένα αποτέλεσμα που θυμίζει χειρότερο σενάριο της Θεωρίας του Χάους και της επιστήμη της Στατιστικής σύμφωνα με την οποία πάντα θα υπάρχει έστω και μία περίπτωση να μη μείνει ούτε ένα δέντρο σε όλη την επικράτεια!
Κι έχεις μετά τους πολιτικάντηδες, ειδικά των δύο μεγάλων κομμάτων να λένε τα δικά τους. Έχεις τον γραφικό Γιωργάκη που αν τον ρωτήσεις πόσα γράμματα έχει η ελληνική αλφαβήτα δεν θα ξέρει ενώ την αγγλική την ξέρει και ανάποδα, που αν τον ρωτήσεις πού είναι η Δραπετσώνα θα νομίζει ότι δραπέτευσαν κάποιοι απ' τη Ριτσώνα, να βγαίνει και να λέει ότι η ΝΔ μετέτρεψε την Ελλάδα σε ανοχύρωτη πολιτεία. Προφανώς όταν ήταν τα Πασόκια πάνω η Ελλάδα ήταν οχυρωμένη σαν αστακός Γιωργάκη, σωστά? Εσύ δε, είχες προβεί θυμάμαι σε αλεπάλληλα διαβήματα για την προστασία του περιβάλλοντος. Α ρε Γιωργάκη........στο Καρναβάλι της Πάτρας θα ήσουν σίγουρα το καλύτερο άρμα.
Έχεις απ' την άλλη τον Κωστάκη, να βγαίνει σαν τον Μπους και να κάνει διαγγέλματα, με αυτό το γνωστό επιτηδευμένα συνοφρυωμένο ύφος που απέκτησε μέσω των image makers (το πακέτο εκμάθησης της ηθοποιίας είχε δώρο τις επιτηδευμένες κινήσεις του χεριών) και μέσω του οποίου προσπαθεί να αναδείξει μια πολιτική σοβαρότητα που δεν υπάρχει να μιλάει για οργανωμένα σχέδια και........ας μην το πω καλύτερα. Πού είναι ρε Κωστάκη οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης σου εδώ και τρισήμιση χρόνια για τα δάση? Τί κονδύλια έδωκες? Τί νόμους πέρασες για την προστασία τους? Άντε Κωστάκη μου να φας ένα μπακλαβά και μετά να πιάσεις καμμιά δουλίτσα, κανονική όμως αυτή τη φορά. Πάρε και τον Γιωργάκη μαζί και όσα λαμόγια έχετε μαζέψει στις φράξιες σας και δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο. Άντε να σας χαρώ μπας και σωθεί η χώρα από κηφήνες και προσφέρετε το ένα και μοναδικό έργο που μπορείτε να προσφέρετε στην πολιτική!
Ο μόνος σοβαρός πολιτικός λόγος που άκουσα όλες αυτές τις μέρες ήταν απ' τον Μπογιόπουλο του ΚΚΕ. Καλά τους τα είπε στον ΑΛΦΑ σήμερα και μου έκανε εντύπωση που δεν τον διέκοψαν όση ώρα μιλούσε (και ήταν αρκετή) ούτε ο Τράγκας, ούτε ο Χ"Νικολάου, ούτε όμως και ο Μπίστης (άλλος μεγάλος πολιτικός ανήρ) αλλά ούτε και ο Νεοδημοκράτης (δεν θυμάμαι όνομα). Τα ερωτήματα που έθεσε ήταν καίρια, διότι όντως, ποιός ο λόγος να γίνει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών όταν οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ψήφισαν νόμους και τροπολογίες που δίνουν πρόσφορο έδαφος στους καταπατητές? Ποιός ο λόγος απ' τη στιγμή που δεκαπέντε χρόνια τώρα για κάθε 11 στρέμματα καμμένου δάσους αναδασώνεται το ένα? Ποιός ο λόγος όταν υπάρχουν -σύμφωνα με το λεγόμενα του- τόσες Mercedes και Porsche ενώ δεν υπάρχουν νοσοκομειακά και πυροσβεστικά οχήματα? Διότι -ρωτώ εγώ- ποιοί κυβέρνησαν την Ελλάδα τόσα χρόνια? Τις τελευταίες 3 δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τους πρασινοφρουρούς να έχουν τη μερίδα του λέοντος. Τί έκαναν όλοι αυτοί και ειδικά τα Πασόκια που υποτίθεται είχαν αριστερές-κεντροαριστερές καταβολές? Τίποτα. Πήδηξαν την Ελλάδα, αυτό έκαναν και κοίταξαν πως θα μαγειρεύουν τους δείκτες στην Ευρωπαϊκη Ένωση για να καρπώνονται τα πακέτα στήριξης και να τα δίνουν στους 5-10 μεγαλοκαρχαρίες που βρίσκονται κάτω από κάθε πέτρα.
Κάνω λάθος κύριοι? Σας κατηγορώ αδίκως? Ας το πάρουμε αλλιώς λοιπόν. Για ποιό λόγο τόσα χρόνια δεν έχει γίνει επίσημη καταγραφή των δασών? Γιατί άργησε τόσο το Κτηματολόγιο και είμαστε η μοναδική ίσως ευρωπαϊκή χώρα που δεν γνωρίσει τί και πώς συμβαίνει με τα εδάφη της?
Προδότες όλοι λοιπόν. Κι αυτοί που βάζουν εσκεμμένα τις φωτιές αλλά και οι πολιτικοί που τους επιτρέπουν ή ολιγωρούν αλλά και αυτοί που τους ψηφίζουν αυτούς τους πολιτικούς. Εν ολίγοις, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει προδώσει τη χώρα του διότι έμμεσα ή άμεσα στηρίζει τη διαφθορά, την ανομία, την αναρχία, την ανισότητα, την αλητεία! Ψηφίστε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ Ελληνάρες. Ξαναψηφίστε τους, δώστε τους πάλι 80%, δώστε τους την αυτοδυναμία, δώστε την δυνατότητα στους μεν να......"συνεχίσουν το έργο που άρχισαν" ή στους δε να........"κάνουν μια νέα αρχή παρακάμπτοντας 3 χρόνια οπισθοδρόμησης". Δε βαρεθήκατε την κοροϊδία? Δεν την βαρεθήκατε?
Θα έπρεπε όλοι μας, εφόσον δε θέλουμε να ψηφίσουμε οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός από τους δύο μεγάλους και κάποια μικρά φασιστοειδή πράσινων ή μπλε αποχρώσεων που έχουν ξεμυτίσει τα τελευταία χρόνια, να πάρουμε ένα ψηφοδέλτιο και να γράψουμε πάνω "ΦΩΤΙΑ" και να το ρίξουμε. Ή, ακόμη καλύτερα μια φωτογραφία απ' τις φλόγες. Αυτή θα ήταν η καλύτερη ψήφος!
Και κάτι άλλο : Δε θέλω να παίξω με τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν σπίτια κοντά σε δασικές περιοχές. Απλά αναρωτιέμαι : Πόσα εξ αυτών ήταν νόμιμα? Πόσα απ' τα σπίτια που είδαμε στις εικόνες στην Πεντέλη δεν ήταν αυθαίρετα ή δεν είχαν νομιμοποιηθεί με παράνομο τρόπο? Διότι μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το να βλέπω στην άκρη σχεδόν της δασικής έκτασης πολυκατοικίες! Εν ολίγοις, όσο σκληρό κι αν ακουστεί αυτό, δεν λυπάμαι όποιον είχε γνώση του τί σημαίνει το χτίσιμο ή η αγορά οικίας σε τέτοια περιοχή!
Α ρε Ελλάδα..........σε τί χέρια έπεσες!
Βλάκες και προδότες, τρελλοί και οικοπεδοφάγοι, παρανοϊκοί και ηλίθιοι έχουν βαλθεί να καταστρέψουν άθελα τους ή ηθελημένα αυτόν τον δύσμοιρο τόπο που δυστυχώς είναι στα χέρια ενός λαού ο οποίος δεν αξίζει να κατοικεί σε κανένα άλλο τόπο παρά σε κάποια άνυδρη στέπα της Μογγολίας, στη Σαχάρα ή στη Σιβηρία!
Το σίγουρο είναι ότι μέσα στις διάφορες πυρκαγιές που έχουν αρχίσει λόγω της συνήθους νεοελληνικής βλακείας, λόγω της αίσθησης μας ότι τα ξέρουμε όλα και είμαστε μάγκες και ελέγχουμε την κατάσταση (όπως η ηλίθια βρωμόγρια στη Ζαχάρω που έβαλε φωτιά να κάψει τα χόρτα με ανέμους 8 μποφόρ και 40 βαθμούς θερμοκρασία ή κάποιοι άλλοι που έκαναν οξυγονοκολλήσεις...), υπάρχουν πάρα πολλές εστίες ανάφλεξης που δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να άρχισαν σε διάφορες περιοχές της χώρας με μικρή διαφορά ώρας κατά τη διάρκεια της νύχτας! Όπως επίσης δεν εξηγείται με τίποτα το ότι αρκετές εξ αυτών είναι σε δύσβατες περιοχές που -τί διάολο!- δε μπορεί κανείς να πάει να χτίσει ούτε να στείλει τα κοπάδια του να βοσκήσουν αλλά ούτε και να καλλιεργήσει!
Να είναι πολιτικοί οι λόγοι? Σίγουρα παίζει και αυτό διότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες κάθε που θα έχουμε εκλογές αυξάνεται ο αριθμός των πυρκαγιών! Να είναι ο κύριος και υπεράνω όλων λόγος αυτός? Να ισχύει ότι υπάρχει εδώ και καιρό οργανωμένο σχέδιο φθοράς της κυβέρνησης με σκοπό να ροκανίσει τη διαφορά στις δημοσκοπήσεις, ένα σχέδιο που γιγαντώθηκε μόλις έγινε γνωστή η ημερομηνία εκλογών? Ακραία θεωρία συνωμοσίας? Δε μπορώ να πω ότι με αφήνει αδιάφορο αυτή η σκέψη και δε νομίζω ότι δεν εμπεριέχει ψήγματα πραγματικότητας, απλά είναι δύσκολο ακόμη και τώρα να συλλάβει κανείς το μέγεθος της προδοσίας της χώρας!
Μια άλλη πιθανότητα που δε θα ήθελα με τίποτα να πιστέψω είναι το να έγινε αρρωστημένη μόδα η όλη φάση! Να είδε δηλαδή ο κάθε καραγκιόζης πονηρίδης ανά την Ελλάδα ότι άναψαν κάποιοι φωτιές και να βρήκε κι αυτός την ευκαιρία να βάλει φωτιά! Δε θέλω να το πιστέψω διότι μετά η ήδη χαμηλή εκτίμηση μου για τον λαό αυτό θα εξαφανιζόταν τελείως και θα οδηγούμουν στο συμπέρασμα ότι μεγάλο μέρος μας έχει καταντήσει ένα άδειο κουφάρι όπως πολύς κόσμος στις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες, ένα κουφάρι άμυαλο το οποίο μπορεί να προβεί στο χειρότερο έγκλημα απλώς και μόνο για να δηλώσει την ύπαρξη του. Είμαστε ένοχοι για τα περισσότερα δεινά μας, είμαστε κακομαθημένοι και με πολλά ελαττώματα, αλλά αυτό θα άγγιζε σχεδόν τη φημολογούμενη συνολική ευθύνη των Γερμανών στον πόλεμο, όπου όπως εικάζεται αρκετοί εξ αυτών γνώριζαν τί συνέβαινε! Μιλάμε δηλαδή για σενάρια Twin Peaks και βάλε......!
Εννοείται φυσικά πως οι ευθύνες των κυβερνώντων είναι τεράστιες. Διότι ανεξαρτήτως των αιτιών, όλα αυτά, σε συνδυασμό με την συνήθη ελληνική προχειρότητα και ανοργανωσιά των υπευθύνων, οδήγησαν σε ένα αποτέλεσμα που θυμίζει χειρότερο σενάριο της Θεωρίας του Χάους και της επιστήμη της Στατιστικής σύμφωνα με την οποία πάντα θα υπάρχει έστω και μία περίπτωση να μη μείνει ούτε ένα δέντρο σε όλη την επικράτεια!
Κι έχεις μετά τους πολιτικάντηδες, ειδικά των δύο μεγάλων κομμάτων να λένε τα δικά τους. Έχεις τον γραφικό Γιωργάκη που αν τον ρωτήσεις πόσα γράμματα έχει η ελληνική αλφαβήτα δεν θα ξέρει ενώ την αγγλική την ξέρει και ανάποδα, που αν τον ρωτήσεις πού είναι η Δραπετσώνα θα νομίζει ότι δραπέτευσαν κάποιοι απ' τη Ριτσώνα, να βγαίνει και να λέει ότι η ΝΔ μετέτρεψε την Ελλάδα σε ανοχύρωτη πολιτεία. Προφανώς όταν ήταν τα Πασόκια πάνω η Ελλάδα ήταν οχυρωμένη σαν αστακός Γιωργάκη, σωστά? Εσύ δε, είχες προβεί θυμάμαι σε αλεπάλληλα διαβήματα για την προστασία του περιβάλλοντος. Α ρε Γιωργάκη........στο Καρναβάλι της Πάτρας θα ήσουν σίγουρα το καλύτερο άρμα.
Έχεις απ' την άλλη τον Κωστάκη, να βγαίνει σαν τον Μπους και να κάνει διαγγέλματα, με αυτό το γνωστό επιτηδευμένα συνοφρυωμένο ύφος που απέκτησε μέσω των image makers (το πακέτο εκμάθησης της ηθοποιίας είχε δώρο τις επιτηδευμένες κινήσεις του χεριών) και μέσω του οποίου προσπαθεί να αναδείξει μια πολιτική σοβαρότητα που δεν υπάρχει να μιλάει για οργανωμένα σχέδια και........ας μην το πω καλύτερα. Πού είναι ρε Κωστάκη οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης σου εδώ και τρισήμιση χρόνια για τα δάση? Τί κονδύλια έδωκες? Τί νόμους πέρασες για την προστασία τους? Άντε Κωστάκη μου να φας ένα μπακλαβά και μετά να πιάσεις καμμιά δουλίτσα, κανονική όμως αυτή τη φορά. Πάρε και τον Γιωργάκη μαζί και όσα λαμόγια έχετε μαζέψει στις φράξιες σας και δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο. Άντε να σας χαρώ μπας και σωθεί η χώρα από κηφήνες και προσφέρετε το ένα και μοναδικό έργο που μπορείτε να προσφέρετε στην πολιτική!
Ο μόνος σοβαρός πολιτικός λόγος που άκουσα όλες αυτές τις μέρες ήταν απ' τον Μπογιόπουλο του ΚΚΕ. Καλά τους τα είπε στον ΑΛΦΑ σήμερα και μου έκανε εντύπωση που δεν τον διέκοψαν όση ώρα μιλούσε (και ήταν αρκετή) ούτε ο Τράγκας, ούτε ο Χ"Νικολάου, ούτε όμως και ο Μπίστης (άλλος μεγάλος πολιτικός ανήρ) αλλά ούτε και ο Νεοδημοκράτης (δεν θυμάμαι όνομα). Τα ερωτήματα που έθεσε ήταν καίρια, διότι όντως, ποιός ο λόγος να γίνει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών όταν οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ψήφισαν νόμους και τροπολογίες που δίνουν πρόσφορο έδαφος στους καταπατητές? Ποιός ο λόγος απ' τη στιγμή που δεκαπέντε χρόνια τώρα για κάθε 11 στρέμματα καμμένου δάσους αναδασώνεται το ένα? Ποιός ο λόγος όταν υπάρχουν -σύμφωνα με το λεγόμενα του- τόσες Mercedes και Porsche ενώ δεν υπάρχουν νοσοκομειακά και πυροσβεστικά οχήματα? Διότι -ρωτώ εγώ- ποιοί κυβέρνησαν την Ελλάδα τόσα χρόνια? Τις τελευταίες 3 δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τους πρασινοφρουρούς να έχουν τη μερίδα του λέοντος. Τί έκαναν όλοι αυτοί και ειδικά τα Πασόκια που υποτίθεται είχαν αριστερές-κεντροαριστερές καταβολές? Τίποτα. Πήδηξαν την Ελλάδα, αυτό έκαναν και κοίταξαν πως θα μαγειρεύουν τους δείκτες στην Ευρωπαϊκη Ένωση για να καρπώνονται τα πακέτα στήριξης και να τα δίνουν στους 5-10 μεγαλοκαρχαρίες που βρίσκονται κάτω από κάθε πέτρα.
Κάνω λάθος κύριοι? Σας κατηγορώ αδίκως? Ας το πάρουμε αλλιώς λοιπόν. Για ποιό λόγο τόσα χρόνια δεν έχει γίνει επίσημη καταγραφή των δασών? Γιατί άργησε τόσο το Κτηματολόγιο και είμαστε η μοναδική ίσως ευρωπαϊκή χώρα που δεν γνωρίσει τί και πώς συμβαίνει με τα εδάφη της?
Προδότες όλοι λοιπόν. Κι αυτοί που βάζουν εσκεμμένα τις φωτιές αλλά και οι πολιτικοί που τους επιτρέπουν ή ολιγωρούν αλλά και αυτοί που τους ψηφίζουν αυτούς τους πολιτικούς. Εν ολίγοις, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει προδώσει τη χώρα του διότι έμμεσα ή άμεσα στηρίζει τη διαφθορά, την ανομία, την αναρχία, την ανισότητα, την αλητεία! Ψηφίστε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ Ελληνάρες. Ξαναψηφίστε τους, δώστε τους πάλι 80%, δώστε τους την αυτοδυναμία, δώστε την δυνατότητα στους μεν να......"συνεχίσουν το έργο που άρχισαν" ή στους δε να........"κάνουν μια νέα αρχή παρακάμπτοντας 3 χρόνια οπισθοδρόμησης". Δε βαρεθήκατε την κοροϊδία? Δεν την βαρεθήκατε?
Θα έπρεπε όλοι μας, εφόσον δε θέλουμε να ψηφίσουμε οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός από τους δύο μεγάλους και κάποια μικρά φασιστοειδή πράσινων ή μπλε αποχρώσεων που έχουν ξεμυτίσει τα τελευταία χρόνια, να πάρουμε ένα ψηφοδέλτιο και να γράψουμε πάνω "ΦΩΤΙΑ" και να το ρίξουμε. Ή, ακόμη καλύτερα μια φωτογραφία απ' τις φλόγες. Αυτή θα ήταν η καλύτερη ψήφος!
Και κάτι άλλο : Δε θέλω να παίξω με τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν σπίτια κοντά σε δασικές περιοχές. Απλά αναρωτιέμαι : Πόσα εξ αυτών ήταν νόμιμα? Πόσα απ' τα σπίτια που είδαμε στις εικόνες στην Πεντέλη δεν ήταν αυθαίρετα ή δεν είχαν νομιμοποιηθεί με παράνομο τρόπο? Διότι μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το να βλέπω στην άκρη σχεδόν της δασικής έκτασης πολυκατοικίες! Εν ολίγοις, όσο σκληρό κι αν ακουστεί αυτό, δεν λυπάμαι όποιον είχε γνώση του τί σημαίνει το χτίσιμο ή η αγορά οικίας σε τέτοια περιοχή!
Α ρε Ελλάδα..........σε τί χέρια έπεσες!
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007
Σύνδεση Ιθάκης με Κεφαλλονιά και Λευκάδα
Είχα κατά νου να κάνω ένα σύντομο ταξιδάκι, μια μονοήμερη εκδρομή στη Λευκάδα για να δω ξανά μετά από αρκετό καιρό τους εκπληκτικούς Εγκρεμνούς. Θυμόμουν ότι το καραβάκι φεύγει από Φρίκες και πηγαίνει Βασιλική (ή Νυδρί) ενώ το δρομολόγιο περιλαμβάνει και το Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς.
Περιττό να πω ότι απογοητεύθηκα : Όχι μόνον τα δρομολόγια για και από Ιθάκη ήταν ελάχιστα αλλά και πανάκριβα! 27 ευρώ το αυτοκίνητο και 6 ευρώ κατ' άτομο μόνο για μία διαδρομή! Εν ολίγοις, για 4 επιβαίνοντες, μια μονοήμερη κοστίζει 102 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι το ταξίδι για τη Λευκάδα από Αθήνα κοστίζει λιγότερο απ' ότι από την Ιθάκη!
Όσον αφορά τη σύνδεση με την Κεφαλλονιά, τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα, άλλωστε η Σάμη από τον Πίσω Αετό είναι 30-35 λεπτά διαδρομή. Όμως και εδώ, βλέποντας κανείς τις ώρες των δρομολογίων, διαπιστώνει πως κάποια δρομολόγια σχεδόν συμπίπτουν με το δρομολόγιο του πλοίου του Στρίντζη, οπότε.....
Θεωρώ πως μαζί με τις υποδομές, η καλή σύνδεση με τις γύρω περιοχές είναι το Α και το Ω για την τουριστική ανάπτυξη ενός τόπου κα εάν δεν υπάρχει αυτό, τότε δεν μπορεί κανείς να προσδοκά πολλά. Άσε που αν λάβουμε υπ' όψιν ότι η Ιθάκη δεν διαθέτει νοσοκομείο παρά μόνο ένα κέντρο υγείας, τα έκτακτα περιστατικά δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν άμεσα. Αν έχεις τύχη διάβαινε δηλαδή, μια κατάσταση που ήταν ακόμη χειρότερη στο παρελθόν όταν η διαδρομή ήταν πιό χρονοβόρα και τα δρομολόγια λιγότερα (μία από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του είναι να βλέπει ένα παιδάκι να ψυχορραγεί στην μέση του δρόμου με όλη την πόλη σχεδόν γύρω του επειδή έκατσε στο λαιμό του ένα παιχνιδάκι από εκείνα τα αλήστου μνήμης καταραμένα παιδικά παγωτά Lucky Cup και του έφραξε την αναπνευστική οδό. Δυστυχώς το παιδάκι εξέπνευσε........δεν πρόλαβαν να το μεταφέρουν στην Κεφαλλονιά!)
Περιττό να πω ότι απογοητεύθηκα : Όχι μόνον τα δρομολόγια για και από Ιθάκη ήταν ελάχιστα αλλά και πανάκριβα! 27 ευρώ το αυτοκίνητο και 6 ευρώ κατ' άτομο μόνο για μία διαδρομή! Εν ολίγοις, για 4 επιβαίνοντες, μια μονοήμερη κοστίζει 102 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι το ταξίδι για τη Λευκάδα από Αθήνα κοστίζει λιγότερο απ' ότι από την Ιθάκη!
Όσον αφορά τη σύνδεση με την Κεφαλλονιά, τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα, άλλωστε η Σάμη από τον Πίσω Αετό είναι 30-35 λεπτά διαδρομή. Όμως και εδώ, βλέποντας κανείς τις ώρες των δρομολογίων, διαπιστώνει πως κάποια δρομολόγια σχεδόν συμπίπτουν με το δρομολόγιο του πλοίου του Στρίντζη, οπότε.....
Θεωρώ πως μαζί με τις υποδομές, η καλή σύνδεση με τις γύρω περιοχές είναι το Α και το Ω για την τουριστική ανάπτυξη ενός τόπου κα εάν δεν υπάρχει αυτό, τότε δεν μπορεί κανείς να προσδοκά πολλά. Άσε που αν λάβουμε υπ' όψιν ότι η Ιθάκη δεν διαθέτει νοσοκομείο παρά μόνο ένα κέντρο υγείας, τα έκτακτα περιστατικά δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν άμεσα. Αν έχεις τύχη διάβαινε δηλαδή, μια κατάσταση που ήταν ακόμη χειρότερη στο παρελθόν όταν η διαδρομή ήταν πιό χρονοβόρα και τα δρομολόγια λιγότερα (μία από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του είναι να βλέπει ένα παιδάκι να ψυχορραγεί στην μέση του δρόμου με όλη την πόλη σχεδόν γύρω του επειδή έκατσε στο λαιμό του ένα παιχνιδάκι από εκείνα τα αλήστου μνήμης καταραμένα παιδικά παγωτά Lucky Cup και του έφραξε την αναπνευστική οδό. Δυστυχώς το παιδάκι εξέπνευσε........δεν πρόλαβαν να το μεταφέρουν στην Κεφαλλονιά!)
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007
Πρόσβαση...
Η μετάβαση στο νησί (κλικ στον χάρτη στο κέντρο της σελίδας) γίνεται κυρίως μέσω της γραμμής του Στρίντζη απ' την Πάτρα, η οποία πιάνει πρώτα Κεφαλλονιά (Σάμη) και καταλήγει στην Ιθάκη στον Πίσω Αετό.
(σημ. : ο συγκεκριμένος σύνδεσμος παρατέθηκε λόγω της πολύ καλής δουλειάς που έχει γίνει
και δεν έχει ως σκοπό του την διαφήμιση). Μόνον το βραδινό δρομολόγιο μπαίνει πλέον στο Βαθύ, κάτι που έχει τα καλά του και τα κακά του διότι ναι μεν μειώθηκε η κίνηση και η ρύπανση του κεντρικού λιμανιού αλλά έχασε ο επισκέπτης την ευκαιρία να βιώσει μια εμπειρία που είχαμε βιώσει όλοι μας παλαιότερα, την είσοδο στο ν πανέμορφο κόλπο που είναι χτισμένο το Βαθύ ενώ -το χειρότερο- πλέον ρυπαίνεται ο πανέμορφος κόλπος του Πίσω Αετού με τον εκπληκτικής ομορφιάς βυθό του.
Θυμάμαι παλιότερα, μικρός, όταν δεν θυμόμασταν δηλαδή τόσο καθαρά κάθε πτυχή του νησιού, βάζαμε στοιχήματα με τα ξαδέρφια μου γύρω από το σε ποιά στροφή ήταν η είσοδος. Ήταν τόσο μεγάλος ο κύκλος που έκανε το καράβι με συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης, που όλοι οι αδαείς αλλά και τα πιτσιρίκια πάντα μπερδεύονταν, κάτι που βέβαια μεγάλωνε την ικανοποίηση όλων όταν μετά από αρκετή αναμονή/προσμονή, αποκαλύπτονταν μπροστά σου τα πρώτα σπίτια, το Λαζαρέτο και όλος ο οικισμός. Πραγματικά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό το βραδινό να παρέμενε στον Πίσω Αετό ενώ το απογευματινό θα ήταν στο Βαθύ, το σίγουρο είναι πως θα το προτιμούσα.
4 ώρες περίπου πλέον η διαδρομή. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που κάναμε 6 και 7 ώρες..........πόσο βαριόμασταν! Ατελείωτο το ταξίδι με μόνη όαση τους ηλεκτρονικούς θεούς των invaders στους οποίους όλοι μας είχαμε κάνει αμέτρητες θυσίες υπό μορφή κερμάτων.....
Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι δεν είναι εύκολο και αποκλείει τη δυνατότητα να πας για ένα Σαββατοκύριακο μια και το τελευταίο -το νυχτερινό δηλαδή- δρομολόγιο από Πάτρα, είναι στις 8μιση. Αν βάλουμε μέσα και τις καθυστερήσεις, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να φτάνει κανείς στο Βαθύ μετά τις 1 το πρωί του Σαββάτου (κι αυτό όχι πάντα, ανάλογα με την εποχή). Αν υπολογίσουμε δε κι ότι από Ιθάκη για Πάτρα, την Κυριακή το καράβι φεύγει στις 4 το απόγευμα (κι αυτό χωρίς να λάβουμε πάλι υπ' όψιν μας τις καθυστερήσεις του Στρίντζη τις οποίες έχω βιώσει προσωπικά μένοντας για αρκετή ώρα στο λιοπύρι της κατηφοριάς του Πίσω Αετού με μωρό παιδί στο αυτοκίνητο που έκλαιγε συνεχώς διότι δεν άντεχε άλλο την ακινησία και γέρους ανθρώπους με πρόβλημα νεφρών), τότε..........καλή ψυχή! Κάτω από μια βδομαδούλα δεν έχει κατά την άποψη μου νόημα να επισκέπτεται κανείς το νησί εκτός κι αν πρόκειται για δουλειά.
Δυστυχώς, χρόνια τώρα η Ιθάκη αποτελεί σχεδόν άγονη γραμμή και αυτό δεν αποδεικνύεται μόνον από την προσβαση σε αυτήν αλλά και σε πολλούς άλλους παράγοντες όπως η υγεία, τα κονδύλια που πάνε στους γείτονες, κλπ κλπ στα οποία θα αναφερθώ εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή. Εδώ, μιλάμε για την ακτοπλοϊκή σύνδεση και το γεγονός ότι παρ' όλο που όλα τα δρομολόγια είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των γειτόνων μας και του μεγαλύτερου αριθμητικά τουρισμού τους, οι υπεύθυνοι της γραμμής προφανώς θεωρούν πως κάνουν και χάρη στους Θιακούς που διατηρούν μια μη αρκετά προσοδοφόρα γραμμή (αυτό μου είχε αναφερθεί από πρόσωπο του στενού περιβάλλοντος του πλοιοκτήτη πριν λίγα χρόνια, διανθισμένο επεξηγηση πως εξυπηρετούν όποτε μπορούν, πηγαίνουν αρρώστους στην Κεφαλλονιά, κλπ κλπ). Τί να κάνουμε κύριοι Έλληναι εφοπλισταί-ακτοπλόοι? Σ' αυτή τη ζωή δεν μπορεί μόνο ν' αρπάς, πρέπει να δίνεις και κάτι πίσω στην τοπική κοινωνία. Κάντε μια αίτηση στο Δήμαρχο να στήσει ανδριάντα στην κεντρική πλατεία για την ευεργεσία που κάνετε και δίνετε μερικές θέσεις στους Θιακούς (με το αζημίωτο φυσικά, ένα κατοστάρικο πλήρωσα για το αμάξι πήγαινε-έλα στην Πάτρα τις προάλλες και άλλο ένα 30άρι το άτομο επίσης για μετάβαση και επιστροφή).
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι μετάβασης, όπως μέσω Αστακού. Απ' όσο ξέρω όμως, μιλάμε για κατώτερου επιπέδου πλοία απ' το Κεφαλονιά, ενώ αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι στην ουσία δεν κερδίζεις από άποψη χρόνου, δεν νομίζω ότι υπερέχει σαν επιλογή αυτής της Πάτρας.
Δυστυχώς, δεν δούλεψε τελικά η γραμμή με τα υδροπλάνα που έλεγαν. Κρίμα πραγματικά διότι για κάποιον που ταξιδεύει χωρίς αυτοκίνητο, θα ήταν η καλύτερη λύση και θα έδινε τη δυνατότητα για υψηλότερο αριθμό επισκεπτών στο νησί τα Σαββατοκύριακα. Έχομεν μόνον ένα ελικοδρόμιον το οποίο φτιάχτηκε πριν μερικά χρόνια και είναι για ελικόφτερα, που ελικοφτερίζουν και πετούν στο χωριό της Ανωγής όπου και βρίσκεται.
Σε επόμενο ποστ θα αναφερθώ στη σύνδεση με Κεφαλλονιά και Λευκάδα.....
(σημ. : ο συγκεκριμένος σύνδεσμος παρατέθηκε λόγω της πολύ καλής δουλειάς που έχει γίνει
και δεν έχει ως σκοπό του την διαφήμιση). Μόνον το βραδινό δρομολόγιο μπαίνει πλέον στο Βαθύ, κάτι που έχει τα καλά του και τα κακά του διότι ναι μεν μειώθηκε η κίνηση και η ρύπανση του κεντρικού λιμανιού αλλά έχασε ο επισκέπτης την ευκαιρία να βιώσει μια εμπειρία που είχαμε βιώσει όλοι μας παλαιότερα, την είσοδο στο ν πανέμορφο κόλπο που είναι χτισμένο το Βαθύ ενώ -το χειρότερο- πλέον ρυπαίνεται ο πανέμορφος κόλπος του Πίσω Αετού με τον εκπληκτικής ομορφιάς βυθό του.
Θυμάμαι παλιότερα, μικρός, όταν δεν θυμόμασταν δηλαδή τόσο καθαρά κάθε πτυχή του νησιού, βάζαμε στοιχήματα με τα ξαδέρφια μου γύρω από το σε ποιά στροφή ήταν η είσοδος. Ήταν τόσο μεγάλος ο κύκλος που έκανε το καράβι με συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης, που όλοι οι αδαείς αλλά και τα πιτσιρίκια πάντα μπερδεύονταν, κάτι που βέβαια μεγάλωνε την ικανοποίηση όλων όταν μετά από αρκετή αναμονή/προσμονή, αποκαλύπτονταν μπροστά σου τα πρώτα σπίτια, το Λαζαρέτο και όλος ο οικισμός. Πραγματικά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό το βραδινό να παρέμενε στον Πίσω Αετό ενώ το απογευματινό θα ήταν στο Βαθύ, το σίγουρο είναι πως θα το προτιμούσα.
4 ώρες περίπου πλέον η διαδρομή. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που κάναμε 6 και 7 ώρες..........πόσο βαριόμασταν! Ατελείωτο το ταξίδι με μόνη όαση τους ηλεκτρονικούς θεούς των invaders στους οποίους όλοι μας είχαμε κάνει αμέτρητες θυσίες υπό μορφή κερμάτων.....
Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι δεν είναι εύκολο και αποκλείει τη δυνατότητα να πας για ένα Σαββατοκύριακο μια και το τελευταίο -το νυχτερινό δηλαδή- δρομολόγιο από Πάτρα, είναι στις 8μιση. Αν βάλουμε μέσα και τις καθυστερήσεις, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να φτάνει κανείς στο Βαθύ μετά τις 1 το πρωί του Σαββάτου (κι αυτό όχι πάντα, ανάλογα με την εποχή). Αν υπολογίσουμε δε κι ότι από Ιθάκη για Πάτρα, την Κυριακή το καράβι φεύγει στις 4 το απόγευμα (κι αυτό χωρίς να λάβουμε πάλι υπ' όψιν μας τις καθυστερήσεις του Στρίντζη τις οποίες έχω βιώσει προσωπικά μένοντας για αρκετή ώρα στο λιοπύρι της κατηφοριάς του Πίσω Αετού με μωρό παιδί στο αυτοκίνητο που έκλαιγε συνεχώς διότι δεν άντεχε άλλο την ακινησία και γέρους ανθρώπους με πρόβλημα νεφρών), τότε..........καλή ψυχή! Κάτω από μια βδομαδούλα δεν έχει κατά την άποψη μου νόημα να επισκέπτεται κανείς το νησί εκτός κι αν πρόκειται για δουλειά.
Δυστυχώς, χρόνια τώρα η Ιθάκη αποτελεί σχεδόν άγονη γραμμή και αυτό δεν αποδεικνύεται μόνον από την προσβαση σε αυτήν αλλά και σε πολλούς άλλους παράγοντες όπως η υγεία, τα κονδύλια που πάνε στους γείτονες, κλπ κλπ στα οποία θα αναφερθώ εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή. Εδώ, μιλάμε για την ακτοπλοϊκή σύνδεση και το γεγονός ότι παρ' όλο που όλα τα δρομολόγια είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των γειτόνων μας και του μεγαλύτερου αριθμητικά τουρισμού τους, οι υπεύθυνοι της γραμμής προφανώς θεωρούν πως κάνουν και χάρη στους Θιακούς που διατηρούν μια μη αρκετά προσοδοφόρα γραμμή (αυτό μου είχε αναφερθεί από πρόσωπο του στενού περιβάλλοντος του πλοιοκτήτη πριν λίγα χρόνια, διανθισμένο επεξηγηση πως εξυπηρετούν όποτε μπορούν, πηγαίνουν αρρώστους στην Κεφαλλονιά, κλπ κλπ). Τί να κάνουμε κύριοι Έλληναι εφοπλισταί-ακτοπλόοι? Σ' αυτή τη ζωή δεν μπορεί μόνο ν' αρπάς, πρέπει να δίνεις και κάτι πίσω στην τοπική κοινωνία. Κάντε μια αίτηση στο Δήμαρχο να στήσει ανδριάντα στην κεντρική πλατεία για την ευεργεσία που κάνετε και δίνετε μερικές θέσεις στους Θιακούς (με το αζημίωτο φυσικά, ένα κατοστάρικο πλήρωσα για το αμάξι πήγαινε-έλα στην Πάτρα τις προάλλες και άλλο ένα 30άρι το άτομο επίσης για μετάβαση και επιστροφή).
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι μετάβασης, όπως μέσω Αστακού. Απ' όσο ξέρω όμως, μιλάμε για κατώτερου επιπέδου πλοία απ' το Κεφαλονιά, ενώ αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι στην ουσία δεν κερδίζεις από άποψη χρόνου, δεν νομίζω ότι υπερέχει σαν επιλογή αυτής της Πάτρας.
Δυστυχώς, δεν δούλεψε τελικά η γραμμή με τα υδροπλάνα που έλεγαν. Κρίμα πραγματικά διότι για κάποιον που ταξιδεύει χωρίς αυτοκίνητο, θα ήταν η καλύτερη λύση και θα έδινε τη δυνατότητα για υψηλότερο αριθμό επισκεπτών στο νησί τα Σαββατοκύριακα. Έχομεν μόνον ένα ελικοδρόμιον το οποίο φτιάχτηκε πριν μερικά χρόνια και είναι για ελικόφτερα, που ελικοφτερίζουν και πετούν στο χωριό της Ανωγής όπου και βρίσκεται.
Σε επόμενο ποστ θα αναφερθώ στη σύνδεση με Κεφαλλονιά και Λευκάδα.....
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007
Xάρτης Ιθάκης
Σημείο αναφοράς μας θα είναι ο κάτωθι χάρτης. Αν και υπάρχουν και καλύτεροι στο εμπόριο, θεωρώ πως είναι αρκετά αξιοπρεπής για τα ηλεκτρονικά μας δεδομένα και μπορεί να δώσει μια καλή εικόνα του νησιού.
Είπαμε.........με κάρβουνο δουλεύει η ελληνική μηχανή του διαδικτύου. Όχι άλλο κάρβουνο!
Τρίτη 21 Αυγούστου 2007
Ποιανού είσαι γε?
Κλασική ερώτηση των παλαιότερων που περιλαμβάνει το ακόμη κλασικότερο "γε" (με την ορθογραφία του ιδιώματος) το οποίο ξενίζει όσους δεν μιλάνε το τοπικό ιδίωμα, μου θυμίζει περισσότερο απ' όλα τη γιαγιά μου στο Περαχώρι (εξού και το βιλλάνος για όσους γνωρίζουν).....
Λοιπόν......
Το γεγονός πως το νησί έχει να δώσει πολλά περισσότερα απ' όσο είχα τη δυνατότητα να βρω στο διαδίκτυο (αναφέρομαι κυρίως στο φωτογραφικό υλικό αλλά και τα σχόλια γύρω από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τη διασκέδαση, την ιστορία τόσο την αρχαία αλλά όσο και την πρόσφατη, κλπ) με χαροποίησε μεν διότι μερικά μυστικά καλό είναι να μένουν κρυφά και να τα απολαμβάνουν μόνον όσοι διατίθενται να σπαταλήσουν λίγη περισσότερη ώρα απ' όση χρειάζεται για μια απλή εύρεση στο διαδίκτυο, με λύπησε δε, διότι αντικειμενικά παραείναι φτωχό ακόμη και για μια απλή περιήγηση.
Οι λόγοι για την μικρή έως τώρα παρουσία του νησιού στο διαδίκτυο πολλοί και διάφοροι και ανάγονται κατά την άποψη μου κυρίως στην γενικότερη μη σοβαρή ενασχόληση του ελληνικού τουρισμού με αυτό. Διότι η παρουσίαση ενός τόπου οφείλει να είναι ενδελεχής και εις βάθος και δε μπορεί επ' ουδενί να εξαντλείται σε μερικές μέτριας ποιότητας φωτογραφίες και πέντε επεξηγηματικές αράδες που δεν καταδεικνύουν τίποτε άλλο πέραν της κουτοπόνηρης ελληνικής νοοτροπίας η οποία υπαγορεύει την ελάχιστη δυνατή δουλειά για το μέγιστο δυνατό όφελος.
Κι αν όχι για τον τουρισμό αυτόν καθεαυτόν, οφείλουμε για τους εαυτούς μας και μόνον να παρουσιάσουμε τον τόπο μας όσο καλύτερα μπορούμε, προσπαθώντας όσο το δυνατόν περισσότερο να προσεγγίσουμε την ουσία του, τον τρόπο που τον αισθανόμαστε στο μυαλό μας, τον τρόπο με τον οποίο τον αισθάνονταν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και δείχνει από πού ερχόμαστε και ποιοί είμαστε.
Ετούτο το blog ελπίζω να αποτελέσει ακριβώς αυτό : Μια καλύτερη γνωριμία με την πασίγνωστη μεν, άγνωστη ουσιαστικά δε πραγματική Ιθάκη, έξω απ' το σύνηθες τουριστικό μονοπάτι που πρεσβεύουν οι περισσότεροι παραθέτοντας τα 2-3 γνωστά ξενοδοχεία και τις 2-3 γνωστές ταβέρνες. Μια γνωριμία με τον "Ήρωα με Παντούφλες" των νησιών, έναν ένδοξο αλλά φτωχό τόπο δηλαδή, ο οποίος ποτέ δεν το έβαλε κάτω παρ' όλες τις αντιξοότητες και ποτέ δεν απεμπόλησε το δικαίωμα του να αποτελεί το απόλυτο συνώνυμο του καταφύγιου και της θαλπωρής της οικογενειακής εστίας!
Λοιπόν......
Το γεγονός πως το νησί έχει να δώσει πολλά περισσότερα απ' όσο είχα τη δυνατότητα να βρω στο διαδίκτυο (αναφέρομαι κυρίως στο φωτογραφικό υλικό αλλά και τα σχόλια γύρω από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τη διασκέδαση, την ιστορία τόσο την αρχαία αλλά όσο και την πρόσφατη, κλπ) με χαροποίησε μεν διότι μερικά μυστικά καλό είναι να μένουν κρυφά και να τα απολαμβάνουν μόνον όσοι διατίθενται να σπαταλήσουν λίγη περισσότερη ώρα απ' όση χρειάζεται για μια απλή εύρεση στο διαδίκτυο, με λύπησε δε, διότι αντικειμενικά παραείναι φτωχό ακόμη και για μια απλή περιήγηση.
Οι λόγοι για την μικρή έως τώρα παρουσία του νησιού στο διαδίκτυο πολλοί και διάφοροι και ανάγονται κατά την άποψη μου κυρίως στην γενικότερη μη σοβαρή ενασχόληση του ελληνικού τουρισμού με αυτό. Διότι η παρουσίαση ενός τόπου οφείλει να είναι ενδελεχής και εις βάθος και δε μπορεί επ' ουδενί να εξαντλείται σε μερικές μέτριας ποιότητας φωτογραφίες και πέντε επεξηγηματικές αράδες που δεν καταδεικνύουν τίποτε άλλο πέραν της κουτοπόνηρης ελληνικής νοοτροπίας η οποία υπαγορεύει την ελάχιστη δυνατή δουλειά για το μέγιστο δυνατό όφελος.
Κι αν όχι για τον τουρισμό αυτόν καθεαυτόν, οφείλουμε για τους εαυτούς μας και μόνον να παρουσιάσουμε τον τόπο μας όσο καλύτερα μπορούμε, προσπαθώντας όσο το δυνατόν περισσότερο να προσεγγίσουμε την ουσία του, τον τρόπο που τον αισθανόμαστε στο μυαλό μας, τον τρόπο με τον οποίο τον αισθάνονταν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και δείχνει από πού ερχόμαστε και ποιοί είμαστε.
Ετούτο το blog ελπίζω να αποτελέσει ακριβώς αυτό : Μια καλύτερη γνωριμία με την πασίγνωστη μεν, άγνωστη ουσιαστικά δε πραγματική Ιθάκη, έξω απ' το σύνηθες τουριστικό μονοπάτι που πρεσβεύουν οι περισσότεροι παραθέτοντας τα 2-3 γνωστά ξενοδοχεία και τις 2-3 γνωστές ταβέρνες. Μια γνωριμία με τον "Ήρωα με Παντούφλες" των νησιών, έναν ένδοξο αλλά φτωχό τόπο δηλαδή, ο οποίος ποτέ δεν το έβαλε κάτω παρ' όλες τις αντιξοότητες και ποτέ δεν απεμπόλησε το δικαίωμα του να αποτελεί το απόλυτο συνώνυμο του καταφύγιου και της θαλπωρής της οικογενειακής εστίας!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)